EnΚόµµα-κονσέρβα ή εκκίνηση µαραθωνίου
Άρθρο γνώμης
Σε αυτό το πλαίσιο, για τον κ. Σαµαρά οι «κακοί» είναι όλοι οι αναµενόµενοι, αλλά και οι εταίροι µας στην Ε.Ε., που θα µας βάλουν να τρώµε έντοµα, µέχρι και οι τουρίστες που κατακλύζουν τα παραθεριστικά θέρετρα
Η προβολή της συνέντευξης του Αντώνη Σαµαρά προκάλεσε πολλές και µακρές συζητήσεις ανάλογες µε τη χρονική της διάρκεια, που συνδυάστηκε µε τον Κλασικό Μαραθώνιο, ο οποίος διεξαγόταν την ίδια ηµέρα στην αθηναϊκή πρωτεύουσα. Αν το πρώτο εντυπωσιακό στοιχείο ήταν η διάρκεια, το δεύτερο ήταν το γεγονός ότι είχε µαγνητοσκοπηθεί µέρες πριν, µε αποτέλεσµα να χάσει τις σηµαντικές εξελίξεις που συνέβησαν στο µεσοδιάστηµα στον τοµέα της ενέργειας.
Οσον αφορά το περιεχόµενο της συνέντευξης, ήταν προφανές ότι ο κ. Σαµαράς, πέραν των φανατικών οπαδών του, προσπάθησε να απευθυνθεί σε επιλεγµένα κοινά. Το πρώτο ήταν το κοινό των Τεµπών. Οι δεκάδες χιλιάδες πολίτες που συµµετείχαν στα µαζικά συλλαλητήρια σε όλη την Ελλάδα. Απευθύνθηκε σε αυτούς ως διαχρονικός υποστηρικτής των συγγενών, ως πατέρας που βίωσε πρόσφατα την ίδια απώλεια µε εκείνους και ως ο πρωθυπουργός που εκκίνησε την εφαρµογή της περιβόητης Σύµβασης 717. Σε αυτό το κοινό ανταγωνίζεται την Πλεύση Ελευθερίας, που βάσισε τη δηµοσκοπική της άνοδο στα Τέµπη, αλλά και µια πιθανή κίνηση Καρυστιανού. Επίσης, κοινά σηµεία µε το κοινό των Τεµπών έχει το λεγόµενο Κίνηµα των Αγανακτισµένων, µε το οποίο ο πρώην πρωθυπουργός θύµισε τη σχέση του, αναφερόµενος στα Ζάππεια, αλλά και στις ταραγµένες σχέσεις µε την τέως καγκελάριο Μέρκελ.
Το δεύτερο κοινό στο οποίο απευθύνθηκε ήταν η µεσαία τάξη, οι µικροµεσαίοι, όπως ανέφερε, που πλήττονται από την ακρίβεια και τη φορολογία. Σε µεγάλο βαθµό αυτοί αποτέλεσαν µέρος του αντι-ΣΥΡΙΖΑ µετώπου, το οποίο, αφού στήριξε σε δύο εκλογές τον Κυριάκο Μητσοτάκη, δείχνει σηµεία αποσυσπείρωσης και απογοήτευσης. Αυτό το κοινό µέχρι τώρα διεκδικούσε, πέρα από τη Ν.∆., µόνο η Ελληνική Λύση. Το τρίτο κοινό στο οποίο απευθύνθηκε ο πρώην πρωθυπουργός είναι ένα αναδυόµενο φιλοτραµπικό ρεύµα, που σε όλο τον δυτικό κόσµο αντιτάσσεται στην πράσινη ανάπτυξη, στη µετανάστευση, στους liberals (στα καθ’ ηµάς, σηµιτικοί - Ποτάµι) και φυσικά στη woke ατζέντα, µε σηµείο καµπής για την Ελλάδα τον γάµο των οµοφύλων.
Σε αυτό το πλαίσιο, για τον κ. Σαµαρά οι «κακοί» είναι όλοι οι αναµενόµενοι (Σκοπιανοί, Τούρκοι, Τουρκοκύπριοι), αλλά και οι εταίροι µας στην Ε.Ε., που θα µας βάλουν να τρώµε έντοµα, µέχρι και οι τουρίστες που κατακλύζουν τα παραθεριστικά θέρετρα. Με την καθυστερηµένη µετάδοση της συνέντευξης, ο κ. Σαµαράς έχασε την έλευση των υπουργών του Tραµπ στην Αθήνα: ένα ντεµαράζ της Νέας ∆ηµοκρατίας, µε βασικό εκφραστή έναν άλλοτε στενό συνεργάτη του, τον Σταύρο Παπασταύρου. Στο κλείσιµο της συνέντευξης ο Αντώνης Σαµαράς δεν αποκάλυψε αν θα προχωρήσει στη δηµιουργία κόµµατος άµεσα, ώστε να έχει χρόνο να αναπτυχθεί µέχρι τις εκλογές. Πιθανώς τη στρατηγική του να επηρεάζει η πολιτική του ιστορία.
