Ήρθε και η κυρία Κοβέσι στην Αθήνα, μας είπε πολλά και ενδιαφέροντα, αλλά τίποτα που δεν γνωρίζαμε. Δεν αποτελεί είδηση η επισήμανση πως αν υπήρχε τηλεδιοίκηση στα τρένα (υλοποίηση της Σύμβασης 717) δεν θα είχαμε το δυστύχημα των Τεμπών, ούτε είναι νέο πως ο ΟΠΕΚΕΠΕ αποτελεί ακρωνύμιο της διαφθοράς. Απλώς ακούσαμε από επίσημα χείλη αυτά που ξέραμε και τα οποία λένε οι πολίτες σύμφωνα και με τα ποιοτικά στοιχεία των δημοσκοπήσεων.

Στην περίπτωση απλώς της Ευρωπαίας εισαγγελέως ισχύει ό,τι και με τις οικογένειες. Όταν οι «έξω» μαθαίνουν και δημοσιοποιούν αυτά που ισχύουν «εν οίκω», πονά περισσότερο. Το περιεχόμενο της συνέντευξης Κοβέσι, ωστόσο, πρέπει να είναι διδακτικό για το πολιτικό μας σύστημα:

  • Για τη μεν κυβέρνηση να μη βάζει προσκόμματα στο σημαντικό έργο που κάνουν οι Έλληνες δικαστές του κλιμακίου της ευρωπαϊκής Δικαιοσύνης στην Αθήνα.
  • Για τη δε αντιπολίτευση να μην επενδύει αποκλειστικά στις υποθέσεις των σκανδάλων. Όπως και να έχει, ήταν τέτοια η οριζόντια προσμονή-αγωνία για τα όσα θα έλεγε η Λάουρα Κοβέσι, που μετά τη συνέντευξη η κυβέρνηση σχεδόν πανηγύριζε και η αντιπολίτευση έψαχνε από κάπου να πιαστεί για να ενισχύσει τη ρητορική της. Βέβαια είναι τέτοια η απελπισία και το άγχος των κυβερνητικών στελεχών που χάρηκαν παρότι η κυρία Κοβέσι μίλησε για την εκτεταμένη διαφθορά που υπάρχει στην Ελλάδα. Προς απόδειξη το αίτημά της για αύξηση του προσωπικού του κλιμακίου στην Αθήνα…

Σε κάθε περίπτωση, με εξαίρεση τα περιθωριακά κόμματα, που κάνουν εμπόριο δυστυχίας και συνωμοσίας και οι εκπρόσωποί τους παριστάνουν τους εισαγγελείς του δρόμου (βλ. Βελόπουλος, Κωνσταντοπούλου και σία), δεν παράγεται εναλλακτικό κυβερνητικό αφήγημα μόνο από τα σκάνδαλα. Και συνήθως σε αυτές τις περιπτώσεις ενεργοποιούνται συντηρητικά ανακλαστικά. Η ήττα της πολιτικής και η ποινικοποίηση της πολιτικής ζωής οδηγεί σε νίκη των ακροδεξιών δυνάμεων. Μια γύρα στην Ευρώπη επιβεβαιώνει το προαναφερθέν αξίωμα.

Τι σημαίνει αυτό; Πως η αντιπαράθεση πρέπει να επικεντρωθεί στα πραγματικά προβλήματα. Να φύγει μπροστά η αντιπολίτευση από το σπιράλ των σκανδάλων ή της σκανδαλολογίας. Η ακρίβεια, η κατάσταση στα νοσοκομεία, το Στεγαστικό, τα σχολεία, οι εργασιακές σχέσεις, η ποιότητα ζωής και τόσα άλλα. Εδώ πρέπει να γίνει η επικέντρωση. Να απεγκλωβιστούν οι προοδευτικές δυνάμεις από τις Εξεταστικές, τις Προανακριτικές, τους νομικισμούς. Με κάθε σεβασμό στον πατέρα Ρούτσι και σε όλους τους συγγενείς των θυμάτων, δεν είναι αντικείμενο των κομμάτων το ζήτημα των τοξικολογικών εξετάσεων. Όπως κατ’ επανάληψη έχουμε γράψει, είναι εντελώς άλλη η δουλειά των θεσμικών κομμάτων, την περιέγραψε με απόλυτη ενάργεια η Άννα Διαμαντοπούλου, και εντελώς άλλη των συγγενών των θυμάτων των Τεμπών. Υπάρχει συνεπώς μπόλικη πολιτική ύλη για σύγκρουση με την κυβέρνηση. Όπως υπάρχει και ατέλειωτος χώρος για εναλλακτικές προτάσεις. Το απέδειξε η παρουσία Ανδρουλάκη στη ΔΕΘ και το πρόγραμμα που κατέθεσε. Ας το αξιοποιήσει!

Δημοσιεύτηκε στην Απογευματινή