Έχει κανείς τα προσόντα;
Άρθρο γνώμης
Οι ψηφοφόροι του Κινήµατος, όποτε προσέλθουν στις εσωκοµµατικές κάλπες, θα πρέπει να αντιµετωπίσουν το µέλλον µε ρεαλισµό
Ο λαός λέει «κακό χωριό τα λίγα σπίτια» και έχει δίκιο. Η λαϊκή αυτή ρήση φυσικά ισχύει και στην πολιτική. Και το βιώνουμε τις τελευταίες μέρες στο ΠΑΣΟΚ, με τη γρίνια που έχει αναπτυχθεί εσωκομματικά, μετά το μη νικηφόρο αποτέλεσμα των ευρωεκλογών.
Ο Νίκος Ανδρουλάκης μέσα σε έναν χρόνο έχασε δύο φορές την ευκαιρία να εισπράξει από τις απώλειες των αντιπάλων του, με αποτέλεσμα να ανοίξει μοιραία ζήτημα ηγεσίας στο ΠΑΣΟΚ. Μπορεί ο ίδιος να επιμένει ότι οι διαδικασίες θα γίνουν σύμφωνα με τα προβλεπόμενα στο τέλος του 2025, αλλά γνωρίζει καλά ότι κανένα κόμμα, ιδιαίτερα το ΠΑΣΟΚ που έχει ακόμα στα χείλη του τη γεύση της εξουσίας, δεν μπορεί να αντέξει τόσο χρόνο μια διαδικασία αμφισβήτησης και εσωκομματικής διαπάλης.
Η ιστορία έχει αποδείξει ότι όσο πιο γρήγορα επιλύονται αυτές οι εκκρεμότητες τόσο πιο εύκολα μπορεί να ανατάξει δυνάμεις ο κομματικός μηχανισμός. Όπως επίσης έχει αποδειχθεί πως, όταν ο αρχηγός ενός κόμματος δεν είναι κοινοβουλευτικός, το κόμμα δεν μπορεί να βρει ανοδικό βηματισμό.
Φυσικά, υπό τις παρούσες συνθήκες δεν μπορεί να μιλήσει κανείς για αυτόνομο κυβερνητικό βηματισμό. Κανείς από τους υποψήφιους αρχηγούς δεν φαίνεται να διαθέτει ηγετικά χαρακτηριστικά που οδηγούν στην εξουσία. Όλοι τους έχουν πλεονεκτήματα αλλά και πολλά μειονεκτήματα. Ο δε Νίκος Ανδρουλάκης, εκτός από αυτά, διαθέτει και τον έλεγχο του κομματικού μηχανισμού. Αν και ο μηχανισμός κάθε κόμματος πολλές φορές δεν μένει προσκολλημένος σε πρόσωπα, αλλά ακολουθεί εκείνους που μπορούν να διασφαλίσουν μια ανοδική πορεία.
Οι ψηφοφόροι λοιπόν του ΠΑΣΟΚ, όποτε προσέλθουν στις εσωκομματικές κάλπες, θα πρέπει να αντιμετωπίσουν το μέλλον με ρεαλισμό. Στις παρούσες συνθήκες, το μόνο που μπορούν να επιλέξουν είναι ποιος αρχηγός θα είναι ο καλύτερος εταίρος της ΝΔ ή του ΣΥΡΙΖΑ ή και των δύο. Κανείς από τους υποψήφιους αρχηγούς δεν έχει τα προσόντα να κάνει αυτοδύναμη κυβέρνηση το ΠΑΣΟΚ. Συνεπώς εκείνο που πρέπει να αναζητηθεί είναι ο προσανατολισμός του κόμματος. Αν θα είναι κεντροαριστερός, στοιχείο που λείπει από την πολιτική σκηνή, μιας και η ΝΔ έχει καλύψει τον χώρο του Κέντρου, ή θα καταστούν μια εναλλακτική επιλογή στον ΣΥΡΙΖΑ. Θυμίζουμε ότι στη Γερμανία, επί δεκαετίες, οι Φιλελεύθεροι αποτελούσαν το κλειδί για τον σχηματισμό κυβέρνησης, τόσο για τους Σοσιαλιστές όσο και για τους Χριστιανοδημοκράτες.
