Ο τέως πρωθυπουργός κ. Γιώργος Παπανδρέου έχει κάθε δικαίωμα να εμπλακεί στις εσωκομματικές εξελίξεις του ΚΙΝΑΛ παρά το γεγονός ότι ο ίδιος δεν ειναι μέλος του ΠΑΣΟΚ, αλλά επικεφαλής ενός άλλου κόμματος, δηλαδή του ΚΙΔΗΣΟ, που ειναι ο τρίτος "εταίρος" της συμμαχίας που λέγεται "Κίνημα Αλλαγής". Οι άλλοι δυο "συμβαλλόμενοι" είναι το ΠΑΣΟΚ με πρόεδρο τη Φώφη Γεννηματά και η ΕΔΕΜ του Απόστολου Πόντα.

Ο κ. Παπανδρέου, συμφωνα με τα όσα ισχυρίζονται οι στενοί του συνεργάτες για να τον "εξυψώσουν" στα μάτια των ψηφοφόρων της κεντροαριστεράς, είναι ο φυσικός ηγέτης της παράταξης. Αυτά τουλάχιστον διαδίδει ο εκπρόσωπος του στο ΚΙ.ΔΗ.ΣΟ κ. Γ. Ελενόπουλος. Καμία αντίρρηση.

Το ερώτημα ειναι τι έκανε ο Γ. Παπανδρέου για να κρατήσει ενωμένη αυτή την παράταξη, ώστε να δικαιώνει όσους τον αποκαλούν "φυσικό" της ηγέτη.

Αν η ερμηνεία, στον τίτλο που του αποδίδουν οι στενοί του συνεργάτες,  σχετίζεται με βιολογικούς λόγους, δηλαδή ως γιος του Ανδρέα Παπανδρέου, που έφτιαξε τη μεγάλη δημοκρατικη παράταξη, έχει κάθε δικαίωμα να συμπεριφέρεται ως "κληρονόμος" και να θεωρεί το "μαγαζί" περιουσιακό του στοιχείο, τότε με συγχωρείτε αλλά αυτό δεν τον τιμά και κυρίως υποτιμά τους ψηφοφόρους του ΚΙΝΑΛ. Ειδικά εκείνους, που δεν εγκατέλειψαν ποτέ το ΠΑΣΟΚ, ακόμη και οταν ο ίδιος το "πούλησε" και το "υπονόμευσε", ιδρύοντας νέο κόμμα το 2015, που στέρησε τουλάχιστον ένα 3% από πάλαι ποτέ κραταιο κίνημα, διευκολύνοντας περαιτέρω την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία.

Και αν σήμερα επιχειρεί να εμφανιστεί τάχα μου ως παράγοντας σταθερότητας ή εγγυητής της ενότητας του χώρου, ζητώντας απ΄όσους έχουν θέσει υποψηφιότητα να τον συναντήσουν, συνιστά μια "προσβλητική" ενέργεια εκ μέρους του.

Αφενός γιατί "διεκδικεί" αυθαίρετα το ρόλο του "υπερφίαλου πατερούλη", που επειδή θεωρεί εαυτόν "ανώτερο" απ' όλους τους άλλους, νομίζει πως έχει και το δικαίωμα να τους προσκαλεί σε συνάντηση μαζί του, λες και είναι τίποτα "μειράκια" της πολιτικής για να υπακούουν στα κελεύσματα του.

Αφετέρου δε με την κουτοπόνηρη αυτή κίνηση του, προσβάλλει τους συμμετέχοντες στην εκλογική διαδικασία για την διεκδίκηση της προεδρίας του κόμματος, καθώς δημιουργεί την παραπλανητική εντύπωση πως ο ίδιος νοιάζεται για την ενότητα του κόμματος και όλοι άλλοι "όχι". Δηλαδή επιδιώκει να τους συναντήσει, προβάλλοντας το δήθεν αγαθό ενδιαφέρον του και μέλημα του για την "επόμενη ημέρα", λές και οι άνθρωποι που έχουν εκδηλώσει το ενδιαφέρον τους να ηγηθούν του κόμματος είναι "ύποπτοι"  και πολιτικά σεσημασμένοι για να οδηγήσουν το ΚΙΝΑΛ σε διχαστικές ή διασπαστικές περιπτέτειες.

Με βάση όλα τα παραπάνω, αν ο κ. Παπανδρέου θέλει να δοκιμάσει την τύχη του στις εσωκομματικές εκλογές "ιδού η ρόδος, ιδού και το πήδημα".

Διαφορετικά δεν μπορεί να συμπεριφέρεται ως "ιστορικός ηγεμόνας", υποκαθιστώντας με τις πρωτοβουλίες του ακόμη και τη Φ. Γεννηματά.

Γιατί δεν έχει κανένα απολύτως νόημα να ζητά ραντεβού με όσους διεκδικούν την ηγεσία του κόμματος, κάνοντας κατάχρηση της παλαιάς του ιδιότητας, δηλαδή αυτή του τέως πρωθυπουργού και προέδρου του ΠΑΣΟΚ, μόνο και μόνο επειδή τον έπιασε ο πόνος για την "ενότητα" του χώρου.

Κανονικά όσοι έχουν ανακοινώσει πως θα είναι υποψήφιοι για την προεδρία του κόμματος όχι μόνο πρέπει να τον αγνοήσουν, αλλά κυρίως να τον ρωτήσουν δημοσίως: "Κύριε Παπανδρέου θα είστε υποψήφιος? Αν ναι, ραντεβού στις κάλπες".

Όμως επειδή αυτό μπορεί να μη συμβεί, δεδομένου πως καποιοι θα έρθουν σε δυσκολη θέση από σεβασμό προς το πρόσωπο του, ο κ. Παπανδρέου οφείλει να ξεκαθαρίσει τις προθέσεις του και όχι να επιχειρει να στήσει "παγίδες" στους άλλους  με τέτοιου είδους "παραπλανητικές" πρωτοβουλίες.

Επιπλέον, θα πρέπει να αναλογιστεί και την τεράστια αντίφαση του αφηγήματος, που επιχειρεί να προβάλλει, με το να παίζει το χαρτι "η κόλαση είναι άλλοι", καθώς στην μεταπολιτευτική ιστορία της δημοκρατικής παράταξης, αν κάποιος οργάνωσε την υπονόμευση του ΠΑΣΟΚ είναι αυτός και κανένας άλλος. Διότι μετά το θάνατο του Α. Παπανδρέου, δηλαδή του πατέρα του, κανένας άλλος αρχηγός, ούτε ο Κ. Σημιτης, ούτε ο Ε. Βενιζέλος, ούτε η Φ. Γεννηματά, διανοήθηκαν να το "κομματιάσουν" ή να το " "σαμποτάρουν" το ΠΑΣΟΚ.

Συνεπώς, ο "υποπτος" εν όψει των εσωκομματικών εκλογών, που θα πρέπει να δώσει εξηγήσεις για τη στάση που θα κρατήσει την προηγούμενη, αλλά και την επόμενη ημέρα, δεν είναι οι έξι διεκδικητές της ηγεσίας, ειδικά εκείνοι που ποτέ δεν έφυγαν από το ΠΑΣΟΚ, αλλά ο κ. Παπανδρέου που το παίζει "τιμητής" των πάντων, ενώ ιστορικά δεν είναι "υπεράνω υποψίας" στο έγκλημα μιας νέας διάσπασης.