76 χρόνια µετά, η Γερµανία παραµένει υπό κατοχή
Εβδοµήντα έξι χρόνια µετά τη λήξη του Β’ Παγκοσµίου Πολέµου και η Γερµανία πάλι αφεντικό στην Ευρώπη και όλοι, κράτη και λαοί, µικροί και µεγάλοι, «ορντινάντσες» στις εντολές της κ. Μέρκελ. Και όµως, η υπ’ αριθµόν ένα δύναµη της Ευρώπης έχει σηµαία, κυβέρνηση, τράπεζες, εργοστάσια, ∆ικαιοσύνη, Κοινοβούλιο, αλλά δεν είναι χώρα. ∆εν το επιτρέπουν οι νικητές να γίνει χώρα. Και της αφαίρεσαν το δικαίωµα να έχει Αµυνα. ∆εν της επέτρεψαν να έχει Σύνταγµα. Μια σπουδαία εργασία του συνταγµατολόγου Christopher Bollyn µας αποκαλύπτει ένα γεγονός που αποδεικνύει ότι η Γερµανία δεν είναι χώρα. Είναι χώρος. Σε δύο συνέχειες αποκαλύπτει ο «Εξ Απορρήτων» ένα γεγονός που αποσιωπάται, αλλά δίνει πολλές εξηγήσεις σε γεγονότα ανερµήνευτα.
Μέρος 1o
Πότσνταμ, Γερµανία: Αυτόν τον µήνα συµπληρώνονται 76 χρόνια από τότε που ξεκίνησε η κατοχή της Γερµανίας από τους Συµµάχους, µια κατοχή που στην αντίληψη πολλών Γερµανών δεν τελείωσε ποτέ. Στρατοί ξένων χωρών εξακολουθούν να έχουν βάσεις επί γερµανικού εδάφους, καθώς η µεγαλύτερη και πλέον ευηµερούσα «∆ηµοκρατία» της Ευρώπης εξακολουθεί να µη διαθέτει Σύνταγµα, ούτε ειρηνευτικό σύµφωνο που να βάζει επισήµως τέλος στον Β’ Παγκόσµιο Πόλεµο. Οπως και οι συρράξεις του Ιράκ και του Αφγανιστάν, ο Β’ Παγκόσµιος Πόλεµος στερείται νόµιµης λήξης όσον αφορά τη Γερµανία, δεδοµένου ότι δεν υπογράφηκε ποτέ σχετική Συνθήκη µεταξύ της Γερµανίας και των Συµµάχων. Ο κατά δήλωσή τους στόχος των βρετανικών και των αµερικανικών δυνάµεων στο Ιράκ είναι η απελευθέρωση του ιρακινού λαού και η εγκαθίδρυση της ∆ηµοκρατίας. Εάν, όµως, η βρετανοαµερικανική κατοχή του Ιράκ ακολουθήσει το πρότυπο της συµµαχικής κατοχής της Γερµανίας, είναι απίθανο να οικοδοµηθεί στο εγγύς µέλλον µια κυρίαρχη ∆ηµοκρατία στο Ιράκ.
Μπορεί ο πολύκροτος επινίκιος λόγος που είχε εκφωνήσει ο πρόεδρος Τζορτζ Μπους ο νεότερος από το κατάστρωµα ενός αεροπλανοφόρου να αποσκοπούσε στο να δηµιουργήσει την εντύπωση ότι η σύγκρουση στο Ιράκ είχε τελειώσει, όµως στην πραγµατικότητα δεν είχε τελειώσει. Και, εάν στο Ιράκ επαναληφθεί το γερµανικό µοντέλο, τότε ίσως να µην τελειώσει ποτέ.
