Δεν θυµάµαι ποια ήταν η πρώτη φορά που διάβασα για φρέσκα πρόσωπα στην πολιτική, για νέους ανθρώπους, οι οποίοι δεν προέρχονται από τον κοµµατικό σωλήνα, δεν µιλούν µε ξύλινο λόγο, προέρχονται από την κοινωνία και αλλά τέτοια που αναφέρονται συνήθως στις στρατηγικές των κοµµάτων. Επειτα από τόσα χρόνια έχω αρχίσει να πιστεύω ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν υπάρχουν στην πραγµατικότητα. Οχι γιατί δεν υπάρχουν ταλαντούχοι που θα µπορούσαν να προσφέρουν στην πολιτική, αλλά από αυτούς ελάχιστοι αφήνουν τις δουλειές τους για να µπουν στον πολιτικό στίβο και ακόµα λιγότεροι εκλέγονται.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης στην πρόσφατη συζήτησή του µε τον Γιάννη Μπέζο, στο πλαίσιο του Συνεδρίου «Greece Talks», µίλησε για αυτήν την πραγµατικότητα. Οπως ανέφερε ο πρωθυπουργός: «Στο σηµερινό τοξικό περιβάλλον της δολοφονίας χαρακτήρων από ανώνυµα trolls και από ανώνυµους λογαριασµούς», υπάρχει η αίσθηση ότι «όποιος ασχολείται µε τα κοινά έχει εν δυνάµει κακή πρόθεση», ότι «όλοι είναι κλέφτες». Ενώ είχα ξεκινήσει να γράφω το άρθρο, πληροφορήθηκα για την παραίτηση του βουλευτή της Πλεύσης ∆ιαµαντή Καραναστάση. Σε ανάρτησή του αναφέρεται στην ανοχή του απέναντι στη βρωµιά (sic). Περιγράφει «αυτούς που ζουν και υπάρχουν και συντηρούνται µέσα από τη βρωµιά» και «µέσα από το να κάνουν τους καθαρούς να αποµακρυνθούν από τη βρωµιά τους». Στο παρόν άρθρο δεν έχει σηµασία µε ποιον τρόπο εξελέγη ο βουλευτής, ούτε καν να δούµε ποιος «ήρξατο χειρών αδίκων». Γυρίζοντας πίσω θα βρούµε σίγουρα τις αντιµνηµονιακές δυνάµεις που προσπάθησαν να αποδοµήσουν τους µέχρι τότε κυβερνώντες. Αν πάµε ακόµα πιο πίσω, θα βρούµε το σκοτεινό κεφάλαιο του Αυριανισµού. Πάντα υπήρχαν φαινόµενα τοξικότητας.

Ας κοιτάξουµε, όµως, µπροστά. Αν συµφωνούµε όλοι ότι όλοι οι πολιτικοί χώροι χρειάζονται ανανέωση, πρέπει να ενθαρρύνουµε αξιόλογους ανθρώπους να διεκδικήσουν την ενεργό συµµετοχή και την εκλογή. Σίγουρα πολλά θα µπορούσαν να αλλάξουν σε θεσµικό επίπεδο. Από το εκλογικό σύστηµα µέχρι το «πόθεν έσχες» ή τη συνταγµατική αναθεώρηση του Αρθρου 86 και το γενικότερο ζήτηµα της παραπληροφόρησης, για το οποίο το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έχει αναπτύξει µια εκτεταµένη στρατηγική, µε στόχο την καταπολέµηση των fake news.

Αυτό, όµως, που µπορούµε να αλλάξουµε άµεσα οι δηµοσιολογούντες είναι η θετική µατιά και ένας ηθικός κώδικας απέναντι στην πολιτική και σε όσους διεκδικούν πολιτικά αξιώµατα. Να µην τραυµατίζουµε εσκεµµένα την επαγγελµατική ή προσωπική φήµη τους. Να αποφεύγουµε στερεότυπα που έχουν να κάνουν µε την καταγωγή, το φύλο, το επάγγελµα, τις επιθέσεις στις οικογένειες των υποψηφίων. Να κρίνουµε από τα πραγµατικά πεπραγµένα, όχι από φήµες ή ατεκµηρίωτες επιθέσεις. Και, φυσικά, όχι από όσους έτυχε να φωτογραφηθούν µαζί τους σε κάποια κοινωνική εκδήλωση. Συνήθως έχουν µικρή σηµασία και κάποιες φορές αποτελούν προϊόν επεξεργασίας. Μιλώ από προσωπική πείρα. Χρειάζεται χρόνος και συνεπής προσπάθεια από όλους τους παίκτες του επιτραπέζιου παιχνιδιού «Greek politics», ώστε ο σηµερινός βούρκος να µετατραπεί σε στίβο, στον οποίο οι υποψήφιοι θα αγωνίζονται µε βάση τις ικανότητες και το σχέδιό τους.

Για αυτό ας ξεκινήσουµε χθες. Και κάποια στιγµή θα ανοίξει πραγµατικά ο δρόµος για τα περιβόητα φρέσκα πρόσωπα.

Δημοσιεύτηκε στα Παραπολιτικά