Κατ'αρχάς θέλω να ξεκαθαρίσω ότι στον πόλεμο Ισραηλινών - Χαμάς πιστεύω ακράδαντα ότι έχει δίκιο το Ισραήλ. Η ενέργεια της Χαμάς ήταν πράξη τρομοκρατίας, χειρότερη από αυτές του Ισλαμικού Κράτους και το Ισραήλ είχε κάθε δικαίωμα να υπερασπισθεί τα δίκαιά του, ακόμα και με πόλεμο. Ωστόσο άλλο πόλεμος και άλλο σφαγή παιδιών. Άλλο υπεράσπιση εθνικών δικαίων και άλλο βόμβες κατά πάντων. Είναι γνωστό από παλιά ότι οργανώσεις όπως η Χαμάς μετατρέπουν τους αθώους και ιδιαίτερα τα παιδιά σε «ανθρώπινες ασπίδες».

Ωστόσο ένας από τους καλύτερους στρατούς του κόσμου, όπως διαφημίζεται, δεν είναι δυνατό να αδυνατεί να κάνει στοχευμένες παρεμβάσεις. Δεν είναι δυνατό να αποφεύγει την επέμβαση του στρατού ξηράς ή των ειδικών δυνάμεων, επειδή οι ισραηλινές υπηρεσίες δεν έχουν γνώση τι θα αντιμετωπίσουν και να επιλέγει την ισοπέδωση των πάντων. Οι εικόνες από βομβαρδισμούς, που φθάνουν μέσω τηλεοράσεως, είναι συγκλονιστικές. Το παιδί που οδυρόταν πάνω από το νεκρό αδελφάκι του φωνάζοντας «αρκετά, αρκετά, αρκετά…» ή ο γονιός που κλαίγοντας πάνω από το νεκρό βρέφος του αναρωτιόταν αν αυτό ήταν εχθρός του Ισραήλ, είναι πολύ εύκολο να μετατραπούν σε αυριανούς τζιχαντιστές ή «μάρτυρες» της Χαμάς. Η υπερβολή και η αδικία είναι αποδεδειγμένο ότι οδηγεί στα άκρα, χωρίς να υπάρχει δικαιολογία για μια τέτοια επιλογή.

Το Ισραήλ σε αυτό τον πόλεμο είχε το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας δίπλα του. Η πολιτική Νετανιάχου και η αδυναμία του να επιτύχει την απελευθέρωση των ομήρων, αλλά και οι ανελέητοι βομβαρδισμοί, έχουν κάνει την κοινωνία να αναρωτιέται. Και όταν σε τέτοιου είδους υποθέσεις μπαίνουν ερωτηματικά, τότε είναι πολύ εύκολο το κλίμα να αλλάξει. Και ήδη έχει αλλάξει στο εσωτερικό του Ισραήλ, όπου η πλειονότητα έχει στραφεί εναντίον της πολιτικής της ηγεσίας, βλέποντας τους λάθος χειρισμούς.

Αν λοιπόν ο Νετανιάχου δεν θέλει να μείνει στην ιστορία ως νέος Ηρώδης και αν αγαπά τη χώρα του, θα πρέπει να ξανασκεφθεί κάποια πράγματα και κυρίως τη θέση του στην πολιτική σκηνή του Ισραήλ.

Δημοσιεύτηκε στην Απογευματινή στις 8/12