Το πρώτο ερώτημα που ετέθη από πολλούς, μετά την εκλογή Κασσελάκη στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, είναι αν και πόσο το φαινόμενο αυτό θα επηρεάσει το πολιτικό σκηνικό στη χώρα.

Το βέβαιο είναι ότι όλα τα φαινόμενα επηρεάζουν τη φύση. Μη παραβλέπουμε την εκτίμηση ότι η πτώση κομήτη εξάλειψε από τη Γη πολλά είδη, μεταξύ αυτών και τους δεινοσαύρους. Κι επειδή το μόνο στοιχείο στην ελληνική πολιτική σκηνή που παραπέμπει σε νοοτροπία δεινοσαύρων, πλέον, είναι η Αριστερά, φοβούμαστε ότι η υπόθεση Κασσελάκη θα εξαφανίσει την Αριστερά, όπως την ξέραμε στην Ελλάδα. Η εκλογή Κασσελάκη ήδη έχει διχάσει ψυχικά τη λεγόμενη κυβερνώσα Αριστερά.

Ακόμα και σοβαρά στελέχη της, όπως ο κ. Βίτσας, όταν ερωτώνται για ζητήματα ενότητας του κόμματος δηλώνουν «θα δούμε», αφήνοντας τα πάντα ανοικτά. Και πώς είναι δυνατόν να μείνουν στο ίδιο κόμμα πρόσωπα που ιδεολογικά τάσσονται, επί παραδείγματι, κατά της λειτουργίας ιδιωτικών πανεπιστημίων στην Ελλάδα με τον κ. Κασσελάκη, που δεν είναι, κατ’ αρχάς, αρνητικός; Κάποιος πρέπει να αλλάξει θέσεις. Η πρακτική σε αυτές τις περιπτώσεις θα έλεγε, δεδομένης και της έλλειψης πολιτικής εμπειρίας του νέου προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, ότι ο κ. Κασσελάκης θα προσαρμοζόταν στην ιδεολογική παράδοση του κόμματός του και θα άλλαζε θέσεις. Ωστόσο, η κοινωνία δεν έχει την ίδια άποψη. Και ο κ. Κασσελάκης υποτίθεται ότι εξελέγη για να εκφράσει την κοινωνία και όχι τον στενό κομματικό πυρήνα του ΣΥΡΙΖΑ.

Αν λοιπόν ο κ. Κασσελάκης επιμείνει στις απόψεις του και γενικά σε όσα έχει βιώσει στις ΗΠΑ, τότε η συμβίωση στον ΣΥΡΙΖΑ θα είναι δύσκολη. Φυσικό είναι όσοι δεν αντέξουν τόσο εκσυγχρονισμό να αναζητήσουν άλλη πολιτική στέγη ή να δημιουργήσουν άλλη. Πόσοι θα είναι αυτοί; Κανείς δεν ξέρει. Εξαρτάται από το πόσο στα άκρα θα οδηγηθεί η υφέρπουσα αντιπαράθεση.

Μπορεί να κάνουν όλοι υπομονή μέχρι τις ευρωεκλογές και να τον αφήσουν να κριθεί εκεί. Αλλά τότε υπάρχει ο… κίνδυνος ο Κασσελάκης να εκμεταλλευθεί -ανάλογα με τις συγκυρίες- μια φθορά ή μια κακή περίοδο της κυβέρνησης και να πάει καλά. Ποιος θα τολμήσει να αμφισβητήσει, τότε, κάποιον πρόεδρο που θα έχει βελτιώσει, έστω και με λίγα ποσοστά παραπάνω, τη θέση του κόμματός του; Που σημαίνει ότι αν κάποιοι θέλουν να κινηθούν, θα πρέπει να το κάνουν έγκαιρα. Μέσα σε αυτό το σκηνικό, υπάρχει ένας ακόμα παράγοντας που πρέπει να ληφθεί υπ’ όψιν. Ο παράγων Τσίπρας. Είναι πολύ νέος για να συνταξιοδοτηθεί. Θα είναι η «σανίδα σωτηρίας» στο χάος που λέγεται ότι θα δημιουργήσει ο Κασσελάκης ή ο Κασσελάκης είναι το «όχημα» και η δικαιολογία για τη δημιουργία νέου κόμματος από τον πρώην πρωθυπουργό;

Κι ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ θα αναζητεί ταυτότητα και ρόλο στην πολιτική, εκείνος που όλα δείχνουν πως θα έχει πολιτικά ζόρια θα είναι ο Νίκος Ανδρουλάκης, ο οποίος εκτιμάται ότι στις τελευταίες εκλογές έχασε την ευκαιρία να αποτελέσει τον ρυθμιστικό παράγοντα του συστήματος. Και τούτο, γιατί ο Κασσελάκης θα αρχίσει να του βγαίνει από «δεξιά» και το ΠΑΣΟΚ, αν και αστικό κόμμα, θα εμφανίζεται όλο και πιο περιθωριοποιημένο στα αριστερά. Όσον αφορά τη ΝΔ, δεν θα πρέπει να φοβάται τίποτα, αν κάνει αυτό για το οποίο την ψήφισε το λαός: να βελτιώνει την καθημερινότητά του.

Δημοσιεύτηκε στην ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ στις 2/10