Πρόωρες εκλογές: Η εµµονή της εγχώριας πολιτικής σκηνής - Μέρος δεύτερο

Η παραφιλολογία για τη διεξαγωγή πρόωρων εκλογών όχι µόνο δεν κοπάζει, αλλά όλο και περισσότερο διατυπώνεται στο παρασκήνιο -και όχι µόνο- το ερώτηµα: «Πάµε για πρόωρες εκλογές;». Η έρπουσα σεναριολογία δεν ανακόπτεται ούτε και από το γεγονός ότι µόλις πριν από λίγα 24ωρα ο πρωθυπουργός επανέλαβε ότι οι εκλογές θα γίνουν κανονικά µε το κλείσιµο της δεύτερης τετραετίας, το 2027. «Τα επόµενα χρόνια πρέπει να έχουν ως στόχο να συγκλίνουµε µε την Ευρώπη και έχουµε τρία χρόνια στη θητεία µας. ∆εν θα υπάρξουν πρόωρες εκλογές. Οι εκλογές θα λάβουν χώρα το 2027», δήλωσε, κατά τη διάρκεια της συζήτησης που είχε µε τον Ενρίκο Λέτα, στο πλαίσιο του 28ου Ετήσιου Συνεδρίου «Economist Government Roundtable». «Ηµουν επίσης σαφής στην πρώτη µου θητεία, παρά τις πολλές ερωτήσεις που υπήρξαν. ∆ιαψεύστηκαν, θα διαψευστούν ξανά. Και θα κριθούµε στην ολότητά µας από ό,τι κάναµε στη δεύτερη θητεία µας».

Ε, και; Νέα σενάρια έρχονται να προστεθούν σε όσα σταχυολογήσαµε την περασµένη Κυριακή στην «Απογευµατινή». Είναι βεβαίως και τα γεγονότα που µερικές φορές τροφοδοτούν τις εκδοχές περί εξόδου µέσω της κάλπης από τα προβλήµατα που συσσωρεύονται.

Το πιο φρέσκο απ’ όλα -και αυτό όµως που θα επιβεβαιωθεί ή θα «καεί» την προσεχή εβδοµάδα- είναι το ενδεχόµενο µη εκλογής της Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν ως επικεφαλής της Κοµισιόν κατά τη µυστική ψηφοφορία στο Ευρωκοινοβούλιο, στις 17 Ιουλίου. Αυτόµατα, η Ε.Ε. θα βρεθεί στη δίνη µιας κρίσης, που θα κρατήσει αρκετές εβδοµάδες και θα περιλαµβάνει, µεταξύ άλλων, αναζήτηση νέου υποψηφίου. Σε µια τέτοια εξέλιξη, το όνοµα του Κυριάκου Μητσοτάκη ενδέχεται να βρεθεί στο προσκήνιο ως πιθανού υποψηφίου. Το Μαξίµου το διαψεύδει, αλλά αυτό δεν εµπόδισε την «Εστία», την εποµένη της συζήτησης Μητσοτάκη-Λέτα, να εµφανίζει πρώτο θέµα µε τίτλο «Ετοιµος για απόδραση ο Μητσοτάκης στις Βρυξέλλες αν χάσει η Φον ντερ Λάιεν, 50-50 πιθανότητες για την Ούρσουλα».

