Έτυχε να παρακολουθήσω μια ενδιαφέρουσα τηλεοπτική συζήτηση για ορισμένες από τις πτυχές των αδιεξόδων στην πρωτογενή παραγωγή. Ακούστηκαν εκεί ορισμένες ενδιαφέρουσες επισημάνσεις. Πρώτον, ότι ένας από τους λόγους της χαμηλής παραγωγικότητας και γενικότερα της απόδοσης είναι ο μικρός, κατακερματισμένος κλήρος. Μικρά κομμάτια γης, με ασύμφορα υψηλό κόστος, συχνά για προϊόντα που δεν μπορούν να αντέξουν τον ανταγωνισμό.

Δεύτερον, άκουσα για τη μεγάλη καθυστέρηση που υπάρχει στην εισαγωγή και αξιοποίηση των νέων τεχνολογιών, των σύγχρονων μεθόδων καλλιέργειας και κτηνοτροφίας. Τρίτον, για τα μεγάλα εμπόδια που συναντούν οι παραγωγοί στον τραπεζικό δανεισμό αλλά και τις δυσκολίες εξυπηρέτησης των δανείων.

Τέταρτον, για τη μεγάλη μάχη που πρέπει να δοθεί στην ΕΕ για το μέλλον του πρωτογενούς τομέα, καθώς τόσο ο διεθνής ανταγωνισμός όσο και αμφιλεγόμενες αποφάσεις της Κομισιόν, καθώς και ο τρόπος ενίσχυσης της αγροτικής παραγωγής τα προσεχή χρόνια ορθώνουν μεγάλες προκλήσεις.

Μια πρόταση που κέντρισε την προσοχή είναι πως για όλα αυτά θα μπορούσαν να βρεθούν λύσεις. Για παράδειγμα, η ενθάρρυνση των αγροτών με μικρό κλήρο να συνεταιριστούν αλλά όχι μόνο, να αποκτήσουν συνεργασίες με γερά θεμέλια με τη μεταποίηση. Να ένας τρόπος να αυξηθεί η απόδοση της γης, να προστατευτεί η κτηνοτροφία με την προώθηση τυποποιημένων προϊόντων, να υπάρξουν με τον τρόπο αυτό βιώσιμα παραγωγικά σχήματα, που να εξασφαλίζουν και πρόσβαση στον τραπεζικό δανεισμό. Γιατί, κακά τα ψέματα, στον πρωτογενή τομέα οι επενδύσεις είναι ανάξιες λόγου. Ελάχιστες. Εδώ βρίσκεται η ρίζα του προβλήματος.

Και τώρα, η ώρα της αλήθειας. Αυτή η συζήτηση δεν έγινε ΠΟΤΕ στην τηλεόραση. Θα μπορούσε, αλλά δεν… Αντ’ αυτού κυριαρχεί ο απίστευτος θόρυβος στην Εξεταστική Επιτροπή και η προβολή αιτημάτων από τα μπλόκα που ακόμα και αν ικανοποιηθούν -όσα έχουν πράγματι βάση, και υπάρχουν τέτοια- δεν αφορούν το αύριο του πρωτογενούς τομέα.

Στο μεταξύ δεν φαίνεται στον ορίζοντα καν υποψία συναίνεσης, κοινής συζήτησης για το πρόβλημα. Προσκρούει στην οξύτατη πολιτική αντιπαράθεση. Πρόσφατο παράδειγμα, η πρόταση του πρωθυπουργού για διακομματική επιτροπή της Βουλής, με διακομματικό προεδρείο και χρονοδιάγραμμα 4 μηνών για να συζητηθούν τα προβλήματα του πρωτογενούς τομέα. Πέρασε ήδη στα αζήτητα. Ήρθε αργά, υπό την πίεση των αγροτικών κινητοποιήσεων; Πιθανόν ναι. Θα μπορούσε παρ’ όλα αυτά το ΠΑΣΟΚ κυρίως ή και άλλες δυνάμεις να πάρουν μέρος σε μια διακομματική διαδικασία; Πιθανόν ναι. Δεν θα το μάθουμε ποτέ.

Δημοσιεύθηκε στην Απογευματινή