EnΚόλλησε η βελόνα
Άρθρο γνώμης
Το λάθος που κάνουν οι πολιτικοί είναι ότι βασίζουν την ανάλυσή τους στο καλεντάρι των πολιτικών κοµµάτων
«Δυστυχώς, έχουµε πάρα πολύ λίγο χρόνο. Αν δεν κουνήσει η βελόνα τους επόµενους δύο µήνες, θα έχουµε πρόβληµα να την κουνήσουµε µέχρι τις εκλογές», ανέφερε πρόσφατα ο Παύλος Γερουλάνος µιλώντας σε κοµµατική εκδήλωση του ΠΑΣΟΚ στη Μακεδονία. Είναι προφανής η αγωνία του πρώην υπουργού, όσο προφανές είναι και το γεγονός ότι τους τελευταίους µήνες δεν έχει συµβεί κάτι το οποίο θα µπορούσε να κάνει τις βελόνες των κοµµάτων να κινηθούν. Ούτε, βεβαίως, προκύπτει από κάπου ότι θα συµβεί κάτι τέτοιο σε χρονικό ορίζοντα δύο µηνών. Το λάθος που κάνουν οι πολιτικοί είναι ότι βασίζουν την ανάλυσή τους στο καλεντάρι των πολιτικών κοµµάτων. Αυτό περιλαµβάνει, µετά τα «µπάνια του λαού», τη ∆ιεθνή Εκθεση Θεσσαλονίκης, την έναρξη των ενηµερωτικών τηλεοπτικών εκποµπών, συνεντεύξεις και πάνελ, νοµοσχέδια, προγραµµατικές εξαγγελίες, κοµµατικά προσυνέδρια και συνέδρια κ.λπ. Οι πολίτες, όµως, δεν έχουν το ίδιο καλεντάρι.
Η κάθε πληθυσµιακή οµάδα έχει το δικό της. Τους ανθρώπους του τουρισµού τούς απασχολούν οι ηµεροµηνίες των κρατήσεων, τους αγρότες οι ηµεροµηνίες της σποράς και της συλλογής, τους µισθωτούς και τους συνταξιούχους η ηµεροµηνία που πληρώνονται, τους γονείς τα φροντιστήρια και οι δραστηριότητες των παιδιών τους. Το πολιτικό καλεντάρι ενδιαφέρει τα επιτελεία των κοµµάτων, τους βουλευτές, τα κυβερνητικά στελέχη και τους συνεργάτες τους, τους δηµοσιογράφους και κάποιους του επιχειρείν. Αυτούς τους 1.000 πέριξ της Πλατείας Κολωνακίου, που ανέφερε ο πρωθυπουργός. Τι µπορεί να κινήσει συνολικά τις βελόνες των κοµµάτων; Αν ανατρέξουµε στο πρόσφατο παρελθόν, µόνο κάποια ιστορικά γεγονότα, όπως ήταν το πρώτο µνηµόνιο και ο σχηµατισµός της κυβέρνησης Παπαδήµου. Αυτά τα γεγονότα οδήγησαν σε εκλογές-σεισµό τον Μάιο του 2012.
Τότε ήταν που ο ΣΥΡΙΖΑ βρέθηκε στη 2η θέση, κάτω από την οποία δεν έπεσε σε καµία εκλογή µέχρι σήµερα. Κάτι που επίσης κινεί συνολικά τις βελόνες είναι τα ίδια τα εκλογικά αποτελέσµατα όταν από αυτά δεν προκύπτει κυβέρνηση. Το 2012 το νέο ζεύγος του δικοµµατισµού, Ν.∆. του Αντώνη Σαµαρά και ΣΥΡΙΖΑ, εκτόξευσε τα ποσοστά του µέσα σε έναν µήνα από 18,85% και 16,78% σε 29,66% και 26,89%, αντίστοιχα. Το 2019 στις πρώτες κάλπες που πήγε η Ν.∆. υπό την ηγεσία του Κυριάκου Μητσοτάκη πήρε 33,12% και έναν µήνα µετά εκτοξεύτηκε στο 39,85%, ενώ αντίστοιχη άνοδο σηµείωσε και ο ΣΥΡΙΖΑ. Αντιθέτως, στις βουλευτικές του Μαΐου του 2023, όταν η Ν.∆. ήταν πρώτη, αλλά µε πολύ µεγάλο προβάδισµα, η δική της βελόνα δεν κινήθηκε στον έναν µήνα που µεσολάβησε µέχρι τις δεύτερες εκλογές. Κινήθηκε αυτή του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά προς τα κάτω, οδηγώντας στην παραίτηση Τσίπρα. Με βάση την πρόσφατη ιστορία, δύσκολα θα έχουµε µεγάλες αλλαγές πριν φτάσουµε στην έναρξη της προεκλογικής περιόδου. Εως τότε το κυβερνών κόµµα είναι λογικό να καταγράφει µια φθορά, ενώ τα λεγόµενα αντισυστηµικά κόµµατα φουσκώνουν ή ξεφουσκώνουν µε βάση τη συγκυρία, αν και παγιώνονται σε υψηλά ποσοστά. Για όσους επιθυµούν να διεκδικήσουν τη διακυβέρνηση, µία διαδροµή υπάρχει: να παρουσιάσουν ένα ελκυστικό πρόγραµµα διακυβέρνησης και να το επαναλαµβάνουν σαν να έχει κολλήσει η βελόνα του πικάπ. Αυτό πέτυχε ο Αλέξης Τσίπρας από το 2012 έως το 2015 και ο Κυριάκος Μητσοτάκης από το 2016 έως το 2019.