Το σενάριο προβλέπει να ορίσει διάδοχο ο Κυρ. Μητσοτάκης, εάν αποχωρήσει, αλλά ποιος δεν προεξοφλεί ότι η χώρα θα µπει σε περίοδο έντονης πολιτικής ρευστότητας, µε τους κλυδωνισµούς να µην αφορούν µόνο τα κόµµατα της αντιπολίτευσης, αλλά και το κυβερνών κόµµα, είτε µε διαµάχες για τη διαδοχή είτε µε ενίσχυση των φυγόκεντρων τάσεων και εµφάνιση οριοθετηµένης ακροδεξιάς τάσης; Ο πειρασµός θα είναι µεγάλος και η προσφυγή στις κάλπες θα φαντάζει ως ο πιο πιθανός µοχλός αναδιάταξης των πολιτικών συσχετισµών απ’ άκρου εις άκρον. Αν, όµως, δεν υπάρξει εµπλοκή στις Βρυξέλλες και όλα κυλήσουν οµαλά, υπάρχουν και άλλοι υπολογισµοί, που ήδη βλέπουν και το φως της δηµοσιότητας. Ιδού ένα σενάριο πρόσφατης κοπής.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, στριµωγµένος από το αποτέλεσµα των ευρωεκλογών, αλλά και τις φτωχές µέχρι στιγµής αποδόσεις του ανασχηµατισµού, είναι αναγκασµένος πλέον να αλλάξει τον σχεδιασµό του, βλέποντας και τα παθήµατα του Μακρόν στη Γαλλία. Ετσι, θα πάει στη ∆ΕΘ τον Σεπτέµβριο µε νέο πρόγραµµα και την προκήρυξη πρόωρων εκλογών. Οι εκλογές, που θα γίνουν εντός του 18µήνου από αυτές του περασµένου έτους, θα γίνουν µε λίστα και όχι µε σταυρό και έτσι ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα έχει την ευχέρεια να ορίσει τους εκλεκτούς του στη Βουλή, αλλά και σε ένα νέο κυβερνητικό σχήµα. Το παράδοξο σε αυτό το σενάριο είναι πως, ενώ θα προκληθεί εν πολλοίς από το 28% των ευρωεκλογών, τίποτα δεν εγγυάται ότι το φθινόπωρο το σκηνικό αυτό θα έχει ανατραπεί και η Ν.∆. θα διασφαλίσει αυτοδυναµία. Αυτό, όµως, δεν εµποδίζει τους θιασώτες του σεναρίου να το πλασάρουν ως µια από τις σοβαρές πιθανότητες «φυγής προς τα εµπρός» του πρωθυπουργού...

Αν, όµως, τα σενάρια που προαναφέραµε προϋποθέτουν ότι η πολιτική πρωτοβουλία ανήκει στον πρωθυπουργό, υπάρχουν και άλλες παραλλαγές που κυκλοφορούν εν µέσω ανυπόφορων θερµοκρασιών του φετινού καλοκαιριού και προοιωνίζονται ανεξέλεγκτες καταστάσεις. Μία εξ αυτών είναι ένα καταστροφικό ενδεχόµενο µεγάλης κρίσης -π.χ., µιας µεγάλης πυρκαγιάς-, την οποία, πλέον, η κυβέρνηση δεν µπορεί να διαχειριστεί ή να αντέξει - σε αντίθεση µε τις επιδόσεις της πρώτης τετραετίας. Οπότε, µια κατάρρευση του κυβερνητικού σχήµατος είναι πιθανή.

Μια πιο «φιλοσοφηµένη» τοποθέτηση είναι η εξής: Ο κύκλος του 2019 έχει ολοκληρωθεί, µε το πολιτικό τέλος του ΣΥΡΙΖΑ. Η κυβέρνηση είναι πλέον ανεπαρκής να ανταποκριθεί ακόµα και στις απαιτήσεις µιας ανεκτής διαχείρισης της καθηµερινότητας, αλλά και να διαθέσει τα «καύσιµα» για µια αναστροφή της προϊούσας φθοράς. Οπότε η ίδια η φορά των πραγµάτων φέρνει τις κάλπες πιο κοντά.

Το ότι ο πρωθυπουργός διαψεύδει κάθε τόσο όλα αυτά, αλλά η σεναριολογία δυναµώνει, είναι κάτι που το Μαξίµου πρέπει να δει στα σοβαρά. Είναι µόνο λόγια του αέρα; Είναι οι επιθυµίες κύκλων για την ανατροπή του; Είναι οι «φυγόκεντρες τάσεις» εντός της παράταξης, που ευνοούν την αποσταθεροποίηση; Ή, µήπως, οι υπαρκτές αδυναµίες και ανεπάρκειες της κυβερνητικής παράταξης δίνουν δικαιώµατα και τροφή στα σενάρια αυτά; Αν είναι το δεύτερο, στο Μαξίµου πρέπει να κοιταχτούν στον καθρέφτη, για να δουν τι δεν πάει καλά και να το διορθώσουν όσο είναι ακόµη καιρός.