Το 2009, μετά τις εσωκομματικές εκλογές της Νέας Δημοκρατίας, η κλειστή ομάδα πέριξ του τότε προέδρου, Αντώνη Σαμαρά, έκανε «σημαία» την εκλογή του από τη βάση του κόμματος. Αυτό, ωστόσο, όπως αποδείχθηκε και από την εξέλιξη των πραγμάτων και από τη μετέπειτα διαχείριση της νίκης, εκτός από τα στοιχεία έπαρσης και ρεβανσισμού που δημιούργησε στην ακροδεξιά φράξια του Μεσσήνιου πολιτικού, ήταν σε απόλυτη δυσαρμονία με την ίδια την κοινωνία. Η οποία τις περισσότερες φορές αδιαφορεί επιδεικτικά για το τι συμβαίνει σε ένα κόμμα, αφού οι κομματικοί σχηματισμοί και τα μέλη μιας παράταξης έχουν κατά κανόνα διαφορετικά κριτήρια και κίνητρα από το ευρύ φάσμα της.

Αυτό, όπως φαίνεται και από τη δημοσκόπηση της Μetron Analysis για λογαριασμό των «Παραπολιτικών», ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης έχει ήδη αρχίσει να το «σπάει». Ο πρόεδρος της Ν.Δ., που ανέλαβε σε μια στιγμή που το μόνο που είχε να κάνει ήταν η διαχείριση ενός κόμματος που είχε χάσει τον δρόμο του, φαίνεται να ξέρει πολύ καλά πώς θα βρει ξανά τα χαμένα κομμάτια του παζλ που ενώνουν έναν κομματικό σχηματισμό με την ίδια την κοινωνία -που είναι και ο στόχος.

Πρόκειται για τους κρίκους εκείνους της αλυσίδας που η παρέα του Αντώνη Σαμαρά, διαβάζοντας όπως ήθελε τη λαϊκή νομιμοποίηση που πήρε το 2009, έσπασε και πέταξε στα σκουπίδια. Η Ν.Δ. των τελευταίων ετών είχε ιδρυματοποιηθεί. Ηταν μόνο μια κλειστή ομάδα που διοικούσε στην αρχή το κόμμα και μετά τη χώρα, χωρίς να ακούει την κοινωνία.

Τα ποιοτικά στοιχεία των τελευταίων δημοσκοπήσεων αποτυπώνουν ένα στοιχείο πολύ ιδιαίτερο: Ο Β. Μεϊμαράκης, εκτός από την εσωτερική ανασυγκρότηση της Κεντροδεξιάς, που πέτυχε σε χρόνο-ρεκόρ, ανοίγει το κόμμα και εκτός των στενών ορίων του. Το γεγονός ότι δεν είχε τη φιλοδοξία να ηγηθεί της Ν.Δ. και δεν έχει βαρίδια, όπως ο προκάτοχός του, καθώς ουδέποτε διέσπασε την παράταξη, ούτε προκάλεσε με τις πολιτικές συμπεριφορές του, του δίνει τη δυνατότητα να είναι αυθεντικός. Και αυτό του φέρνει με έναν σμπάρο δυο τρυγόνια, αφού απευθύνεται και εντός και εκτός κομματικού ακροατηρίου. Ο Β. Μεϊμαράκης έχει δείξει πως έχει τη δυνατότητα να συνθέτει και να ενώνει.

Ως καλός γνώστης των εσωκομματικών ισορροπιών, πέτυχε να ανασυντάξει το ευρύ κομματικό ακροατήριο που είχε αποσυνθέσει ο Αντ. Σαμαράς και ήδη κοιτάει παρακάτω, στο μεγάλο κάδρο. Σε ολόκληρη την ελληνική κοινωνία, η οποία αποδεικνύεται πως έχει πιο υψηλό αισθητήριο από αυτό που πίστευαν ο πρώην πρωθυπουργός και ο διάδοχός του στην πρωθυπουργία, Αλέξης Τσίπρας. Στις μετρήσεις, ο Β. Μεϊμαράκης έχει τις λιγότερες αρνητικές γνώμες από οποιονδήποτε άλλο αρχηγό κόμματος, κάτι που αποτυπώνει όσα λέμε. Εχει ανοίξει πλέον τις πόρτες όχι μόνο στα κομματικά στελέχη που είχαν φύγει, αλλά και κυρίως στον κόσμο.

Με αυτό το γεγονός ως αφετηρία, το οποίο πιστώνεται προσωπικά στον πρόεδρο της Ν.Δ., η παράταξη της Κεντροδεξιάς μπαίνει στην τελική ευθεία των εκλογών με ένα μεγάλο πλεονέκτημα: Παρά το γεγονός ότι έφερε μνημόνια, ψήφισε δυσάρεστα μέτρα και λαβώθηκε εκλογικά, είναι με διαφορά το πιο συμπαγές κόμμα στο ελληνικό πολιτικό σκηνικό. Την ώρα που ο ΣΥΡΙΖΑ βιώνει μια πρωτοφανή διάσπαση, το ΠΑΣΟΚ παλεύει να κρατηθεί ζωντανό και ο Στ. Θεοδωράκης έχει ένα νεοπαγές κόμμα, χωρίς πολιτική ταυτότητα, η Κεντροδεξιά εμφανίζεται ως ο βασικός πυλώνας σταθερότητας στον πολικό χάρτη. Ως το μόνο κόμμα που μπορεί να πει αλήθειες, χωρίς να φοβηθεί, και να φέρει την ελπίδα. Μια ελπίδα που καπηλεύτηκε ο ΣΥΡΙΖΑ τον Ιανουάριο, υφαρπάζοντας την ψήφο του ελληνικού λαού, όπως ομολογούν τώρα πια και δικά του κορυφαία στελέχη.

Ο Β. Μεϊμαράκης, 15 μέρες πριν από τις εκλογές, φαίνεται ότι κεφαλαιοποιεί το χαρακτηριστικό εκείνο που αποτελεί τον μεγαλύτερο συνδετικό κρίκο πολίτη και πολιτικού. Είναι ο άνθρωπος της διπλανής πόρτας, ένα στοιχείο που στην ελληνική πολιτική πραγματικότητα δεν είναι ποτέ αμελητέο. Και ο Αλ. Τσίπρας είναι βέβαιο ότι νιώθει ήδη άβολα, γιατί ένα τέτοιο ποιοτικό στοιχείο, που του είχε χαρίσει απλόχερα ο Αντ. Σαμαράς, αυτό του λαϊκού ανθρώπου, βλέπει πως εξελίσσεται σε ένα από τα κυριότερα πλεονεκτήματα του αντιπάλου του. Η διαφορά, βέβαια, είναι πως σε αυτές τις εκλογές ο ελληνικός λαός πρέπει να αντιληφθεί τη μεγάλη διαφορά που έχει ο λαϊκισμός του Αλ. Τσίπρα από τη λαϊκότητα του Β. Μεϊμαράκη. Η απόσταση είναι χαώδης και οδηγεί σε τελείως διαφορετικούς δρόμους την Ελλάδα…