Οι μέρες των εορτών είναι μια καλή ευκαιρία για να ξεφύγεις από την καθημερινότητα των συζητήσεων σε σχέση με την ολοκλήρωση της αξιολόγησης, τα επώδυνα μέτρα, τη βιωσιμότητα του χρέους, το ΔΝΤ κλπ.

Φευ. Οι πάντες συζητούν για την κατάσταση που επικρατεί, έμπλεοι απαισιοδοξίας αλλά και αγωνίας για το παρόν και το μέλλον.

Οι αποδοκιμασίες που εισέπραξε ο πρωθυπουργός στην Κέρκυρα, το νομό που έφερε το δεύτερο μεγαλύτερο ποσοστό στο δημοψήφισμα παρωδία του 2015, έχω την αίσθηση πως είναι μόνο η αρχή των όσων θα επακολουθήσουν. Όχι μόνο απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά γενικότερα.

Καταρχάς, από το 2010 που η χώρα μας εντάχθηκε στο μηχανισμό στήριξης, είναι η πρώτη φορά που η αξιωματική αντιπολίτευση δεν είναι αντιμνημονιακή, ενώ κανένα κόμμα δεν παίζει το χαρτί του αντιμνημονίου. Που σημαίνει ότι δεν υπάρχει προφανής κατεύθυνση της οργής και της αντίδρασης στις πολιτικές της λιτότητας και της φτωχοποίησης.

Η ΝΔ καρπώνεται ένα μεγάλος μέρος των ψήφων και οδεύει ακόμα και προς την αυτοδυναμία, χωρίς, ωστόσο να δημιουργεί-προσώρας- μεγάλες προσδοκίες. Τα βαρίδια που κουβαλάει είναι τέτοια που δυσκολεύουν πάρα πολύ το αφήγημά της, ενώ παίζει ρόλο και το γεγονός ότι ο κ. Μητσοτάκης δεν ακολουθεί τον εύκολο δρόμο των υποσχέσεων. Αντιθέτως.

Η εμπειρία διδάσκει πως όταν υπάρχει πειστική εναλλακτική πρόταση αυτό αποτυπώνεται και σε επίπεδο κοινωνικών εντάσεων. Βλέπουμε, λοιπόν, ότι σε μια φάση που ο ΣΥΡΙΖΑ καταρρέει, δεν υπάρχει ίχνος αντίδρασης, ούτε μαζικές κινητοποιήσεις και διαδηλώσεις.

Το είπε πρόσφατα ο κ. Γιάννης Πανούσης σε συνομιλία του με την “Ελευθερία του Τύπου”: Από τη στιγμή που δεν υπάρχει κόμμα να εκφράσει και να καλύψει ταυτόχρονα το δίπολο της οργής και της ελπίδας, ελλοχεύει ο κίνδυνος του ατυχήματος. Ένα τραγικό συμβάν σαν αυτό της δολοφονίας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου μπορεί να αποτελέσει τη σπίθα που θα βάλει φωτιά στην ελληνική κοινωνία.

Το μάτι πολλών εξ’ ημών δεν πιάνει τις υπόγειες διεργασίες και τις αλλαγές που καταγράφονται. Ίσως είμαστε απορροφημένοι με τα «μεγάλα» και δεν έχουμε χρόνο για τα «μικρά».

Ο Αλέξης Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκονται στη φάση της πλήρους απαξίωσης. Το πιθανότερο είναι ότι δεν θα μπορέσουν να επηρεάσουν ή και να καθορίσουν τις εξελίξεις. Για να επιστρέψω στον καθηγητή Πανούση, έχω την αίσθηση ότι πολλά θα εξαρτηθούν από το απρόοπτο. Και το απρόοπτο είναι… απρόβλεπτο.