Χωρίς πυξίδα στα εθνικά θέματα

Oι διακηρύξεις του υπουργού Εξωτερικών αναφορικά με τις σχέσεις της Ελλάδας με την Τουρκία είναι πάντα στη σωστή κατεύθυνση. Ο κ. Γεραπετρίτης έχει επιλέξει να πολιτεύεται με συνετό τρόπο, οικοδομώντας μια καλή και, εκ των πραγμάτων, αποδοτική σχέση με τον κ. Φιντάν. Τα περίφημα «ήρεμα νερά», που διάφοροι πατριδοκάπηλοι ειρωνεύονται. Οι γνωρίζοντες, ωστόσο, τον τρόπο που λειτουργεί η κυβέρνηση, ξέρουν ότι τα πάντα περνούν από το Μέγαρο Μαξίμου και τον ίδιο τον πρωθυπουργό.

Ο κ. Μητσοτάκης έχει αντιληφθεί πως με τον κ. Γεραπετρίτη ένοικο στο ιστορικό μέγαρο της Βασιλίσσης Σοφίας έχει το κεφάλι του ήσυχο, δεδομένου ότι δεν παίζει πολιτικά παιχνίδια, όπως ο προκάτοχός του, ούτε είναι διατεθειμένος να τινάξει στον αέρα τις ελληνοτουρκικές σχέσεις για να αυξήσει τη δημοφιλία του. Κατά συνέπεια, η απουσία πυξίδας στην εξωτερική πολιτική δεν είναι ευθύνη του υπουργείου Εξωτερικών αλλά του Μεγάρου Μαξίμου. Είναι εμφανές ότι ο κ. Μητσοτάκης δεν έχει κανένα σχέδιο αναφορικά με τις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Επηρεάζεται από το γενικότερο κλίμα και το αν κάποιο περιθωριακό μέσο θα αμφισβητήσει τον πατριωτισμό του.

Σαν να έχει εσχάτως υιοθετήσει το γνωστό και ως «μοντέλο Μολυβιάτη», το οποίο βασιζόταν στη λογική να μην αλλάζει τίποτα, να μην επιλύουμε κανένα θέμα, το μοντέλο της υπεράσπισης του status quo. Ενώ πριν από μήνες υποτίθεται ότι προετοιμαζόταν για τη Χάγη, εν τέλει έχει εγκαταλείψει τη μόνη σώφρονα οδό για την επίλυση των διαφορών με τους γείτονες. Ουδείς αντιλαμβάνεται τι γίνεται στις συζητήσεις με την Τουρκία και πολύ περισσότερο αν έχουν κάποιο απτό νόημα οι συναντήσεις με τον κ. Ερντογάν.

Ουσιαστικά φαίνεται σαν η Ελλάδα να τρέχει συνεχώς πίσω από τις πρωτοβουλίες της Τουρκίας και τις παρεμβάσεις του κ. Ερντογάν. Πέραν του ότι όλο αυτό δείχνει άγνοια μεγεθών και γεωστρατηγικών ισορροπιών, οδηγούμαστε και στο μέγιστο λάθος να προσπαθούμε -ματαίως- να ακυρώσουμε την ένταξη της Τουρκίας στην ευρωπαϊκή άμυνα. Ακυρώνοντας έτσι φωτισμένες περιόδους της εξωτερικής πολιτικής της χώρας, με αποκορύφωμα τις επιλογές του Κώστα Σημίτη, που έβαζαν πάντα στο κάδρο την Ευρώπη και είχαν ως όχημα την ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας για την επίλυση των διαφορών μας. Ας αντιληφθούμε επιτέλους ότι δεν υπάρχει καμία πιθανότητα να λυθεί το οτιδήποτε με τους γείτονές μας αν δεν υπάρχει η προοπτικ ή της ευρωπαϊκής της ενσωμάτωσης.