Το εν µέρει επανενωµένο γερµανικό έθνος θεωρείται µια σύγχρονη ευρωπαϊκή ∆ηµοκρατία, η οποία όµως δεν διαθέτει Σύνταγµα, πλην του προσωρινού «Βασικού Νόµου» (Γκρούντγκεζετς), ο οποίος είχε συνταχθεί το 1948 υπό την καθοδήγηση των στρατιωτικών δυνάµεων κατοχής των ΗΠΑ, µε αρχικό σκοπό να ισχύσει µόνο για τα δυτικά τµήµατα της Γερµανίας που βρίσκονταν υπό αµερικανικό έλεγχο. Μία από τις τελικές διατάξεις του Βασικού Νόµου αναφέρει ότι (ο Βασικός Νόµος) θα αντικατασταθεί όταν η Γερµανία αποκτήσει Σύνταγµα.
Σε κάθε περίπτωση, ο Βασικός Νόµος είναι ελλιπής και αντιφατικός, εποµένως δεν µπορεί να χρησιµεύσει ως πραγµατικό Σύνταγµα. Για παράδειγµα, το Αρθρο 139 ορίζει ότι οι «νοµικές διατάξεις» περί ναζισµού και γερµανικού µιλιταρισµού «δεν θίγονται» από τον Βασικό Νόµο. Το άρθρο αυτό υποδηλώνει ότι οι πολυάριθµοι κατοχικοί νόµοι και διακηρύξεις των Συµµάχων παραµένουν σε ισχύ, παρά την ύπαρξη του Βασικού Νόµου.
«Το Αρθρο 139 είναι λίγο αντιφατικό», δήλωσε στο American Free Press (ΑFΡ) ο Christian Tomuschat, καθηγητής Γερµανικού Συνταγµατικού ∆ικαίου στο Πανεπιστήµιο Χούµπολτ του Βερολίνου. Παρά τα εµφανή προβλήµατα του Βασικού Νόµου, ο οποίος δεν έχει επικυρωθεί ποτέ µε λαϊκή ψήφο, ο Tomuschat εµµένει ότι, κατά την άποψή του, πρόκειται για έγκυρο γερµανικό Σύνταγµα. «Το Γκρούντγκεζετς είναι Σύνταγµα - απλώς έχει άλλο όνοµα», λέει. Σύµφωνα µε τον Tomuschat, δεν υπάρχει στη Γερµανία κάποιο κίνηµα που να επιδιώκει τη δηµιουργία Συντάγµατος. Κατά την άποψη του καθηγητή, το πρόβληµα της ανεργίας είναι πολύ σηµαντικότερο από την απουσία «αυθεντικού» Συντάγµατος. «Οι θέσεις εργασίας είναι σήµερα πιο σηµαντικές από ένα Σύνταγµα», δήλωσε ο Tomuschat στο ΑFΡ.
Το γεγονός ότι ο ατελής, προσωρινός Βασικός Νόµος επέχει θέση de facto Συντάγµατος στη Γερµανία είναι απαράδεκτο, κατά την άποψη του Βόλφγκανγκ Γκέρχαρντ Γκίντερ Εµπελ, µεταβατικού ραϊχσκάντσλερ (καγκελαρίου του Ράιχ) της Γερµανίας. Ο Εµπελ υπήρξε επικεφαλής της µεταβατικής κυβέρνησης, η οποία ισχυρίζεται ότι αποτελεί τη νόµιµη διάδοχο του Β’ Γερµανικού Ράιχ, δηλαδή εκείνου που είχε αντικατασταθεί από το παράνοµο Γ’ Ράιχ του Αδόλφου Χίτλερ (1933-1945).
«Η Γερµανία εδράζεται πάνω στο Β’ Ράιχ» και στο Σύνταγµα της ∆ηµοκρατίας της Βαϊµάρης, που δηµιουργήθηκε στις 11 Αυγούστου 1919, δήλωσε ο Εµπελ στο ΑFΡ. Το 1987, οι Σύµµαχοι ζήτησαν από τον Εµπελ να υποβάλει ένα αντίτυπο του πρωτότυπου Συντάγµατος της Βαϊµάρης του 1919, το οποίο και έπραξε. Σύµφωνα µε τον Εµπελ, αυτό το Σύνταγµα του Β’ Γερµανικού Ράιχ αποτελεί το µοναδικό νόµιµο Σύνταγµα της Γερµανίας, έως ότου υπογραφεί ειρηνευτική συνθήκη.
Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Παραπολιτικά το Σάββατο 03 Απριλίου
Μέρος 1o
Πότσνταμ, Γερµανία: Αυτόν τον µήνα συµπληρώνονται 76 χρόνια από τότε που ξεκίνησε η κατοχή της Γερµανίας από τους Συµµάχους, µια κατοχή που στην αντίληψη πολλών Γερµανών δεν τελείωσε ποτέ. Στρατοί ξένων χωρών εξακολουθούν να έχουν βάσεις επί γερµανικού εδάφους, καθώς η µεγαλύτερη και πλέον ευηµερούσα «∆ηµοκρατία» της Ευρώπης εξακολουθεί να µη διαθέτει Σύνταγµα, ούτε ειρηνευτικό σύµφωνο που να βάζει επισήµως τέλος στον Β’ Παγκόσµιο Πόλεµο. Οπως και οι συρράξεις του Ιράκ και του Αφγανιστάν, ο Β’ Παγκόσµιος Πόλεµος στερείται νόµιµης λήξης όσον αφορά τη Γερµανία, δεδοµένου ότι δεν υπογράφηκε ποτέ σχετική Συνθήκη µεταξύ της Γερµανίας και των Συµµάχων. Ο κατά δήλωσή τους στόχος των βρετανικών και των αµερικανικών δυνάµεων στο Ιράκ είναι η απελευθέρωση του ιρακινού λαού και η εγκαθίδρυση της ∆ηµοκρατίας. Εάν, όµως, η βρετανοαµερικανική κατοχή του Ιράκ ακολουθήσει το πρότυπο της συµµαχικής κατοχής της Γερµανίας, είναι απίθανο να οικοδοµηθεί στο εγγύς µέλλον µια κυρίαρχη ∆ηµοκρατία στο Ιράκ.
Μπορεί ο πολύκροτος επινίκιος λόγος που είχε εκφωνήσει ο πρόεδρος Τζορτζ Μπους ο νεότερος από το κατάστρωµα ενός αεροπλανοφόρου να αποσκοπούσε στο να δηµιουργήσει την εντύπωση ότι η σύγκρουση στο Ιράκ είχε τελειώσει, όµως στην πραγµατικότητα δεν είχε τελειώσει. Και, εάν στο Ιράκ επαναληφθεί το γερµανικό µοντέλο, τότε ίσως να µην τελειώσει ποτέ.
Το εν µέρει επανενωµένο γερµανικό έθνος θεωρείται µια σύγχρονη ευρωπαϊκή ∆ηµοκρατία, η οποία όµως δεν διαθέτει Σύνταγµα, πλην του προσωρινού «Βασικού Νόµου» (Γκρούντγκεζετς), ο οποίος είχε συνταχθεί το 1948 υπό την καθοδήγηση των στρατιωτικών δυνάµεων κατοχής των ΗΠΑ, µε αρχικό σκοπό να ισχύσει µόνο για τα δυτικά τµήµατα της Γερµανίας που βρίσκονταν υπό αµερικανικό έλεγχο. Μία από τις τελικές διατάξεις του Βασικού Νόµου αναφέρει ότι (ο Βασικός Νόµος) θα αντικατασταθεί όταν η Γερµανία αποκτήσει Σύνταγµα.
H υπ’ αριθμόν ένα δύναμη της Ευρώπης έχει σημαία, κυβέρνηση, τράπεζες, εργοστάσια, Δικαιοσύνη και Κοινοβούλιο, όμως δεν είναι κυρίαρχη χώρα, αλλά... χώροςΤο Αρθρο 23, όπου ορίζεται η δικαιοδοσία του Βασικού Νόµου, αφαιρέθηκε κατόπιν αιτήµατος του πρώην υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ Τζέιµς Μπέικερ, σε διάσκεψη των συµµαχικών δυνάµεων µε τα πρώην δύο γερµανικά κράτη στο Παρίσι στις 17 Ιουλίου 1990. Σε εκείνην τη διάσκεψη, τα δύο γερµανικά κράτη καταργήθηκαν νοµικά, ενώ οι υπουργοί των Εξωτερικών τους πληροφορήθηκαν αυτήν την εξέλιξη κατόπιν εορτής. Ως αποτέλεσµα αυτών των µεταβολών, ορισµένοι νοµικοί κύκλοι ισχυρίζονται ότι ο Βασικός Νόµος δεν έχει ισχύ στο επανενωµένο γερµανικό κράτος.
