Η νίκη του Μαμντάνι στη Νέα Υόρκη -που έγινε από ορισμένους ενθουσιωδώς δεκτή στην Ελλάδα με σχόλια στα όρια της υπερβολής- επισκίασε μια άλλη εξέλιξη, εξαιρετικής σημασίας για την Ευρώπη. Ο λόγος για την εκλογική νίκη του Ρομπ Γέτεν, επικεφαλής του κόμματος D66 στην Ολλανδία. Ο Γέτεν επικράτησε οριακά μεν, καθοριστικά δε του ακροδεξιού Κόμματος για την Ελευθερία του Βίλντερς και αναδείχθηκε πρώτη δύναμη. Το πολιτικό εκκρεμές σε αυτήν τη χώρα κινήθηκε εκ νέου προς τη μετριοπάθεια.

Ίσως οι χλωμές αντιδράσεις των εγχώριων, διαπρύσιων πολέμιων της Ακροδεξιάς για τη νίκη Γέτεν έχουν να κάνουν με το προφίλ του κόμματος: ένα φιλοευρωπαϊκό, κεντρώο, τεχνοκρατικό κόμμα με μεγάλη, όπως αποδείχθηκε, απήχηση στα ανώτερα στρώματα των πόλεων αλλά και πρόσβαση στη μεσαία τάξη. Από την άλλη, ο κ. Γέτεν, που δεν έκρυψε ότι είναι ομοφυλόφιλος, θα γίνει ο νεότερος πρωθυπουργός στην ιστορία της χώρας - μόλις 38 ετών. Κοντολογίς, οι εκλογές μπορεί να ανέδειξαν στο ολλανδικό Κοινοβούλιο ούτε λίγο ούτε πολύ 15 κόμματα, αλλά οι ψηφοφόροι επέλεξαν την αποδοκιμασία των άκρων και ενίσχυση των μετριοπαθών δυνάμεων - πράγμα όχι τόσο συνηθισμένο αυτούς τους καιρούς στην Ευρώπη.

Ένας άλλος λόγος που υποθέτω ότι δεν γίνεται αρεστός στα εγχώρια κόμματα είναι η ικανότητα να συνεργάζονται οι δυνάμεις που τα προγράμματά τους συγκλίνουν. Ναι, είναι τα προγράμματα που παίζουν ρόλο και οι διαδικασίες συναίνεσης που αποτελούν το ιερό δισκοπότηρο του πολιτικού συστήματος στην Ολλανδία. Αλλιώς δεν υπήρχε περίπτωση το D66 με μόλις το 17% των ψήφων και 27 από τις 150 έδρες στη Βουλή να αναλάβει την ευθύνη της διακυβέρνησης μέσω συνεργασιών. Προς στιγμήν, αναλογιστείτε ανάλογο σκηνικό στο ελληνικό πολιτικό τοπίο… Η καμπάνια του κ. Γέτεν είναι επίσης case study, εμφανίζοντας αρκετές ομοιότητες με αυτή του κ. Μαμντάνι. Θετικά μηνύματα, προτάσεις για κρίσιμα θέματα όπως το οξύ στεγαστικό στην Ολλανδία, χωρίς αρνητική διαφήμιση για τους αντιπάλους, με αναζήτηση των κοινών προγραμματικών θέσεων εκ μέρους του. Βρήκε την απευθείας επαφή με τους πολίτες.

Όσο για τις υποσχέσεις του, αυτές θα μπουν στο ζύγι των διαπραγματεύσεων και των συμβιβασμών με τα άλλα κόμματα που θα συγκυβερνήσει. Λένε ότι ανάλογο προφίλ διαθέτει και ο Πέτερ Μαγιάρ, υπολογίσιμος πλέον αντίπαλος του Βίκτορ Όρμπαν στην Ουγγαρία στις εκλογές του 2026. Για να δούμε…


Δημοσιεύτηκε στην Απογευματινή