EnAπό τη θυσία του Παύλου Μελά στη διάτρητη Συµφωνία των Πρεσπών
Άρθρο γνώμης
Σήµερα στα Σκόπια η πρόεδρος της ∆ηµοκρατίας και ο πρωθυπουργός αποκαλούν το κράτος «Μακεδονία»
Στις 13 Οκτωβρίου 1904 έπεσε νεκρός από βόλι Τούρκου στρατιώτη ο ανθυπολοχαγός του Πυροβολικού Παύλος Μελάς. Ηταν κρυµµένος µε τους άνδρες του στο χωριό Στάτιστα της ∆υτικής Μακεδονίας, σηµερινό χωριό Μελάς της Καστοριάς. Είχε εισέλθει για τρίτη φορά µε ψευδώνυµο στην τουρκοκρατούµενη τότε Μακεδονία ως εθελοντής. Για να βοηθήσει τους Ελληνες Μακεδόνες στον διµέτωπο αγώνα τους εναντίον των Οθωµανών κατακτητών και των Βουλγάρων, που διεκδικούσαν να διαδεχθούν τους Οθωµανούς ως κατακτητές της πανάρχαιας ελληνικής γης.
Ο θάνατος του παλληκαριού οδήγησε στην αφύπνιση και των τελευταίων Ελλήνων που δεν είχαν συνειδητοποιήσει τον κίνδυνο. Από το 1870 ο βουλγαρικός εθνικισµός, ενισχυόµενος από τον Πανσλαβισµό της Ρωσίας, οργάνωνε τα σχέδιά του κατά του Ελληνισµού. Βουλγαρική Εξαρχία, δηλαδή Σχισµατική εκκλησιαστική κατάσταση, ένοπλοι κοµιτατζήδες και τροµοκρατία ήταν τα όπλα που χρησιµοποιήθηκαν. Ο Ελληνισµός της Μακεδονίας αντιστάθηκε πρώτα µε τις δικές του δυνάµεις και στη συνέχεια µε τη βοήθεια των µητροπολιτών του Οικουµενικού Πατριαρχείου, των εθελοντών από την ελεύθερη Ελλάδα και από την Κρήτη και των δασκάλων, ανδρών και γυναικών, που δίδασκαν Χριστό και Ελλάδα µε κίνδυνο της ζωής τους. Μια Ελλάδα χρεοκοπηµένη το 1893, ηττηµένη στρατιωτικά το 1897, υπερδανεισµένη το 1898 και υπόλογη στον ∆ιεθνή Οικονοµικό Ελεγχο των έξι ευρωπαϊκών δυνάµεων της εποχής, κατόρθωσε, παρά τις δυσκολίες, να διεξαγάγει επιτυχώς τον διµέτωπο αγώνα για τη σωτηρία της Μακεδονίας. Το Εθνος συντονίσθηκε, η Μακεδονία δεν έγινε βουλγαρική επαρχία, το έδαφος προετοιµάσθηκε για την Απελευθέρωση, που ήρθε µε τους Βαλκανικούς Πολέµους του 1912-13. ∆υστυχώς, όσοι υπέγραψαν και υπερψήφισαν την απαράδεκτη Συµφωνία των Πρεσπών δεν σεβάσθηκαν τη µνήµη του Παύλου Μελά και των χιλιάδων Μακεδονοµάχων.
Σήµερα στα Σκόπια η πρόεδρος της ∆ηµοκρατίας και ο πρωθυπουργός αποκαλούν το κράτος «Μακεδονία». Αξιοποιούν τα δώρα της Συµφωνίας και κάνουν λόγο περί «µακεδονικής» γλώσσας, ταυτότητας και εθνότητας. Η Συµφωνία έχει καταστεί πλέον διάτρητη. Παραβιάζεται καθηµερινά από κάθε επίσηµο φορέα των βορείων γειτόνων µας. Η Ακαδηµία Επιστηµών και οι οµοσπονδίες των οµαδικών αθληµάτων χρησιµοποιούν τον όρο «µακεδονικός-ή-ό» χωρίς τον γεωγραφικό προσδιορισµό. Η Εκκλησία των Σκοπίων, η οποία βρισκεται σε στενή συνεργασία µε την κυβέρνηση, υποσχέθηκε στον Οικουµενικό Πατριάρχη να χρησιµοποιεί µόνο το όνοµα «Αρχιεπισκοπή Αχρίδος», αλλά σήµερα αυτοαποκαλείται Αρχιεπισκοπή Αχρίδος- Μακεδονική Ορθόδοξη Εκκλησία. Οι µικτές επιτροπές για τα σχολικά βιβλία και για τα εµπορικά σήµατα έπρεπε να δώσουν αποτελέσµατα µέσα σε τρία χρόνια, αλλά ουσιαστικά αδράνησαν µε υπαιτιότητα των Σκοπιανών. Η απεξάρτηση των Σκοπίων από την Τουρκία, την οποία είχαν προαναγγείλει οι υποστηρικτές της Συµφωνίας, ουδέποτε υλοποιήθηκε. Αντιθέτως, οι Ενοπλες ∆υνάµεις της χώρας αυτής έχουν ενισχύσει τους πολύπλευρους δεσµούς τους µε τον τουρκικό Στρατό.
