Ποτέ η κατάσταση στο πολιτικό σκηνικό δεν ήταν τόσο μπερδεμένη όσο η παρούσα. Με εξαίρεση το ΚΚΕ, σε όλα τα υπόλοιπα θεσμικά κόμματα υπάρχουν μια σειρά από ζητήματα, σοβαρά και λιγότερο σοβαρά, πολιτικές εκκρεμότητες, εσωκομματικές απειλές, μωροφιλοδοξίες κ.λπ. Η αμηχανία στους κομματικούς σχηματισμούς ενισχύεται και από το γεγονός ότι πάνω από την Κεντροαριστερά και την Κεντροδεξιά επικρέμεται το φάντασμα, δηλαδή το ενδεχόμενο δημιουργίας κόμματος, από τους Αλέξη Τσίπρα και Αντώνη Σαμαρά. Στη ΝΔ τα πράγματα είναι βέβαιο ότι στο τέλος της ημέρας θα πάρουν τον δρόμο τους, καθώς παραδοσιακά επικρατεί το ένστικτο της αυτοσυντήρησης, που περνάει πάντα μέσα από τη διατήρηση της εξουσίας. Άλλωστε η εξουσία είναι η βασική συγκολλητική ουσία για τη συντηρητική παράταξη. Με τον έναν ή τον άλλο τρόπο είναι σαφές ότι κάποια στιγμή ο Σαμαράς θα ξανασυναντηθεί με την παράταξη, ο Καραμανλής θα ξαναβρεί τον ρόλο του κ.λπ. Τα πράγματα είναι πιο σύνθετα στον προοδευτικό χώρο, δεδομένου ότι επικρατεί σε σημαντικό βαθμό η αλαζονεία της άποψης, η λογική της δικαίωσης, ενώ καταλυτικό ρόλο παίζουν και οι καλές ή κακές διαπροσωπικές σχέσεις. Το καταλαβαίνει κανείς όταν στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ ή της Νέας Αριστεράς που θα δεν θα τα ήξερε ούτε ο θυρωρός τους αν δεν υπήρχε ο Τσίπρας, δεν κάνουν τίποτα άλλο από το να βρίζουν τον πρώην πρωθυπουργό.

Και αναφερόμαστε σε στελέχη τα οποία διόρισε βουλευτές, έκανε υπουργούς κ.λπ. Όπως και να έχει, όμως, η εκκρεμότητα Τσίπρα δυσκολεύει την κατάσταση, καθώς μέχρι -και όταν- να δημιουργηθεί το κόμμα προκαλεί μια limbo κατάσταση στον ΣΥΡΙΖΑ και τη Νέα Αριστερά, ενώ δεν αφήνει και τον Νίκο Ανδρουλάκη να ξεδιπλώσει το όποιο σχέδιο συμμαχιών έχει κατά νου. Έμπειρος κομματικός παράγοντας του ΠΑΣΟΚ σημείωνε ότι τυχόν κίνηση Ανδρουλάκη προς την πλευρά Φάμελλου για προγραμματικό διάλογο θα μπορούσε με ευκολία να τιναχθεί στον αέρα. Πώς; Αν την ίδια στιγμή που καθόντουσαν οι δύο πρόεδροι στο τραπέζι, μια ντουζίνα βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ ανακοίνωνε ότι πάει στο κόμμα του κ. Τσίπρα. Σε αυτήν την περίπτωση ο Ανδρουλάκης θα ήταν αδειασμένος αλλά και εμμέσως μπλεγμένος στο κάδρο της εσωτερικής μιζέριας του ΣΥΡΙΖΑ. Γι’ αυτό και υπάρχει αυτή η επιφυλακτικότητα από τη Χαριλάου Τρικούπη παρότι ο Ανδρουλάκης, όπως λένε οι πληροφορίες, αντιλαμβάνεται την ανάγκη ευρύτερων συνεννοήσεων. Ταυτόχρονα, στα όρια της τρέλας είναι η κατάσταση στη Νέα Αριστερά. Προσωπικότητες της πολιτικής λογικής, όπως είναι ο Αλέξης Χαρίτσης ή η Έφη Αχτσιόγλου, είναι αντιμέτωποι με την παιδική ασθένεια του αριστερισμού που είναι κυρίαρχη στο κόμμα ή με τις εμμονές Τσακαλώτου και σία με τον Τσίπρα. Συμπερασματικά θα λέγαμε πως ο μοναδικός τρόπος για να αποσαφηνιστεί το τοπίο στην κεντρόα-αριστερά είναι να ανακοινώσει άμεσα ο Τσίπρας τις αποφάσεις του. Ως τότε θα είναι σε ομηρεία ο ΣΥΡΙΖΑ και η Νέα Αριστερά, αλλά και σε αναγκαστική αμφισημία ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. 

Δημοσιεύθηκε στην Απογευματινή