Δημοσιεύτηκε στα Παραπολιτικά
Η κάθε πληθυσµιακή οµάδα έχει το δικό της. Τους ανθρώπους του τουρισµού τούς απασχολούν οι ηµεροµηνίες των κρατήσεων, τους αγρότες οι ηµεροµηνίες της σποράς και της συλλογής, τους µισθωτούς και τους συνταξιούχους η ηµεροµηνία που πληρώνονται, τους γονείς τα φροντιστήρια και οι δραστηριότητες των παιδιών τους. Το πολιτικό καλεντάρι ενδιαφέρει τα επιτελεία των κοµµάτων, τους βουλευτές, τα κυβερνητικά στελέχη και τους συνεργάτες τους, τους δηµοσιογράφους και κάποιους του επιχειρείν. Αυτούς τους 1.000 πέριξ της Πλατείας Κολωνακίου, που ανέφερε ο πρωθυπουργός. Τι µπορεί να κινήσει συνολικά τις βελόνες των κοµµάτων; Αν ανατρέξουµε στο πρόσφατο παρελθόν, µόνο κάποια ιστορικά γεγονότα, όπως ήταν το πρώτο µνηµόνιο και ο σχηµατισµός της κυβέρνησης Παπαδήµου. Αυτά τα γεγονότα οδήγησαν σε εκλογές-σεισµό τον Μάιο του 2012.
Τότε ήταν που ο ΣΥΡΙΖΑ βρέθηκε στη 2η θέση, κάτω από την οποία δεν έπεσε σε καµία εκλογή µέχρι σήµερα. Κάτι που επίσης κινεί συνολικά τις βελόνες είναι τα ίδια τα εκλογικά αποτελέσµατα όταν από αυτά δεν προκύπτει κυβέρνηση. Το 2012 το νέο ζεύγος του δικοµµατισµού, Ν.∆. του Αντώνη Σαµαρά και ΣΥΡΙΖΑ, εκτόξευσε τα ποσοστά του µέσα σε έναν µήνα από 18,85% και 16,78% σε 29,66% και 26,89%, αντίστοιχα. Το 2019 στις πρώτες κάλπες που πήγε η Ν.∆. υπό την ηγεσία του Κυριάκου Μητσοτάκη πήρε 33,12% και έναν µήνα µετά εκτοξεύτηκε στο 39,85%, ενώ αντίστοιχη άνοδο σηµείωσε και ο ΣΥΡΙΖΑ. Αντιθέτως, στις βουλευτικές του Μαΐου του 2023, όταν η Ν.∆. ήταν πρώτη, αλλά µε πολύ µεγάλο προβάδισµα, η δική της βελόνα δεν κινήθηκε στον έναν µήνα που µεσολάβησε µέχρι τις δεύτερες εκλογές. Κινήθηκε αυτή του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά προς τα κάτω, οδηγώντας στην παραίτηση Τσίπρα. Με βάση την πρόσφατη ιστορία, δύσκολα θα έχουµε µεγάλες αλλαγές πριν φτάσουµε στην έναρξη της προεκλογικής περιόδου. Εως τότε το κυβερνών κόµµα είναι λογικό να καταγράφει µια φθορά, ενώ τα λεγόµενα αντισυστηµικά κόµµατα φουσκώνουν ή ξεφουσκώνουν µε βάση τη συγκυρία, αν και παγιώνονται σε υψηλά ποσοστά. Για όσους επιθυµούν να διεκδικήσουν τη διακυβέρνηση, µία διαδροµή υπάρχει: να παρουσιάσουν ένα ελκυστικό πρόγραµµα διακυβέρνησης και να το επαναλαµβάνουν σαν να έχει κολλήσει η βελόνα του πικάπ. Αυτό πέτυχε ο Αλέξης Τσίπρας από το 2012 έως το 2015 και ο Κυριάκος Μητσοτάκης από το 2016 έως το 2019.
Δημοσιεύτηκε στα Παραπολιτικά
