Αν και κατά τη γνώμη η περίφημη επιτροπή δεντολογίας του ΣΥΡΙΖΑ είναι το πιο σύντομο ανέκδοτο της μεταπολιτευτικής λειτουργίας των κομμάτων που δεν απεχθάνονται την αστική δημοκρατία εν τούτοις θα παρουμε στα σοβαρά την επίμαχη πρωτοβουλία του Α. Τσίπρα, υπενθυμίζοντας του ορισμένες περιπτώσεις που χρήζουν "πειθαρχικής" επανεξέτασης από το νέο όργανο.

Φυσικά θα παραβλέψουμε το γεγονός πως ο ίδιος επειδη έχει αναβληθεί το Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ έχει μετατρέψει την κρίση της πανδημίας σε ευκαιρία να αλλάζει τους καταστατικούς κανόνες με τεχνητές πλειοψηφίες και διάφορες άλλες "οργανωτικές μαιμουδιές", που αποκτούν θεσμική υπόσταση μέσα από την βολική επίκληση της "νομιμοποίησης" του ρόλου των "προοδευτικών συμμάχων της Κουμουνδούρου, είτε πρόκειται για πρώην στελέχη του ΠΑΣΟΚ είτε της ΔΗΜΑΡ.

Ας παμε τώρα στην ουσία με την ελπίδα πως η περίφημη επιτροπή δεοντολογίας του ΣΥΡΙΖΑ θα λειτουργεί στην βάση κάποιων κανονων και αρχών που "οι παραβάτες" δεν θα κρίνονται με γνώμονα τη ζημιά στο κόμμα ή των αρχηγό του, αλλά και στη βάση "ανάρμοστων" συμπεριφορών τους ή "αντικανονικών" ενεργειών τους, αφενός μεν έναντι των νομων της πολιτείας αφετέρου έναντι της κοινωνίας.

Σε σχέση με το κόμμα που υποτίθεται πρέπει να έχει ενιαία γραμμή έκφρασης και συντεταγμένη δράση:

Πρώτον δεν μπορεί να είναι μέλος του πειθαρχικού του ΣΥΡΙΖΑ ο διευθυντής της Κ.Ο Θ. Θεοχαρόπουλος, ο οποίος την ίδια στιγμή ειναι παριστάνει και τον πρόεδρο της ΔΗΜΑΡ που κατά καιρούς εκδίδει ξεχωριστές ανακοινώσεις από την Κουμουνδούρου. Ειναι κωμικά ανήκουστο κάτι τέτοιο.

Δευτερον τον τόνο της πολιτικής γραμμής του κόμματος θα πρέπει να τον δίνει ο εκπρόσωπος της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης σε συνεννόηση πάντα με τους αρμόδιους τομεάρχες και τους αναπληρωτές τους, που συνήθως "πλειοδοτούν" αυτάρεσκα σε αντιπολιτευτικό οίστρο μήπως και χάσουν τη δόξα της "αποκλειστικότητας" για προβολή σε ένα θέμα.

Τρίτον, όντως η διαφοροποίηση του Ε. Τσακαλώτου από την επίσημη θέση του ΣΥΡΙΖΑ πως ο Κ. Μητσοτάκης είναι πολιτικός απατεώνας θα έπρεπε να τον έχει οδηγήσει εκτός κόμματος. Ακόμα και ο Σημίτης είχε θέσει εκτός κυβέρνησης τους Α. Παπαδόπουλο, οταν με συνέντευξη του στην Καθημερινή την περιοδο που ηταν υπουργός Υγείας είχε κάνει λόγο για τα "πιράχνας" που λυμαίνονται τα δημόσια νοσοκομεία" ή τον Θεόδωρο Πάγκαλο που είχε διαφωνήσει με συνέντευξη του στο Έθνος για την μεταρρύθμιση Γιαννίτση στο ασφαλιστικό και τα εργασιακά.

Ας πάμε όμως τώρα και σε άλλες περιπτώσεις, που κάτω από κανονικές ή λογικές συνθήκες ο Α. Τσίπρας θα έπρεπε να έχει αντιδράσει χωρίς να περιμένει καμιά απόφαση από την επιτροπή δεοντολογίας, που εσχάτως "ανακάλυψε" όχι ως "στιβαρό όργανο" ενός σοβαρού κόμματος αλλά ως "εκφοβιστικό εργαλείο" για να "προστατεύσει" τα ηγετικά του κεκτημένα. Και φυσικά όχι επειδή τον έπιασε ο πόνος για τις "αντικανονικές" συμπεριφορές ή στα όρια της προκλητικής τακτικής των "αγαπημένων" του συντρόφων.

