Εγω Μπραντ σε καταλαβαίνω. Δε σε κόφτει προφανώς, αφού φίλοι δεν είμαστε και μάλλον δεν θα γίνουμε. Σε έχω δει πιτσιρικά στη Ρώμη, όταν είχες έρθει να προμοτάρεις το «Επτά χρόνια στο Θιβέτ». Εσύ ήσουν ήδη σταρ κι εγώ έγραφα για το περιοδικό Σινεμά – είχες εμφανιστεί στους δημοσιογράφους στις επτά το απόγευμα με γυαλί μαύρο για να μην φαίνεται το από το ξενύχτι πρησμένο μάτι: από τότε σε συμπάθησα. Όταν διάβασα ότι παράτησες την Τζένιφερ Ανιστον για την Αντζελίνα Τζολί είπα καλά έκανε το παλληκάρι – στο φινάλε πάντα ο εχθρός του καλού πρέπει να είναι το καλύτερο και η Αντζελίνα τότε ήταν θεά. Ηταν τριαντάρα, είχε αφήσει πίσω ήδη δυο γάμους και ένα δηλωμένο δεσμό με τη μοντέλα Τζένη Σιμίζου – όλα αυτά μπορεί και να σου άρεσαν, αφού θέλουν και λίγη τρέλα. Οι τρελές μας αρέσουν – ειδικά όταν είμαστε κι εμείς λίγο νούμερα κι όταν αυτές, εκτός από τρελές, είναι και θεογκόμενες. Σε καταλαβαίνω.     

Διαβάστε το υπόλοιπο άρθρο του Αντώνη Καρπετόπουλου στο karpetshow.gr