Το λάθος του Μακαριότατου
Η Εκκλησία οφείλει να τοποθετηθεί με παρρησία και με επιχειρήματα είτε υπέρ είτε κατά
Ο λόγοςτης Εκκλησίας είναι λόγος θεολογικός και κοινωνικός, δεν είναι πολιτικός. Όταν όμως πολιτικές αποφάσεις επηρεάζουν την κοινωνία ή έχουν σχέση με τη θεολογία, τότε ο λόγος της Εκκλησίας όχι μόνο είναι απαραίτητος, αλλά είναι πιθανό να διαδραματίσει καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση της τελικής γνώμης. Ο γάμος των λεγόμενων «ομόφυλων ζευγαριών» είναι ένα από αυτά τα ζητήματα. Αφορά την κοινωνία που κάποιοι λένε ότι έτσι προχωράει μπροστά ή την κοινωνία που μεταθέτει τα όριά της με απρόβλεπτες τις συνέπειες, όπως υποστηρίζουν κάποιοι άλλοι. Η ουσία είναι ότι υπάρχει ένα κοινωνικό πρόβλημα, το οποίο η πολιτεία αποφάσισε να επιλύσει, ίσως όχι με τους καλύτερους χειρισμούς.
Σε αυτό το μείζον κοινωνικό ζήτημα οι Έλληνες, ιδιαίτερα όσοι δίνουμε έμφαση στον λόγο της Εκκλησίας ως θεσμού που εκφράζει γνήσια τις αρχές της Ορθοδοξίας και του Ελληνισμού, ακούσαμε τον Αρχιεπίσκοπο να διατυπώνει την πρόταση για δημοψήφισμα. Ο καθ’ όλα σεβαστός και διακεκριμένος για τον γαλήνιο λόγο του Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος με την πρότασή του αφαιρεί ουσιαστικά από την Εκκλησία το παρεμβατικό δικαίωμα που έχει σε τέτοιου είδους ζητήματα. Ο γάμος μεταξύ ομόφυλων ζευγαριών είναι κατεξοχήν ζήτημα αρχών μιας κοινωνίας, για τη διατήρηση ή μεταβολή των οποίων η Εκκλησία οφείλει να έχει λόγο. Δηλαδή αν γίνει δημοψήφισμα και το αποτέλεσμα είναι θετικό, η Εκκλησία θα αποδεχθεί το αποτέλεσμα; Μα αν ήταν θέμα πλειοψηφίας, γιατί πρέπει να γίνει δημοψήφισμα; Οι αντιπρόσωποι του λαού -σύμφωνα με το Σύνταγμα- στη Βουλή δεν αρκούν;
Η πρόταση ήταν ατυχής. Η Εκκλησία οφείλει να τοποθετηθεί με παρρησία και με επιχειρήματα, όποια θέση κι αν εκφράσει. Είτε ταχθεί υπέρ είτε ταχθεί κατά, πρέπει να το δικαιολογήσει επαρκώς, αφού επιχειρήματα υπάρχουν από όλες τις πλευρές. Η σημερινή Ιερά Σύνοδος οφείλει να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων που περιμένουν οι Έλληνες και όχι να μεταθέτει την ευθύνη σε αυτούς.
Τα μέλη της Ιεράς Συνόδου πρέπει να κατανοήσουν ότι το πρόβλημα αφορά τις αρχές και αξίες μιας κοινωνίας και όχι μια εύπλαστη -ανάλογα με την επικοινωνιακή τακτική- πλειοψηφία. Αλλά, κυρίως, να κατανοήσουν ότι η Εκκλησία ηγείται, δεν άγεται.
Δημοσιεύτηκε στην Απογευματινή στις 23/1
Σε αυτό το μείζον κοινωνικό ζήτημα οι Έλληνες, ιδιαίτερα όσοι δίνουμε έμφαση στον λόγο της Εκκλησίας ως θεσμού που εκφράζει γνήσια τις αρχές της Ορθοδοξίας και του Ελληνισμού, ακούσαμε τον Αρχιεπίσκοπο να διατυπώνει την πρόταση για δημοψήφισμα. Ο καθ’ όλα σεβαστός και διακεκριμένος για τον γαλήνιο λόγο του Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος με την πρότασή του αφαιρεί ουσιαστικά από την Εκκλησία το παρεμβατικό δικαίωμα που έχει σε τέτοιου είδους ζητήματα. Ο γάμος μεταξύ ομόφυλων ζευγαριών είναι κατεξοχήν ζήτημα αρχών μιας κοινωνίας, για τη διατήρηση ή μεταβολή των οποίων η Εκκλησία οφείλει να έχει λόγο. Δηλαδή αν γίνει δημοψήφισμα και το αποτέλεσμα είναι θετικό, η Εκκλησία θα αποδεχθεί το αποτέλεσμα; Μα αν ήταν θέμα πλειοψηφίας, γιατί πρέπει να γίνει δημοψήφισμα; Οι αντιπρόσωποι του λαού -σύμφωνα με το Σύνταγμα- στη Βουλή δεν αρκούν;
Η πρόταση ήταν ατυχής. Η Εκκλησία οφείλει να τοποθετηθεί με παρρησία και με επιχειρήματα, όποια θέση κι αν εκφράσει. Είτε ταχθεί υπέρ είτε ταχθεί κατά, πρέπει να το δικαιολογήσει επαρκώς, αφού επιχειρήματα υπάρχουν από όλες τις πλευρές. Η σημερινή Ιερά Σύνοδος οφείλει να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων που περιμένουν οι Έλληνες και όχι να μεταθέτει την ευθύνη σε αυτούς.
Τα μέλη της Ιεράς Συνόδου πρέπει να κατανοήσουν ότι το πρόβλημα αφορά τις αρχές και αξίες μιας κοινωνίας και όχι μια εύπλαστη -ανάλογα με την επικοινωνιακή τακτική- πλειοψηφία. Αλλά, κυρίως, να κατανοήσουν ότι η Εκκλησία ηγείται, δεν άγεται.
Δημοσιεύτηκε στην Απογευματινή στις 23/1
