Η ΕΕ το έκανε πάλι το θαύμα της
Χρειάστηκαν τρεις μέρες συζητήσεων (παζαριών, το λένε στα μέρη μας) για να καταλήξουν οι «28» στα πρόσωπα που θα στελεχώσουν τα μεγάλα και σπουδαία αξιώματα της Ένωσης.
Στη διάρκεια αυτών των συζητήσεων ακούγαμε τον Εμανουέλ Μακρόν και αρκετούς ακόμα ηγέτες να προβληματίζονται (ή και να αγανακτούν) για τη δυστοκία στην όλη υπόθεση με το σκεπτικό ότι με τόσα παζάρια, «δεν δίνουμε ωραία εικόνα στους πολίτες της Ένωσης».
Είχε απόλυτο δίκιο ο κύριος πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας. Άλλωστε στη χώρα του οι συμπολίτες του ψήφισαν στις Ευρωεκλογές την Μαρίν Λεπέν που δεν έχει και την καλύτερη άποψη για την ΕΕ.
Και πώς απάντησαν οι «28» σε αυτούς τους προβληματισμούς; Με την Γερμανίδα Ούρσουλα βον ντερ Λέιεν.
Να εξηγήσουμε: Οι πολίτες της ΕΕ προσήλθαν στις κάλπες τον Μάιο για να αναδείξουν τη νέα Ευρωβουλή. Οι πολιτικές ομάδες είχαν προτείνει-ενημερώσει τους πολίτες για τα πρόσωπα που προωθούσαν για την ηγεσία της Κομισιόν.
Το ΕΛΚ «κατέβαινε» με τον Γερμανό Μάνφρεντ Βέμπερ, οι Σοσιαλιστές με τον Ολλανδό Φρανς Τίμερμανς, οι Φιλελεύθεροι με την Δανή Μαργκρέτε Βεστάγκερ, οι Πράσινοι με την Γερμανίδα Σκα Κέλερ, η Αριστερά με τον Ισπανό Νίκο Κουέ.
Και ποιος από τους παραπάνω κλήθηκε να διαδεχθεί τον Ζαν Κλοντ Γιούνκερ; Η Γερμανίδα υπουργός Άμυνας, Ούρσουλα βον ντερλ Λέιεν, ένα πρόσωπο που ελάχιστη σχέση είχε με τις Ευρωεκλογές -στην πραγματικότητα, καμία απολύτως.
Και το πιο ειρωνικό: Η καγκελάριος Μέρκελ (στενή συνεργάτιδα της οποίας είναι η υπουργός Άμυνας) δεν την ψήφισε για να μην «γκρινιάξουν» οι συγκυβερνώντες της στο Βερολίνο από το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα (SPD).
Τι απέγιναν όλοι εκείνοι οι υποψήφιοι που μάλιστα είχαν λάβει μέρος και σε ντιμπέιτ; Χάθηκαν στη «μαύρη τρύπα» των ζυμώσεων. Τους πήρε ο Ρήνος, το ποτάμι-στολίδι του Στρασβούργου.
Τόσο καλά.
Ο κύριος Μακρόν που ανησυχούσε για την «εικόνα» της ΕΕ και που έκανε αγώνα υποτίθεται για να μπει ένας σοσιαλδημοκράτης στην ηγεσία της Κομισιόν, προτίμησε να δει την Κριστίν Λαγκάρντ στο τιμόνι της ΕΚΤ.
Κομμάτια να γίνει η Κομισιόν, όταν μπορείς να βάλεις τη δική σου... «κομισάριο» στη Φρανκφούρτη.
Απορία: Γιατί είναι προτιμότερη η υπουργός Άμυνας της Γερμανίας για την Κομισιόν; Γνωρίζει καλύτερα από τον Βέμπερ που στην τελική κόλλησε και τόσα ένσημα στο Ευρωκοινοβούλιο; Μήπως είναι από άλλο κόμμα;
Άλλη απορία: Οι ηγέτες της ΕΕ δεν είδαν τι ψήφισαν οι Ευρωπαίοι τον Μάιο; Δεν τους ανησύχησε η θεαματική άνοδος των ευρωσκεπτικιστικών-εθνικιστικών και ακροδεξιών κομμάτων; Κατάφεραν να πάρουν 177 έδρες, περισσότερες και από τις προβλέψεις των δημοσκόπων.
Πέρα βρέχει.
Κατά τα άλλα, ενόχλησαν οι Βρετανοί ευρωβουλευτές του απίθανου τύπου που ακούει στο όνομα Νάιτζελ Φάρατζ, επειδή γύρισαν λέει την πλάτη στην Ολομέλεια την ώρα που έπαιζε ο ύμνος της ΕΕ -η «Ωδή στη Χαρά» ή αλλιώς η 9η Συμφωνία του Μπετόβεν.
