Είμαι πρόθυμος να συμφωνήσω απολύτως με την κυρία Παπακώστα όπως και με τον κύριο Πολύδωρα παλιότερα, αν γινόταν από μέρους τους συγκεκριμένη αναφορά στις αξίες αυτές ώστε να τις θυμηθούν όσοι τυχόν τις έχουν ξεχάσει και να βγάλουν συμπεράσματα για το αν τις έχει απαρνηθεί ή όχι, η υπό τον Κυριάκο Μητσοτάκη, ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας. Κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει.

Ο «καραμανλισμός» δεν είναι ιδεολογία και για αυτό όσοι τον επικαλούνται δεν μπορούν να το περιγράψουν. Πρόκειται απλά για επίκληση των ιστορικών ανακλαστικών μιας σειράς ηλικιωμένων ψηφοφόρων που είναι αμφίβολο αν μπορούν να επηρεάσουν το μέλλον. Ο «καραμανλισμός» αποτελεί μια οιονεί εσωτερική αντιπολίτευση που ανασύρεται κάθε φορά που ο αρχηγός του Κόμματος δεν έχει το επώνυμο Καραμανλής.

Μεγαλύτερο ενδιαφέρον από την άποψη αυτή έχει η κοπιώδης προσπάθεια του Πάνου Καμένου να προσεταιριστεί τους καραμανλικούς. Ο στόχος του είναι να δημιουργήσει εσωτερικά προβλήματα στη Νέα Δημοκρατία. Ακόμα κι αν υπάρχει μια διάσπαρτη δυσαρέσκεια ανάμεσα στους παλιότερους βουλευτές του κόμματος που βλέπουν ότι δεν ισχύει πια η κομματική επετηρίδα και τους προσπερνούν όσοι προέρχονται από το περίφημο «Μητρώο Στελεχών», δεν πρόκειται να κινηθούν συντεταγμένα όσο ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής δεν δείχνει διάθεση πολιτικής επανόδου.

Ετσι ο «καραμανλισμός» μοιάζει περισσότερο με πουκάμισο αδειανό παρά με ένα σύνολο αρχών και αξιών. Αλλωστε, η πολιτικοποίηση δεν ήταν ποτέ το φόρτε της συντηρητικής παράταξης. Λαϊκιστές, χριστιανοκοινωνιστές, κεντροδεξιοί και νεοφιλελεύθεροι έψαχναν πάντα εκείνον που θα μπορούσε να τους οδηγήσει στην εξουσία.

Αν υπάρχει κάτι που μπορεί να διαφοροποιήσει τη Νέα Δημοκρατία του Κώστα Καραμανλή από τη Νέα Δημοκρατία που ακολούθησε, αφορά την ένταξη στο Κόμμα των προερχόμενων από τον ΛΑ.Ο.Σ στελεχών και βουλευτών. Όταν είχε πριν από χρόνια τεθεί το θέμα, ο τότε πρωθυπουργός είχε δηλώσει ότι δεν συνεργάζεται με τα άκρα. Ο κύριος Σαμαράς που τον διαδέχτηκε το απάντησε τελείως διαφορετικά. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης το εξέλιξε χρίζοντας τον Αδωνι Γεωργιάδη αντιπρόεδρο του κόμματος.

Όμως και αυτό δεν συνιστά κάποια άρνηση των… καραμανλικών αρχών. Ο αείμνηστος Κωνσταντίνος Καραμανλής είχε -επί της ουσίας- απορροφήσει την ακροδεξιά «Εθνική Παράταξη» μετά τις εκλογές του 1977. Κατά συνέπεια ο «καραμανλισμός» είναι μια σημαία ευκαιρίας. Την υψώνουν όσοι βρίσκονται σε κομματική δυσαρέσκεια όταν ο αρχηγός του κόμματος δεν ονομάζεται Καραμανλής…