Η ΥΠΟΘΕΣΗ Γεωργούλη, πέραν όλων των άλλων, φέρνει στο επίκεντρο και τον τρόπο εκλογής υποψηφίων βουλευτών και ευρωβουλευτών. Οι πολιτικοί αρχηγοί, προκειμένου να προσελκύσουν ψήφους, περιλαμβάνουν στα ψηφοδέλτια λαμπερά ονόματα, τα οποία, όπως πολλές φορές η ζωή αποδεικνύει, δεν έχουν καμία σχέση με πολιτική αξία επιβεβαιώνοντας τη λαϊκή ρήση πως «ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός». Ο κ. Γεωργούλης, όπως ο ίδιος έχει αποκαλύψει, ήθελε να γίνει ευρωβουλευτής. Πήγε στη ΝΔ, αλλά δεν τον δέχθηκε. Πήγε και στον ΣΥΡΙΖΑ και ο αρχηγός του εντυπωσιάσθηκε από τον «εραστή των Δυτικών Προαστίων», ο οποίος, τελικά, εξελίχθηκε σε «εραστή των Βρυξελλών». Ο λαός επιβράβευσε αυτή την επιλογή με 165.000 ψήφους! Ανάλογες επιλογές έχουν κάνει, κατά καιρούς, όλα τα κόμματα. Μέσω λαμπερών ονομάτων από τον χώρο της τέχνης ή του αθλητισμού αλίευσαν ψήφους που δεν θα μπορούσαν να πάρουν αλλιώς.

ΟΛΗ ΑΥΤΗ η κατάσταση είναι φυσικό να επαναφέρει στο προσκήνιο τον τρόπο εκλογής των ευρωβουλευτών αλλά και των βουλευτών. Σε ό,τι αφορά την 
Ευρωβουλή, τα τρία μεγάλα κόμματα έχουν βρεθεί με μείον έναν εκπρόσωπό τους το καθένα (Κύρτσος, Γεωργούλης, Καϊλή), κυρίως λόγω συμπεριφορών που έχουν σχέση με ηθικά ζητήματα αλλά και με κόντρες με την ηγεσία του κόμματος. Προβλήματα που δεν υπήρχαν την περίοδο που λειτουργούσε η λίστα, όπου πράγματι στα ψηφοδέλτια των κομμάτων φιλοξενήθηκαν ονόματα ηχηρά που τίμησαν την Ελλάδα (Χριστοδούλου, Ευρυγένης, Τρακατέλης, Γιαννάκου, Λαμπρίας, Ρωμαίος, Πλασκοβίτης, Αυγερινός κ.ά.). Πολλοί είναι εκείνοι που ζητούν την εφαρμογή της λίστας και στη διαδικασία εκλογής εκπροσώπων στο Εθνικό Κοινοβούλιο. Έτσι πιστεύουν ότι θα απαλλαγεί ο βουλευτής από τα ρουσφέτια και θα επικεντρωθεί στο νομοθετικό του έργο. Είναι κατανοητό, βέβαια, ότι κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να συμβεί, απλώς -στην καλύτερη περίπτωση- οι βουλευτές θα λειτουργούν ως... διαβιβαστές των ρουσφετιών στο κόμμα. Η απαλλαγή από το άγος των ρουσφετιών απαιτεί αντίστοιχη παιδεία και καλύτερη λειτουργία του κράτους.

ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ, όμως, που προκύπτει στην περίπτωση καθιέρωσης λίστας στις εθνικές εκλογές είναι πώς θα γίνεται η επιλογή. Με ποια κριτήρια; Οι βουλευτές και οι υποψήφιοι βουλευτές θα αξιολογούνται για την πολιτική και κοινωνική τους δράση ή απλώς θα βαθμολογείται η πολιτική υποταγή τους στον εκάστοτε αρχηγό του κόμματος και στην αυλή του; Ακούγεται και η άποψη για ένα διπλό σύστημα, όπου οι μισοί βουλευτές θα εκλέγονται με σταυρό και οι μισοί με λίστα. Σε αυτή την περίπτωση, όμως, θα έχουμε βουλευτές δύο ταχυτήτων και δύο επιλογών. Αυτούς οι οποίοι εκλέχθηκαν από τη βούληση του λαού και αυτούς οι οποίοι εκλέχθηκαν από τη βούληση του αρχηγού. Άλλοι προτείνουν πολλές μονοεδρικές, κατ’ αντιστοιχία του βρετανικού συστήματος. Το ερώτημα είναι αν αυτό θα ενισχύσει τις πελατειακές σχέσεις... Η αναζήτηση καλύτερων λύσεων είναι θετικό για τη δημοκρατία. Θα πρέπει, όμως, να κατανοήσουμε ότι καμία λύση δεν θα είναι επιτυχής, αν δεν ενισχυθεί, παράλληλα, η εσωκομματική δημοκρατία. Αφού τα κόμματα αποτελούν βασικό συστατικό της Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας, για να βελτιώσουμε τη δημοκρατία μας θα πρέπει η λειτουργία των κομμάτων να γίνει πραγματικά και όχι τύποις δημοκρατική.

Δημοσιεύθηκε στην Απογευματινή της Κυριακής