Οι πολιτικοί αρχηγοί μετά το debate εμφανίστηκαν όλοι ικανοποιημένοι, ίσως γιατί ο καθένας τους θεωρεί ότι βγήκε αλώβητος από αυτό. Κερδισμένοι σίγουρα βγήκαν οι δημοσιογράφοι.

Ωστόσο, επιχειρώντας μια πιο ψύχραιμη προσέγγιση, μπορεί κανείς να διαπιστώσει: Ο κ. Μητσοτάκης ήξερε πού να πατήσει. Ανέπτυξε το πρόγραμμα της ΝΔ, εμφανίσθηκε ως η ήρεμη δύναμη και σταθερότητας και αξιοπιστίας. Απέφυγε υψηλούς τόνους και προσωπικές αντιπαραθέσεις, επιλέγοντας να παίξει «αμυντικά». Ακούγοντάς τον μπορούσες να τον εμπιστευθείς.

Ο κ. Τσίπρας παρέμεινε προσκολλημένος στο 2015. Προσπαθούσε να ξεχάσει -δεν το ξεχνούν όμως οι Έλληνες- ότι έχει κυβερνήσει και έχει κάνει τερατουργήματα, κυρίως σε βάρος της μεσαίας τάξης, την οποία προσπάθησε αλλά δεν μπορεί ούτε στα λόγια να στηρίξει. Ο κ. Ανδρουλάκης, ένας νέος πολιτικός αρχηγός, έχασε τη μεγάλη ευκαιρία να εκφράσει κάτι νέο και να εμφανιστεί εγγυητής της πολιτικής σταθερότητας και όχι παράγοντας αστάθειας. Χρησιμοποίησε τον ίδιο ξύλινο πολιτικό λόγο που χρησιμοποιούσαν υπουργοί του ΠΑΣΟΚ τη δεκαετία του 1980. Και οι άλλοι τρεις πολιτικοί αρχηγοί κινήθηκαν μέσα στο πλαίσιο που γνωρίζαμε. Περισσότερα λόγια εντυπωσιασμού παρά ουσίας. Θεωρίες ανεφάρμοστες σε μια χώρα της ΕΕ από τις… «Δήμητρες» του κ. Βαρουφάκη, μέχρι την ορθοδοξία της πολιτικής του κ. Βελόπουλου και την ορθοδοξία του Κομμουνισμού του κ. Κουτσούμπα.

Είδαμε και τις προσπάθειες για φλερτ του κ. Τσίπρα με τον κ. Κουτσούμπα και τον κ. Ανδρουλάκη, αλλά και την απομόνωση στην οποία θέλησε να δείξει ότι έχει βάλει τον κ. Βαρουφάκη. Με δεδομένο ότι ο κ. Κουτσούμπας θεωρεί -και το είπε- «μούφα» την προοδευτική διακυβέρνηση, είναι σαφές ότι ο κ. Τσίπρας σε μια τέτοια περίπτωση, όσο και αν οι δύο πλευρές το διαψεύδουν, θα απευθυνθεί στον κ. Βαρουφάκη, ο οποίος στα οικονομικά, τουλάχιστον, θα θέσει τους όρους του. Κι αν κάποιος αναρωτηθεί πώς θα γίνει αυτό, θυμίζουμε ότι ο κ. Τσίπρας μάς έχει συνηθίσει σε τέτοιες πρακτικές.

Αλήθεια, πίστευε κανείς ότι ως πρώτο κόμμα το 2015 θα απευθυνόταν για να συγκυβερνήσουν στον ακραία Δεξιό κ. Καμμένο και όχι στο σαφώς πιο προοδευτικό ΠΑΣΟΚ; Άρα ποιος μπορεί να τον πιστέψει σήμερα;

Δημοσιεύτηκε στην ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ στις 12/5