Στην τελική, μπορεί και να μην τους άρεσε ο Γερμανός Μπετόβεν.
Στη διάρκεια αυτών των συζητήσεων ακούγαμε τον Εμανουέλ Μακρόν και αρκετούς ακόμα ηγέτες να προβληματίζονται (ή και να αγανακτούν) για τη δυστοκία στην όλη υπόθεση με το σκεπτικό ότι με τόσα παζάρια, «δεν δίνουμε ωραία εικόνα στους πολίτες της Ένωσης».
Είχε απόλυτο δίκιο ο κύριος πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας. Άλλωστε στη χώρα του οι συμπολίτες του ψήφισαν στις Ευρωεκλογές την Μαρίν Λεπέν που δεν έχει και την καλύτερη άποψη για την ΕΕ.
Και πώς απάντησαν οι «28» σε αυτούς τους προβληματισμούς; Με την Γερμανίδα Ούρσουλα βον ντερ Λέιεν.
Να εξηγήσουμε: Οι πολίτες της ΕΕ προσήλθαν στις κάλπες τον Μάιο για να αναδείξουν τη νέα Ευρωβουλή. Οι πολιτικές ομάδες είχαν προτείνει-ενημερώσει τους πολίτες για τα πρόσωπα που προωθούσαν για την ηγεσία της Κομισιόν.
Το ΕΛΚ «κατέβαινε» με τον Γερμανό Μάνφρεντ Βέμπερ, οι Σοσιαλιστές με τον Ολλανδό Φρανς Τίμερμανς, οι Φιλελεύθεροι με την Δανή Μαργκρέτε Βεστάγκερ, οι Πράσινοι με την Γερμανίδα Σκα Κέλερ, η Αριστερά με τον Ισπανό Νίκο Κουέ.
Και ποιος από τους παραπάνω κλήθηκε να διαδεχθεί τον Ζαν Κλοντ Γιούνκερ; Η Γερμανίδα υπουργός Άμυνας, Ούρσουλα βον ντερλ Λέιεν, ένα πρόσωπο που ελάχιστη σχέση είχε με τις Ευρωεκλογές -στην πραγματικότητα, καμία απολύτως.
Και το πιο ειρωνικό: Η καγκελάριος Μέρκελ (στενή συνεργάτιδα της οποίας είναι η υπουργός Άμυνας) δεν την ψήφισε για να μην «γκρινιάξουν» οι συγκυβερνώντες της στο Βερολίνο από το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα (SPD).
Τι απέγιναν όλοι εκείνοι οι υποψήφιοι που μάλιστα είχαν λάβει μέρος και σε ντιμπέιτ; Χάθηκαν στη «μαύρη τρύπα» των ζυμώσεων. Τους πήρε ο Ρήνος, το ποτάμι-στολίδι του Στρασβούργου.
Τόσο καλά.
Ο κύριος Μακρόν που ανησυχούσε για την «εικόνα» της ΕΕ και που έκανε αγώνα υποτίθεται για να μπει ένας σοσιαλδημοκράτης στην ηγεσία της Κομισιόν, προτίμησε να δει την Κριστίν Λαγκάρντ στο τιμόνι της ΕΚΤ.
Κομμάτια να γίνει η Κομισιόν, όταν μπορείς να βάλεις τη δική σου... «κομισάριο» στη Φρανκφούρτη.
Απορία: Γιατί είναι προτιμότερη η υπουργός Άμυνας της Γερμανίας για την Κομισιόν; Γνωρίζει καλύτερα από τον Βέμπερ που στην τελική κόλλησε και τόσα ένσημα στο Ευρωκοινοβούλιο; Μήπως είναι από άλλο κόμμα;
Άλλη απορία: Οι ηγέτες της ΕΕ δεν είδαν τι ψήφισαν οι Ευρωπαίοι τον Μάιο; Δεν τους ανησύχησε η θεαματική άνοδος των ευρωσκεπτικιστικών-εθνικιστικών και ακροδεξιών κομμάτων; Κατάφεραν να πάρουν 177 έδρες, περισσότερες και από τις προβλέψεις των δημοσκόπων.
Πέρα βρέχει.
Κατά τα άλλα, ενόχλησαν οι Βρετανοί ευρωβουλευτές του απίθανου τύπου που ακούει στο όνομα Νάιτζελ Φάρατζ, επειδή γύρισαν λέει την πλάτη στην Ολομέλεια την ώρα που έπαιζε ο ύμνος της ΕΕ -η «Ωδή στη Χαρά» ή αλλιώς η 9η Συμφωνία του Μπετόβεν.
Στην τελική, μπορεί και να μην τους άρεσε ο Γερμανός Μπετόβεν.