Ο Ν. Παππας ας πούμε θα έπρεπε ήδη να έχει περάσει από τον πειθαρχικό έλεγχο της Κουμουνδούρου και να μην κατέχει κανένα αξίωμα. Ειδικά μετά απ' όσα έχουν δει το φως της δημοσιότητας για τα μυστικά πάρε δώσε που είχε με τον επιχειρηματία Σ. Μιωνή με σκοπό να εξοντώσει τη συζυγο του πρωθυπουργού Κ. Μητσοτάκη και όχι μονο, τον στημένο διαγωνισμό που πήγε να κάνει για τις τηλεοπτικές άδειες με τον εργολάβο Χ. Καλογρίτσα, ενώ την ίδια στιγμή άλλοι σοβαροί επενδυτές στο χώρο των ΜΜΕ συμμορφώνονταν στις υποδείξεις της Πολιτείας, τις καταγγελίες για την "παραθεσμική" δράση του μπάτλερ του Μ. Πετσίτη, τους υπαινιγμούς που είχε αφήσει εναντίον του ο Δρ. Σταμάτη Κριμιζή οταν παραιτήθηκε από πρόεδρος του Ελληνικού Διαστημικού Οργανισμού ή όταν ο γνωστός δημοσιογράφος και συγγραφέας Α. Δαβαράκης αποκάλυπτε πως πληρωνόταν με μαύρα από το γραφείο του για να τρέξει μια ιστοσελίδα υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ ή οταν ταξίδευε στη Βενεζουέλα με τον Αρτεμιου για μπίζνες αμφιβόλου "θεσμικής κανονικότητας" των κυβερνητικών του υποχρεώσεων ως μέλους της ελληνικής πολιτείας.

Από την επιτροπή δεοντολογίας του ΣΥΡΙΖΑ θα έπρεπε να έχει περάσει πολλάκις και ο Π. Πολάκης. Αντί ο Α. Τσίπρας να τον δικαιολογεί για το ύφος του, αλλά την ίδια στιγμή να αποδέχεται τις πρακτικές του ή τις "αντιδημοκρατικές" του θέσεις.

Να μην τρέχει κάστανο δηλαδή οταν δήλωνε πως είτε υπάρχουν στοιχεία είτε όχι πρέπει να κλείσουμε φυλακή κάποιους από τους πολιτικούς μας αντιπάλους στη φυλακή για να κερδίσουμε την εξουσία, να δικαιολογεί τη "φασιστική" του νοοτροπία απέναντι σε δημοσιογράφους, πολιτικούς του αντιπάλους, να τον "συγχωρει" όταν "Χυδαιολογεί" κατά πάντων με εξαίρεση η αλήθεια ειναι τον φίλο του Π. Καμμένο, να του επιτρέπει να παριστάνει το "νταβατζή" του σε πολιτικό και επικοινωνιακό επίπεδο γενικώς. Να μη συμβαίνει τίποτα οταν ηχογραφουσε παράνομα το διοικητή της τράπεζας της Ελλάδος.

Σε ένα σοβαρό κομμα της αστικής μας δημοκρατίας με αυστηρούς κανόνες δεοντολογίας, στην βάση και της ηθικής παραμέτρου των συμπεριφορών των μελών του, δεν μπορεί να διανοηθεί κανείς πως υπουργοί του Α. Τσίπρα, όπως συνέβη με τον Π. Καμμένο, θα συνομιλούσαν τα άγρια μεσάνυχτα με ισοβίτες για εμπορία ναρκωτικών μόνο και μόνο για να τους πείσουν να "ψευδορκήσουν" στη δίκη κατά άλλων προσώπων που δεν ήταν αρεστοί ή του χεριού της Κουμουνδούρου.

Και το χειρότερο σε μια χώρα με ορθή διοίκηση, που σέβεται τη διακριση των εξουσιών, δεν θα έβγαινε ποτέ ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, που τότε ηταν ο σημερινός Γραμματέας της Κ.Ε του ΣΥΡΙΖΑ Δ. Τζανακόπουλος, να τον δικαιολογήσει.

Απο την επιτροπή δεοντολογίας του ΣΥΡΙΖΑ θα έπρεπε να περάσει και ο ίδιος ο Α. Τσίπρας αν υπήρχαν "αντικειμενικοί" κριτές στην Κουμουνδούρου και όχι "ευθυνόφοβοι" ηγετίσκοι που "δειλοπαραγοντίζουν" απέναντι του...!!!!