Ο Κώστας Καραμανλής αποχώρησε από την πρωθυπουργία της χώρας και την ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας με το στίγμα του «κουρασμένου». Η αποκάλυψη της βαρεμάρας του είχε γίνει viral την περίοδο της προσωπικής του αποδρομής και αποτέλεσε αντικείμενο διακωμώδησης. Τόσο από τα ΜΜΕ όσο και απ’ τους πολιτικούς του αντιπάλους. Από την άλλη, ο Αντώνης Σαμαράς, που ως πρωθυπουργός όποτε τον βόλευε δικαιολογούσε αυτά που δεν έκανε ως αποτέλεσμα αρνητικών απαντήσεων από τις συνομιλίες του και με τον ίδιο τον θεό, επίσης είχε πάθει υπερκόπωση. Γιατί, όπως δήλωνε, έχω κουραστεί να σκίζω κάθε μέρα, σελίδα-σελίδα τα μνημόνια. 

Έχουμε λοιπόν να κάνουμε με «δυο κουρασμένα παλικάρια», τα οποία επάνω στο άνθος της ηλικίας τους και της πρωθυπουργίας τους ή «σέρνονταν» ή λόγω ανικανότητας αναζητούσαν λύσεις για τα προβλήματα στον θεό και τη παναγία. Στο χωριό μου λένε εάν «κοιμηθείς με στραβό, την άλλη μέρα θα γκαβίζεις». Το αυτό ισχύει και με τους «κουρασμένους» πρώην πρωθυπουργούς, οι οποίοι με τις κοινές δημόσιες εμφανίσεις τους, έχουν καταντήσει κουραστικοί και μας κουράζουν δίχως λόγο και αιτία. Περιφέρουν το αδιάφορο «εγώ τους» σε εκδηλώσεις για τις παρουσιάσεις βιβλίων, αδικώντας πολλές φορές και τους ίδιους τους συγγραφείς, οι οποίοι τους καλούν ως «κράχτες», αλλά το τελικό αποτέλεσμα σε επικοινωνιακό και εισπρακτικό επίπεδο είναι να μην ασχολείται κανείς με το πόνημα τους, αλλά με τις «μουλωχτές» ή «ευθείες» μπηχτές που θα ρίξει στον Κ. Μητσοτάκη ο Κ. Καραμανλής και ο Α. Σαμαράς.

Αν μη άλλο αυτή η «πατέντα», δηλαδή να κάνουν «αυτάρεσκα σόου σε ξένα γλέντια», θυμίζει τους «τζαμπατζήδες» των μπουζουκιών. Τους καλείς στη γιορτή σου να πιούν ένα ποτό και επειδή τους βάζεις πρώτο τραπέζι πίστα αρχίζουν και ξεσαλώνουν για να αποδείξουν στους υπόλοιπους θαμώνες ότι «εμείς κάποιοι είμαστε».

Ο Α. Σαμαράς είναι μετρ της «λαθροχειρίας» ενός κοινού, που υποτίθεται είναι «αναγνωστικό», αλλά ο ίδιος το βλέπει ως εν δυνάμει εκλογικό και φιλικό προς το πρόσωπο του, επάνω στην προοπτική να δημιουργήσει νέο πολιτικό φορέα. Πήγε χθες μαζί με τον Κ. Καραμανλή στην εκδήλωση για την παρουσίαση του βιβλίου του Σ. Λυγερού στο «Πολεμικό Μουσείο» και όλη του η έγνοια ήταν πως θα τροφοδοτήσει τα ΜΜΕ με υποψίες περί του ατόμου του. «Και εγώ εκείνο, και εγώ το άλλο» και «εγώ το παραπέρα» και διάφορα άλλα «αυτοναφορικά» μηνύματα ήταν αυτά που επισκίασαν την όλη εκδήλωση. Μεταξύ άλλων είπε: «​Ένα μήνυμα θα ήθελα να πω σε όσους κάθε μέρα, χωρίς να έχω εγώ μιλήσει, μιλούν για μένα, συνήθως απαξιώνοντας ή διαστρεβλώνοντας όσα λέω... είτε ακόμα κι όσα δεν λέω. Αντιλαμβάνομαι ότι θα προτιμούσαν να παραμένω σιωπηλός. Αυτό όμως δεν είναι το χρέος ενός πρώην Πρωθυπουργού...». Και πρόσθεσε: «​Ακούστε: Το έφερε συχνά η μοίρα, να μείνω όρθιος, ακόμα και μόνος καμιά φορά, στα δύσκολα.Ακόμα κι όταν έβλεπα απέναντί μου “τη φοβερή ερημία του πλήθους”. ​Όμως το βλέμμα μου ούτε σκοτίνιασε ποτέ, ούτε λύγισε. Να θυμούνται λοιπόν, οι περισπούδαστοι επικριτές μας πως αυτά που πρέπει να λέω για την Πατρίδα μου, θα συνεχίζω να τα λέω, όπως έκανα πάντα. ​Είναι θέμα ευθύνης. ​Πολύ περισσότερο τώρα, που όπως βλέπετε, είμαστε πολλοί και παραμένουμε όρθιοι. Από αυτή τη λέξη – Ευθύνη – γεννιέται η άλλη μεγάλη λέξη – Ελπίδα! ​Η Ελλάδα είναι Χρέος για μας τους Έλληνες. Η Ελλάδα είναι υπερπολύτιμη και για τη Δύση συνολικά. ​Όχι, λοιπόν! Αυτή η χώρα δεν θα αφεθεί στη μοίρα της! ​Δεν θα παραιτηθεί από τα συμφέροντά της. Oύτε από τα δίκαιά της. ​Δεν θα γονατίσει. ​Δεν θα εγκαταλειφθεί. ​Ούτε τώρα, ούτε αύριο, ούτε ποτέ!».