Το ντεπόζιτο του πρωθυπουργού φαίνεται να έχει στερέψει από καύσιμο. Σαν να αισθάνεται και ο ίδιος πως φτάνει στο τέλος του δρομολογίου του ως πρωθυπουργός. Δύο γεγονότα των τελευταίων ημερών δείχνουν ότι ο κ. Μητσοτάκης είναι έτοιμος να πετάξει λευκή πετσέτα. Το πρώτο είναι η ακατανόητη επίθεση που έκανε στον Κώστα Καραμανλή με αφορμή τα (μη) πεπραγμένα του στο πεδίο της εξωτερικής πολιτικής όταν ήταν πρωθυπουργός. Η επίθεση δεν ταίριαζε στον καλοκουρδισμένο Κυριάκο αλλά σε έναν πολιτικό που λειτουργεί με το γινάτι. Σαν να απηύδησε με τις (ανοίκειες και συνάμα κουραστικές) επιθέσεις που δέχεται από τους καραμανλικούς και λοιπούς γραφικούς για την εξωτερική του πολιτική και έβγαλε τέτοια αντίδραση. Η οποία, όμως, δεν έκρυβε κανένα στρατηγικό σχεδιασμό, με την έννοια ότι δεν ικανοποίησε κάποια συγκεκριμένα κοινά.

Οι ακροκεντρώοι θαυμαστές του, για παράδειγμα, θα τον στηρίξουν ό,τι και αν κάνει, καθώς όχι απλώς του συγχωρούν αλλά του δικαιολογούν τα πάντα. Αντιθέτως η πλειονότητα των παραδοσιακών νεοδημοκρατών είτε έχει πάρει αποστάσεις είτε ετοιμάζεται να πάει στον επόμενο. Για αυτό και δεν είχε καμία λογική η επίθεση στον Καραμανλή παρά μόνο με ψυχολογικούς όρους. Κατανοητή η οργή, αλλά όχι για έναν πολιτικό όπως είναι ο κ. Μητσοτάκης. Το δεύτερο γεγονός που δείχνει την τάση του πρωθυπουργού να τα βροντήξει είναι το σκορποχώρι που εμφάνισε η ΝΔ την Τετάρτη στη Βουλή. Ποτέ άλλοτε η «γαλάζια» Κοινοβουλευτική Ομάδα δεν ήταν τόσο ασυντόνιστη, τόσο απροετοίμαστη και εντέλει τόσο ηττημένη. Οι βουλευτές της πλειοψηφίας τα είχαν εμφανώς χαμένα, καθώς δεν είχαν επιχειρήματα για να υπερασπιστούν τη στάση τους. Περίμεναν ως αργά το βράδυ για να ενημερωθούν για τις αποφάσεις του Μαξίμου. Θύμιζε η εικόνα της ΝΔ την αντίστοιχη που είχε στη Βουλή πριν από πολλά χρόνια, όταν κυριαρχούσε το Βατοπέδι.

Η συνέχεια είναι γνωστή... Τα προαναφερθέντα σε συνδυασμό με τις δημοσκοπήσεις δηλούν ότι ο χρόνος για τον πρωθυπουργό έχει αρχίσει να μετράει αντίστροφα και πλέον είναι η πρώτη φορά που δεν κρατάει αυτός το κλειδί των εξελίξεων. Οι υπόγειες κινήσεις των δελφίνων μαρτυρούν πως ετοιμάζονται για την κούρσα. Οι εξελίξεις είναι βέβαιο πως θα τρέξουν και προφανώς αφορούν την αντιπολίτευση, πολύ περισσότερο την αξιωματική αντιπολίτευση. Το καταγράφουμε διότι η ΝΔ μοιάζει να έχει εφεδρείες, για αυτό και δεν πρέπει το ΠΑΣΟΚ να πιαστεί στον ύπνο. Αντιθέτως πρέπει να μπει όλος ο μηχανισμός σε κόκκινο συναγερμό και να προετοιμαστεί για όλα τα ενδεχόμενα. Από τη στιγμή που, όπως προείπαμε, ο «ξεκουρδισμένος» Μητσοτάκης είναι απρόβλεπτος, κανένα σενάριο δεν μπορεί να αποκλειστεί. Ακόμα και των εκλογών μέσα στο έτος ή το αργότερο το 2026.

Ως εκ τούτου, έχει εξαιρετική σημασία η παρουσία του κ. Ανδρουλάκη στη ΔΕΘ σε λίγες εβδομάδες από σήμερα. Από το ΠΑΣΟΚ δεν λείπει το πρόγραμμα, αντιθέτως οι περισσότεροι αναγνωρίζουν ότι είναι το μόνο κόμμα που έχει εναλλακτικές προτάσεις. Πρέπει να ενισχύσει άμεσα τα κυβερνητικά χαρακτηριστικά του. Η παρουσία της Άννας Διαμαντοπούλου βοηθάει πάρα πολύ τον κ. Ανδρουλάκη, δημιουργεί ασφάλεια σε ευρύτερα ακροατήρια που βλέπουν -παραδοσιακά- με αμφιβολία τη μεγάλη ανανέωση που έχει γίνει στο ΠΑΣΟΚ. Έχει και ένα ακόμα υπερόπλο ο Νίκος Ανδρουλάκης, που τα γεγονότα και η πολιτική κατάσταση της χώρας επιβάλλουν να το ενεργοποιήσει. Και το οποίο δεν είναι άλλο από τον Ευάγγελο Βενιζέλο!


Δημοσιεύτηκε στην Απογευματινή