Τα τελευταία χρόνια πολλοί αμφισβητούν τη σκοπιμότητα της δεξίωσης για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας. Το ενδιαφέρον τραβούν κυρίως τα φορέματα των κυριών που συμμετέχουν και τα φερ φορζέ έπιπλα στο κιόσκι της Προεδρίας, αυτά που θυμίζουν τα ξενοδοχεία στα οποία διέμενε ο Λάμπρος Κωνσταντάρας όταν έπαιζε τον «τρελοπενηντάρη». Άλλωστε και η δεξίωση της 24ης Ιουλίου τα ίδια χρόνια καθιερώθηκε. Από πέρσι είναι κι εκείνη μια… τρελοπενηντάρα.

Τα χρόνια που μεσολάβησαν, η χώρα γνώρισε την ποιοτικότερη Δημοκρατία στην ιστορία της και την άρση των δύο μεγάλων τομών του προηγούμενου αιώνα: του εθνικού διχασμού, με τη λύση του πολιτειακού ζητήματος, και του Εμφυλίου, με την αναγνώριση του ΚΚΕ. Επιπλέον, οι Ένοπλες Δυνάμεις έπαψαν αυτά τα χρόνια να εμπλέκονται στην πολιτική, τα πολιτικά κόμματα άρχισαν να εναλλάσσονται στη διακυβέρνηση χωρίς αναταράξεις και η χώρα εντάχθηκε στην πρώτη γραμμή της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Δεν αξίζουν όλα αυτά μια τιμή;

Και μόνο η ετήσια φωτογραφία στο κιόσκι του Προεδρικού Μεγάρου αποτελεί την εικονοποίηση της Γ’ Ελληνικής Δημοκρατίας. Τα κόμματα που εκπροσωπούνται αλλάζουν με την ψήφο των εκλογέων, το ίδιο και οι αρχηγοί τους, και φυσικά ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο πρόεδρος της Βουλής και οι καλεσμένοι που επιλέγονται.

Φέτος, από τις καρέκλες του νέου Προέδρου, Κωνσταντίνου Τασούλα, είχαμε τέσσερις απουσίες πολιτικών αρχηγών. Στους κυρίους Βελόπουλο και Νατσιό, που απέχουν, προστέθηκε η πρόεδρος της Πλεύσης Ελευθερίας, Ζωή Κωνσταντοπούλου, η οποία είχε ανακοινώσει ότι δεν θα παραβρεθεί στη δεξίωση, αλλά θα πάει λίγες εκατοντάδες μέτρα από το Μέγαρο, σε εκδήλωση αλληλεγγύης προς τον παλαιστινιακό λαό. Προστέθηκε επίσης ο Αλέξης Χαρίτσης, που έφτασε μέχρι την είσοδο αλλά δεν μπήκε, στέλνοντας το δικό του μήνυμα.

Δίπλα στους σταθερούς Κυριάκο Μητσοτάκη και Δημήτρη Κουτσούμπα κάθισαν ο νέος πρόεδρος της Βουλής, Νικήτας Κακλαμάνης, ο νέος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Σωκράτης Φάμελλος, και ο Νίκος Ανδρουλάκης, για πρώτη φορά ως αρχηγός αξιωματικής αντιπολίτευσης. Λίγες μέρες αργότερα, παρόντες και απόντες διασταύρωσαν τα ξίφη τους στο Κοινοβούλιο για το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ.

Με αυτή την αφορμή, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, στην τελευταία του συνέντευξη, παρουσίασε ένα σημαντικό ζήτημα:
«Μπορούμε να καθίσουμε τουλάχιστον να συνεννοηθούμε, αντί να βλέπουμε ποιον θέλουμε να βάλουμε φυλακή, να δούμε αφενός πώς θα διορθώσουμε τις αδυναμίες μας και πώς δεν θα επαναλάβουμε τα ίδια λάθη; Δυστυχώς, κάθε φορά που δοκιμάζω να το κάνω αυτό, αισθάνομαι ότι σπρώχνω έναν τοίχο».

Ενόψει της συνταγματικής αναθεώρησης, ίσως θα άξιζε να συζητηθεί η επαναφορά του Συμβουλίου της Δημοκρατίας, που καταργήθηκε το 1986. Σε αυτό συμμετείχαν ο πρωθυπουργός, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ο πρόεδρος της Βουλής, οι πρώην Πρόεδροι της Δημοκρατίας και οι πρώην κοινοβουλευτικοί πρωθυπουργοί. Πέραν των τελευταίων, που εσχάτως εμφανίζονται ιδιαίτερα δραστήριοι, θα μπορούσαν να συμμετέχουν στο ίδιο όργανο και οι επικεφαλής των κοινοβουλευτικών κομμάτων.

Κάποιοι και κάποιες δυσκολεύονται να φανούν συναινετικοί στα μικρόφωνα της Βουλής και αποφεύγουν τα φερ φορζέ καθίσματα. Με κλειστά μικρόφωνα και κάμερες γύρω από ένα τραπέζι, αλλά με πρακτικά να τηρούνται, ίσως να επιδείξουν τη συναίνεση που απαιτεί η… τρελοπενηντάρα Δημοκρατία μας.

Δημοσιεύτηκε στα Παραπολιτικά