Η Πολιτική Ανοιξη σηµείωσε εκλογική επιτυχία µόνο στους πρώτους 12 µήνες από την ίδρυσή της, ενώ µε τα ποσοστά της από το 1994 µέχρι το 1999 συνέβαλε στην επικράτηση των κυβερνήσεων Σηµίτη, που σήµερα καταγγέλλει. Το ερώτηµα είναι, λοιπόν, αν θα επιλέξει ένα κόµµα-κονσέρβα, που θα βασιστεί στα επιτεύγµατα, τις θέσεις, τα στελέχη και τα προνοµιακά κοινά του παρελθόντος, το οποίο θα παρουσιαστεί κοντά στις εκλογές, ή αν θα επιλέξει να εκκινήσει έναν µαραθώνιο, προσπαθώντας να οικοδοµήσει ένα κόµµα που θα προσπαθήσει να αξιοποιήσει το Τrump effect.
Δημοσιεύτηκε στα Παραπολιτικά
Οσον αφορά το περιεχόµενο της συνέντευξης, ήταν προφανές ότι ο κ. Σαµαράς, πέραν των φανατικών οπαδών του, προσπάθησε να απευθυνθεί σε επιλεγµένα κοινά. Το πρώτο ήταν το κοινό των Τεµπών. Οι δεκάδες χιλιάδες πολίτες που συµµετείχαν στα µαζικά συλλαλητήρια σε όλη την Ελλάδα. Απευθύνθηκε σε αυτούς ως διαχρονικός υποστηρικτής των συγγενών, ως πατέρας που βίωσε πρόσφατα την ίδια απώλεια µε εκείνους και ως ο πρωθυπουργός που εκκίνησε την εφαρµογή της περιβόητης Σύµβασης 717. Σε αυτό το κοινό ανταγωνίζεται την Πλεύση Ελευθερίας, που βάσισε τη δηµοσκοπική της άνοδο στα Τέµπη, αλλά και µια πιθανή κίνηση Καρυστιανού. Επίσης, κοινά σηµεία µε το κοινό των Τεµπών έχει το λεγόµενο Κίνηµα των Αγανακτισµένων, µε το οποίο ο πρώην πρωθυπουργός θύµισε τη σχέση του, αναφερόµενος στα Ζάππεια, αλλά και στις ταραγµένες σχέσεις µε την τέως καγκελάριο Μέρκελ.
Το δεύτερο κοινό στο οποίο απευθύνθηκε ήταν η µεσαία τάξη, οι µικροµεσαίοι, όπως ανέφερε, που πλήττονται από την ακρίβεια και τη φορολογία. Σε µεγάλο βαθµό αυτοί αποτέλεσαν µέρος του αντι-ΣΥΡΙΖΑ µετώπου, το οποίο, αφού στήριξε σε δύο εκλογές τον Κυριάκο Μητσοτάκη, δείχνει σηµεία αποσυσπείρωσης και απογοήτευσης. Αυτό το κοινό µέχρι τώρα διεκδικούσε, πέρα από τη Ν.∆., µόνο η Ελληνική Λύση. Το τρίτο κοινό στο οποίο απευθύνθηκε ο πρώην πρωθυπουργός είναι ένα αναδυόµενο φιλοτραµπικό ρεύµα, που σε όλο τον δυτικό κόσµο αντιτάσσεται στην πράσινη ανάπτυξη, στη µετανάστευση, στους liberals (στα καθ’ ηµάς, σηµιτικοί - Ποτάµι) και φυσικά στη woke ατζέντα, µε σηµείο καµπής για την Ελλάδα τον γάµο των οµοφύλων.
Σε αυτό το πλαίσιο, για τον κ. Σαµαρά οι «κακοί» είναι όλοι οι αναµενόµενοι (Σκοπιανοί, Τούρκοι, Τουρκοκύπριοι), αλλά και οι εταίροι µας στην Ε.Ε., που θα µας βάλουν να τρώµε έντοµα, µέχρι και οι τουρίστες που κατακλύζουν τα παραθεριστικά θέρετρα. Με την καθυστερηµένη µετάδοση της συνέντευξης, ο κ. Σαµαράς έχασε την έλευση των υπουργών του Tραµπ στην Αθήνα: ένα ντεµαράζ της Νέας ∆ηµοκρατίας, µε βασικό εκφραστή έναν άλλοτε στενό συνεργάτη του, τον Σταύρο Παπασταύρου. Στο κλείσιµο της συνέντευξης ο Αντώνης Σαµαράς δεν αποκάλυψε αν θα προχωρήσει στη δηµιουργία κόµµατος άµεσα, ώστε να έχει χρόνο να αναπτυχθεί µέχρι τις εκλογές. Πιθανώς τη στρατηγική του να επηρεάζει η πολιτική του ιστορία.
Η Πολιτική Ανοιξη σηµείωσε εκλογική επιτυχία µόνο στους πρώτους 12 µήνες από την ίδρυσή της, ενώ µε τα ποσοστά της από το 1994 µέχρι το 1999 συνέβαλε στην επικράτηση των κυβερνήσεων Σηµίτη, που σήµερα καταγγέλλει. Το ερώτηµα είναι, λοιπόν, αν θα επιλέξει ένα κόµµα-κονσέρβα, που θα βασιστεί στα επιτεύγµατα, τις θέσεις, τα στελέχη και τα προνοµιακά κοινά του παρελθόντος, το οποίο θα παρουσιαστεί κοντά στις εκλογές, ή αν θα επιλέξει να εκκινήσει έναν µαραθώνιο, προσπαθώντας να οικοδοµήσει ένα κόµµα που θα προσπαθήσει να αξιοποιήσει το Τrump effect.
Δημοσιεύτηκε στα Παραπολιτικά
