Μετά τη συνάντηση με τον Κυριάκο Μητσοτάκη, ο πρόεδρος Ερντογάν δήλωσε ότι δεν είναι πρόθεσή του να στρέψει τα F-16 εναντίον της Ελλάδας. Σε πολλούς, στην Αθήνα, η δήλωση αυτή προκάλεσε μειδιάματα, αλλά ο κ. Ερντογάν είπε το λογικό και το αυτονόητο.

Οι εξοπλισμοί που δίνονται από τις ΗΠΑ σε χώρες του ΝΑΤΟ δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται κατά άλλων μελών της Συμμαχίας, διαφορετικά θα έμπαινε σε κίνδυνο η υπόσταση της Συμμαχίας. Σε πόσα πράγματα όμως στη ζωή και την πολιτική ακολουθείται η λογική και το αυτονόητο; Τις περισσότερες φορές αυτό είναι το ζητούμενο. Λογικό και αυτονόητο είναι δύο γειτονικές χώρες, όπως η Ελλάδα και η Τουρκία, να συνομιλούν. Γιατί όταν συζητάς με τον γείτονά σου μπορείς να αποφύγεις πράξεις που μπορεί να θέσουν σε κίνδυνο την ειρήνη στην περιοχή. Για τη διακοπή όμως των συνομιλιών δεν είχε ευθύνη η Ελλάδα. Λογικό και αυτονόητο είναι να εξωθεί η Ελλάδα την Τουρκία σε μια πορεία προς την Ευρώπη. Η ίδια όμως υπονόμευσε αυτή την πορεία. Παρά ταύτα, η επίσημη έκθεση του Λευκού Οίκου για την εθνική στρατηγική και ασφάλεια, τον Οκτώβριο του 2022, ανέφερε ξεκάθαρα ότι οι ΗΠΑ θα συνεχίσουν να εμπλέκονται με την Τουρκία «προκειμένου να ενισχύσουμε τους στρατηγικούς, πολιτικούς, οικονομικούς και θεσμικούς δεσμούς της με τη Δύση». Σημειώνουμε ότι η θέση αυτή διατυπώθηκε όταν οι σχέσεις Ερντογάν - Πούτιν χαρακτηρίζονταν πολύ θερμές. Που σημαίνει ότι οι ΗΠΑ είχαν και έχουν ως στρατηγική επιλογή να κρατήσουν την Τουρκία στο δυτικό στρατόπεδο.

Ανάλογη είναι και η θέση της Ελλάδος. Η χώρα μας έχει όφελος από μια Τουρκία που ακολουθεί τους κανόνες της Δύσης, με κυρίαρχο τον σεβασμό του Διεθνούς Δικαίου. Άλλωστε επί τη βάσει του Διεθνούς Δικαίου ζητούμε να επιλυθεί η μοναδική διαφορά που αναγνωρίζει η Ελλάδα ότι έχει με την Τουρκία, που δεν είναι άλλη από την οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών, ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδας, στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο. Μαζί. Όχι ξεχωριστά το Αιγαίο και ξεχωριστά η Ανατολική Μεσόγειος. Σεβασμός του Διεθνούς Δικαίου σημαίνει και σεβασμός του Δικαίου της Θάλασσας, μη αμφισβήτηση της Συνθήκης της Λωζάννης και, φυσικά, προσφυγή στο Δικαστήριο της Χάγης για τη μόνη διαφορά που αναγνωρίζουμε, αλλά και αποδοχή της αποφάσεώς του. Ο δρόμος για να φτάσουμε εκεί είναι μακρύς. Και κανείς δεν μπορεί να προβλέψει αν η Τουρκία, που τώρα λόγω της οικονομικής δυσπραγίας της κάνει και πάλι στροφή προς τη Δύση, θα συνεχίσει να πράττει το ίδιο και όταν ξεφύγει από τον οικονομικό κίνδυνο. Ωστόσο, η οικοδόμηση σχέσεων εμπιστοσύνης και η συντήρηση του κλίματος ηρεμίας στην περιοχή, για όσο το δυνατόν περισσότερο χρόνο, μόνο οφέλη μπορεί να αποφέρει στην Ελλάδα.

Η Ελλάδα δεν πρέπει να φοβάται την προσέγγιση της Τουρκίας με τη Δύση. Σε δύσκολους καιρούς η κυβέρνηση Μητσοτάκη απέδειξε ότι η Ελλάδα είναι παράγοντας γεωπολιτικής, οικονομικής και ενεργειακής σταθερότητας στην περιοχή, ενισχύοντας την αξιοπιστία της. Πλέον δεν μας αντιμετωπίζουν ως τα «καλά παιδιά», αλλά ως τους αξιόπιστους και απαραίτητους συμμάχους. Και αυτή είναι η μεγάλη επιτυχία του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Δημοσιεύτηκε στην ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ στις 14/7