Σε κάθε περίπτωση, ο Βασικός Νόµος είναι ελλιπής και αντιφατικός, εποµένως δεν µπορεί να χρησιµεύσει ως πραγµατικό Σύνταγµα. Για παράδειγµα, το Αρθρο 139 ορίζει ότι οι «νοµικές διατάξεις» περί ναζισµού και γερµανικού µιλιταρισµού «δεν θίγονται» από τον Βασικό Νόµο. Το άρθρο αυτό υποδηλώνει ότι οι πολυάριθµοι κατοχικοί νόµοι και διακηρύξεις των Συµµάχων παραµένουν σε ισχύ, παρά την ύπαρξη του Βασικού Νόµου.
«Το Αρθρο 139 είναι λίγο αντιφατικό», δήλωσε στο American Free Press (ΑFΡ) ο Christian Tomuschat, καθηγητής Γερµανικού Συνταγµατικού ∆ικαίου στο Πανεπιστήµιο Χούµπολτ του Βερολίνου. Παρά τα εµφανή προβλήµατα του Βασικού Νόµου, ο οποίος δεν έχει επικυρωθεί ποτέ µε λαϊκή ψήφο, ο Tomuschat εµµένει ότι, κατά την άποψή του, πρόκειται για έγκυρο γερµανικό Σύνταγµα. «Το Γκρούντγκεζετς είναι Σύνταγµα - απλώς έχει άλλο όνοµα», λέει. Σύµφωνα µε τον Tomuschat, δεν υπάρχει στη Γερµανία κάποιο κίνηµα που να επιδιώκει τη δηµιουργία Συντάγµατος. Κατά την άποψη του καθηγητή, το πρόβληµα της ανεργίας είναι πολύ σηµαντικότερο από την απουσία «αυθεντικού» Συντάγµατος. «Οι θέσεις εργασίας είναι σήµερα πιο σηµαντικές από ένα Σύνταγµα», δήλωσε ο Tomuschat στο ΑFΡ.
Το γεγονός ότι ο ατελής, προσωρινός Βασικός Νόµος επέχει θέση de facto Συντάγµατος στη Γερµανία είναι απαράδεκτο, κατά την άποψη του Βόλφγκανγκ Γκέρχαρντ Γκίντερ Εµπελ, µεταβατικού ραϊχσκάντσλερ (καγκελαρίου του Ράιχ) της Γερµανίας. Ο Εµπελ υπήρξε επικεφαλής της µεταβατικής κυβέρνησης, η οποία ισχυρίζεται ότι αποτελεί τη νόµιµη διάδοχο του Β’ Γερµανικού Ράιχ, δηλαδή εκείνου που είχε αντικατασταθεί από το παράνοµο Γ’ Ράιχ του Αδόλφου Χίτλερ (1933-1945).
«Η Γερµανία εδράζεται πάνω στο Β’ Ράιχ» και στο Σύνταγµα της ∆ηµοκρατίας της Βαϊµάρης, που δηµιουργήθηκε στις 11 Αυγούστου 1919, δήλωσε ο Εµπελ στο ΑFΡ. Το 1987, οι Σύµµαχοι ζήτησαν από τον Εµπελ να υποβάλει ένα αντίτυπο του πρωτότυπου Συντάγµατος της Βαϊµάρης του 1919, το οποίο και έπραξε. Σύµφωνα µε τον Εµπελ, αυτό το Σύνταγµα του Β’ Γερµανικού Ράιχ αποτελεί το µοναδικό νόµιµο Σύνταγµα της Γερµανίας, έως ότου υπογραφεί ειρηνευτική συνθήκη.
Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Παραπολιτικά το Σάββατο 03 Απριλίου
