Αν σε κάτι πρέπει να βγάλουμε το καπέλο στην κυβέρνηση, είναι στο πεδίο της προπαγάνδας. Είναι εμφανές ότι ξέρουν να χαράσσουν γραμμή και μετά να την εκφωνεί πρώτος απ’ όλους ο κυβερνητικός εκπρόσωπος. Τελευταίο παράδειγμα, η ιστορία με το πόρισμα του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου (ΕΜΠ) για τα Τέμπη.

Πριν περάσει λίγη ώρα από τη δημοσιοποίησή του και πριν οι περισσότεροι να καταλάβουν τι λέει, βγήκε ο Παύλος Μαρινάκης και επιτέθηκε στο ΠΑΣΟΚ και προσωπικά στον Νίκο Ανδρουλάκη. Ξέχασε όλα τα υπόλοιπα κόμματα και πολύ περισσότερο αυτά που επένδυσαν στις ψεκασμένες θεωρίες και ασχολήθηκε με το ΠΑΣΟΚ. Σχεδόν, δε, το έκανε με πόνο και αγωνία για το μέλλον του και τις προοπτικές του. Και πάντα με το επιχείρημα πως θέλουν στο Μέγαρο Μαξίμου ένα θεσμικό και σοβαρό κόμμα απέναντί τους. Φευ. Το τελευταίο που τους ενδιαφέρει είναι κάτι τέτοιο.

Γι’ αυτό και με τον πιο κυνικό τρόπο χτίζουν συστημικά εδώ και καιρό το αφήγημα της ταύτισης ή ακόμα και της ουράς της Κωνσταντοπούλου και του Βελόπουλου για το ΠΑΣΟΚ. Και το κάνουν, όπως είπαμε και εισαγωγικά, με συγκεκριμένη στρατηγική και μεθοδολογία. Ξέρουν ότι δυνητικά το ΠΑΣΟΚ είναι το μόνο κόμμα που μπορεί να απειλήσει τη ΝΔ. Ξέρουν, επίσης, ότι από κοινού με το ΠΑΣΟΚ διεκδικούν μια πολύ κρίσιμη μάζα ψηφοφόρων: τους κεντρώους και μετριοπαθείς ψηφοφόρους οι οποίοι σε πολλές εκλογικές αναμετρήσεις έχουν κρίνει το αποτέλεσμα.

Γι’ αυτό και οι στοχευμένες επιθέσεις στο ΠΑΣΟΚ, γι’ αυτό και η προσπάθεια ταύτισης του Ανδρουλάκη με διάφορα ανερμάτιστα πρόσωπα. Και το κάνουν μάλιστα με τον πιο απροκάλυπτο τρόπο και χωρίς το ΠΑΣΟΚ να έχει δώσει δικαιώματα. Με εξαίρεση κάτι αστείες δηλώσεις επιμέρους στελεχών, η Χαριλάου Τρικούπη έχει κινηθεί με τον πλέον συντεταγμένο και θεσμικό τρόπο. Καμία θεωρία συνωμοσίας δεν υιοθετήθηκε από τον Ανδρουλάκη, καμία επένδυση δεν έγινε στα ξυλόλια, καμία υπερβολή δεν ακούστηκε από τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ.

Αντιθέτως, υπήρχε η εντολή να μη χρησιμοποιείται καν η λέξη «έγκλημα», αλλά και να υπάρχει τεράστια προσοχή με τους νομικούς όρους που ακούγονται από τα στελέχη, όπως για παράδειγμα η λέξη «δόλος». Ακόμα και τα σκληρά ρητορικά ερωτήματα που πολλές φορές έθετε ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ ήταν με βάση τις δηλώσεις του ίδιου του πρωθυπουργού ή τις επισημάνσεις των κρατικών φορέων, βλέπε πόρισμα ΕΟΔΑΣΑΑΜ, γνωστό και ως ευαγγέλιο κατά δήλωση του Σκέρτσου. Συμπερασματικά: Το ΠΑΣΟΚ προσώρας «πληρώνει» τη σοβαρότητά του και το γεγονός ότι σε εποχές που ανθίζουν ο λαϊκισμός και οι ψεκασμένες φωνές, ο Ανδρουλάκης επιμένει στον ορθό λόγο. Ακριβώς δηλαδή τα ανάποδα από αυτό που τον κατηγορεί η προπαγάνδα του Μαξίμου.