ΣΤΙΣ 4 Απριλίου 1949, τριάμισι χρόνια μετά τη λήξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και σχεδόν πέντε μήνες πριν από την επίσημη λήξη του εμφυλίου στην Ελλάδα, στην Ουάσινγκτον υπεγράφη το Βορειοατλαντικό Σύμφωνο. Στην ιδρυτική συμφωνία του ΝΑΤΟ μεταξύ άλλων αναφέρεται ότι τα κράτη-μέλη «έχουν απόφασιν να διαφυλάξουν την ελευθερίαν, τας κοινάς παραδόσεις και τον πολιτισμόν των λαών των, άτινα πάντα εισί θεμελιωμένα επί των δημοκρατικών αρχών, της ατομικής ελευθερίας και του κράτους του νόμου». Και προστίθεται: «Έχουν απόφασιν να ενώσουν τας προσπάθειάς των προς συλλογικήν άμυναν και προς διαφύλαξιν της ειρήνης και της ασφαλείας».

ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ δε του ΝΑΤΟ, στην αναφορά για χρήση στρατιωτικών μέσων, επισημαίνεται: «Το ΝΑΤΟ δεσμεύεται για την ειρηνική επίλυση των δια φορών. Σε περίπτωση αποτυχίας των διπλωματικών προσπαθειών έχει τη στρατιωτική ισχύ να αναλαμβάνει επιχειρήσεις. Οι επιχειρήσεις αυτές διεξάγονται στο πλαίσιο της ρήτρας συλλογικής άμυνας της ιδρυτικής συνθήκης του ΝΑΤΟ (άρθρο 5 της Συν θήκης της Ουάσινγκτον) ή με εντολή του ΟΗΕ, που δρα μόνος του ή σε συνεργασία με άλλες χώρες και διεθνείς οργανισμούς». Με δε δομένη τη συγκεκριμένη φιλοσοφία του ΝΑΤΟ, προκύπτει ένα σημαντικό ερώτημα: συνάδουν με τις ιδρυτικές αρχές, την ιδρυτική συνθήκη και γενικότερα τη φιλοσοφία και τον τρόπο λειτουργίας του ΝΑΤΟ η δήλωση Ερντογάν ότι η Χαμάς δεν είναι τρομοκρατική οργάνωση και γενικότερα η κάλυψη που της προσφέρει η Άγκυρα;

ΑΝ ΤΟ ΝΑΤΟ αποφασίσει κάνοντας χρήση ένοπλων μέσων να βάλει τέλος στην κόλαση της βίας και τρομοκρατίας που ασκείται στη Μέση Ανατολή, τι στάση θα κρατήσει η Τουρκία που είναι μέλος του ΝΑΤΟ και μάλιστα η δεύτερη αριθμητικά στρατιωτική δύναμη της Ατλαντικής Συμμαχίας; Μήπως έχει έλθει η ώρα το ΝΑΤΟ να εξετάσει αν η Τουρ κία πρέπει να συνεχίσει να είναι μέλος της Συμμαχίας ή όχι; Κατά πόσο πλέον συνεχίζει να υπηρετεί τον στόχο του ΝΑΤΟ; Η απάντηση ότι είναι προτιμότερο κάποιον αιρετικό να τον έχεις δίπλα σου για να τον ελέγχεις είναι κατανοητή, αλλά μήπως οι συνεχείς διαφοροποιήσεις οδηγήσουν σε μιμητισμό, σε αποδυνάμωση και τελικά σε διάλυση της Συμμαχίας;

*Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» την 1η/11/2023