Το ερώτημα λοιπόν είναι απλό: Υπάρχει Σρέντερ στο σημερινό ΠΑΣΟΚ;
Ο Νίκος Ανδρουλάκης μέσα σε έναν χρόνο έχασε δύο φορές την ευκαιρία να εισπράξει από τις απώλειες των αντιπάλων του, με αποτέλεσμα να ανοίξει μοιραία ζήτημα ηγεσίας στο ΠΑΣΟΚ. Μπορεί ο ίδιος να επιμένει ότι οι διαδικασίες θα γίνουν σύμφωνα με τα προβλεπόμενα στο τέλος του 2025, αλλά γνωρίζει καλά ότι κανένα κόμμα, ιδιαίτερα το ΠΑΣΟΚ που έχει ακόμα στα χείλη του τη γεύση της εξουσίας, δεν μπορεί να αντέξει τόσο χρόνο μια διαδικασία αμφισβήτησης και εσωκομματικής διαπάλης.
Η ιστορία έχει αποδείξει ότι όσο πιο γρήγορα επιλύονται αυτές οι εκκρεμότητες τόσο πιο εύκολα μπορεί να ανατάξει δυνάμεις ο κομματικός μηχανισμός. Όπως επίσης έχει αποδειχθεί πως, όταν ο αρχηγός ενός κόμματος δεν είναι κοινοβουλευτικός, το κόμμα δεν μπορεί να βρει ανοδικό βηματισμό.
Φυσικά, υπό τις παρούσες συνθήκες δεν μπορεί να μιλήσει κανείς για αυτόνομο κυβερνητικό βηματισμό. Κανείς από τους υποψήφιους αρχηγούς δεν φαίνεται να διαθέτει ηγετικά χαρακτηριστικά που οδηγούν στην εξουσία. Όλοι τους έχουν πλεονεκτήματα αλλά και πολλά μειονεκτήματα. Ο δε Νίκος Ανδρουλάκης, εκτός από αυτά, διαθέτει και τον έλεγχο του κομματικού μηχανισμού. Αν και ο μηχανισμός κάθε κόμματος πολλές φορές δεν μένει προσκολλημένος σε πρόσωπα, αλλά ακολουθεί εκείνους που μπορούν να διασφαλίσουν μια ανοδική πορεία.
Οι ψηφοφόροι λοιπόν του ΠΑΣΟΚ, όποτε προσέλθουν στις εσωκομματικές κάλπες, θα πρέπει να αντιμετωπίσουν το μέλλον με ρεαλισμό. Στις παρούσες συνθήκες, το μόνο που μπορούν να επιλέξουν είναι ποιος αρχηγός θα είναι ο καλύτερος εταίρος της ΝΔ ή του ΣΥΡΙΖΑ ή και των δύο. Κανείς από τους υποψήφιους αρχηγούς δεν έχει τα προσόντα να κάνει αυτοδύναμη κυβέρνηση το ΠΑΣΟΚ. Συνεπώς εκείνο που πρέπει να αναζητηθεί είναι ο προσανατολισμός του κόμματος. Αν θα είναι κεντροαριστερός, στοιχείο που λείπει από την πολιτική σκηνή, μιας και η ΝΔ έχει καλύψει τον χώρο του Κέντρου, ή θα καταστούν μια εναλλακτική επιλογή στον ΣΥΡΙΖΑ. Θυμίζουμε ότι στη Γερμανία, επί δεκαετίες, οι Φιλελεύθεροι αποτελούσαν το κλειδί για τον σχηματισμό κυβέρνησης, τόσο για τους Σοσιαλιστές όσο και για τους Χριστιανοδημοκράτες.
Το ερώτημα λοιπόν είναι απλό: Υπάρχει Σρέντερ στο σημερινό ΠΑΣΟΚ;
*Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή»