Η κατάσταση που επικρατεί στον ΣΥΡΙΖΑ αποτυπώνει την κατάσταση που επικρατεί στην ελληνική Αριστερά.

Μια Αριστερά διαφορετική από τη λεγόμενη «ορθόδοξη» του ΚΚΕ, η οποία κατάφερε να ανέβει στην εξουσία παραπλανώντας και εξαπατώντας την εκλογική βάση. Εκμεταλλεύθηκε στο έπακρο τις καταστάσεις, την απογοήτευση και την πίκρα ενός λαού που ένιωσε αδικημένος από τους εταίρους του που αντιμετώπισαν την Ελλάδα τιμωρητικά και ως παράδειγμα προς αποφυγήν. Με σημαία του τον λαϊκισμό, δεν δίστασε, προκειμένου να βρεθεί στην εξουσία, να συνεργαστεί με ακραίες δυνάμεις της Δεξιάς. Η συνεργασία αυτή από μόνη της απαξίωσε την «κυβερνώσα» Αριστερά στη συνείδηση της κοινωνίας. Σε συνδυασμό, δε, με την απειρία της, την ατολμία της και τη δουλική πολιτική της απέναντι σε εκείνους που κατήγγελλε ως αντιπολίτευση, οδήγησε στην πλήρη ιδεολογική απαξίωσή της.

Αποτέλεσμα όλων αυτών ήταν να δημιουργηθεί η αντίληψη στην κοινωνία ότι η Αριστερά δεν μπορεί να δώσει λύσεις, ότι είναι μια από τα ίδια και ότι σημασία, τελικά, έχει ποιος μπορεί να αντιμετωπίσει τα υπάρχοντα προβλήματα. Η αντίληψη αυτή κυριαρχεί κυρίως στη νέα γενιά, η οποία είναι λιγότερο πολιτικοποιημένη από εμάς τους παλαιότερους και ακομπλεξάριστη κομματικά. Δεν έχει πρόβλημα τη μια χρονιά να ψηφίσει ΝΔ και την άλλη οποιοδήποτε άλλο κόμμα πιστέψει ότι έχει λύση στα προβλήματά της. Το ουσιαστικό πρόβλημα, όμως, είναι ότι η έλλειψη ιδεολογικής ταυτότητας, από την οποία διακατέχεται μέρος της νέας γενιάς, υπάρχει ενδεχόμενο να λειτουργήσει ως δίοδος προς πρόσωπα όπως ο διακεκριμένος για τη ρηχότητα λόγου και ιδεών νέος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Στέφανος Κασσελάκης.

Αν ακούσει κανείς ολόκληρη την ομιλία του στην Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ, θα τρομάξει από το επίπεδο του πολιτικού του λόγου. Προτάσεις κοφτές. Χωρίς πολιτικό περιεχόμενο. Λόγος παιδικός. Συνθηματικός. Αντίστοιχος με εκείνον που χρησιμοποιεί στις ΗΠΑ ο Ντόναλντ Τράμπ, που απευθύνεται σε εκείνους των οποίων η πολιτική κρίση βρίσκεται κάτω του μέσου και οι οποίοι, δυστυχώς, στις ΗΠΑ αποτελούν την πλειοψηφία της κοινωνίας. Πρόκειται για μια πολιτική ασθένεια που βρίσκει έδαφος σε κοινωνίες που υπάρχει έλλειμμα παιδείας και ιστορικής γνώσης. Φαινόμενο που δυστυχώς παρατηρείται, πλέον, και στην Ελλάδα. Εκεί στοχεύει και ο ΣΥΡΙΖΑ του Κασσελάκη.

Στη γενιά του Facebook και του Instagram. Στη γενιά του τίτλου και της ατάκας και όχι στη γενιά του περιεχομένου. Εκεί χρειάζεται προσοχή. Γιατί εκεί βρίσκεται ο κίνδυνος. Ένας κίνδυνος που αντιμετωπίζεται μόνο με ενίσχυση της παιδείας.

Δημοσιεύτηκε στην Απογευματινή στις 16/11