Εχουµε υποχρέωση να σεβασθούµε τους αγώνες των Ελλήνων από την αρχαιότητα µέχρι σήµερα για την ελευθερία της Μακεδονίας. Εχουµε καθήκον να διδάσκουµε στα παιδιά µας την ιστορία του Μεγάλου Αλεξάνδρου, το θαύµα του ελληνιστικού πολιτισµού, τους Αγίους της Μακεδονίας, τις εξεγέρσεις της Χαλκιδικής το 1821 και της Νάουσας το 1822, τον Μακεδονικό Αγώνα, που αποκορυφώθηκε το 1903-1908. Πρέπει να αναζητήσουµε νόµιµους τρόπους απαγκίστρωσης από τη ζηµιογόνο Συµφωνία, χωρίς να κατηγορηθούµε για µονοµερείς ενέργειες.
Δημοσιεύτηκε στα Παραπολιτικά
Ο θάνατος του παλληκαριού οδήγησε στην αφύπνιση και των τελευταίων Ελλήνων που δεν είχαν συνειδητοποιήσει τον κίνδυνο. Από το 1870 ο βουλγαρικός εθνικισµός, ενισχυόµενος από τον Πανσλαβισµό της Ρωσίας, οργάνωνε τα σχέδιά του κατά του Ελληνισµού. Βουλγαρική Εξαρχία, δηλαδή Σχισµατική εκκλησιαστική κατάσταση, ένοπλοι κοµιτατζήδες και τροµοκρατία ήταν τα όπλα που χρησιµοποιήθηκαν. Ο Ελληνισµός της Μακεδονίας αντιστάθηκε πρώτα µε τις δικές του δυνάµεις και στη συνέχεια µε τη βοήθεια των µητροπολιτών του Οικουµενικού Πατριαρχείου, των εθελοντών από την ελεύθερη Ελλάδα και από την Κρήτη και των δασκάλων, ανδρών και γυναικών, που δίδασκαν Χριστό και Ελλάδα µε κίνδυνο της ζωής τους. Μια Ελλάδα χρεοκοπηµένη το 1893, ηττηµένη στρατιωτικά το 1897, υπερδανεισµένη το 1898 και υπόλογη στον ∆ιεθνή Οικονοµικό Ελεγχο των έξι ευρωπαϊκών δυνάµεων της εποχής, κατόρθωσε, παρά τις δυσκολίες, να διεξαγάγει επιτυχώς τον διµέτωπο αγώνα για τη σωτηρία της Μακεδονίας. Το Εθνος συντονίσθηκε, η Μακεδονία δεν έγινε βουλγαρική επαρχία, το έδαφος προετοιµάσθηκε για την Απελευθέρωση, που ήρθε µε τους Βαλκανικούς Πολέµους του 1912-13. ∆υστυχώς, όσοι υπέγραψαν και υπερψήφισαν την απαράδεκτη Συµφωνία των Πρεσπών δεν σεβάσθηκαν τη µνήµη του Παύλου Μελά και των χιλιάδων Μακεδονοµάχων.
Σήµερα στα Σκόπια η πρόεδρος της ∆ηµοκρατίας και ο πρωθυπουργός αποκαλούν το κράτος «Μακεδονία». Αξιοποιούν τα δώρα της Συµφωνίας και κάνουν λόγο περί «µακεδονικής» γλώσσας, ταυτότητας και εθνότητας. Η Συµφωνία έχει καταστεί πλέον διάτρητη. Παραβιάζεται καθηµερινά από κάθε επίσηµο φορέα των βορείων γειτόνων µας. Η Ακαδηµία Επιστηµών και οι οµοσπονδίες των οµαδικών αθληµάτων χρησιµοποιούν τον όρο «µακεδονικός-ή-ό» χωρίς τον γεωγραφικό προσδιορισµό. Η Εκκλησία των Σκοπίων, η οποία βρισκεται σε στενή συνεργασία µε την κυβέρνηση, υποσχέθηκε στον Οικουµενικό Πατριάρχη να χρησιµοποιεί µόνο το όνοµα «Αρχιεπισκοπή Αχρίδος», αλλά σήµερα αυτοαποκαλείται Αρχιεπισκοπή Αχρίδος- Μακεδονική Ορθόδοξη Εκκλησία. Οι µικτές επιτροπές για τα σχολικά βιβλία και για τα εµπορικά σήµατα έπρεπε να δώσουν αποτελέσµατα µέσα σε τρία χρόνια, αλλά ουσιαστικά αδράνησαν µε υπαιτιότητα των Σκοπιανών. Η απεξάρτηση των Σκοπίων από την Τουρκία, την οποία είχαν προαναγγείλει οι υποστηρικτές της Συµφωνίας, ουδέποτε υλοποιήθηκε. Αντιθέτως, οι Ενοπλες ∆υνάµεις της χώρας αυτής έχουν ενισχύσει τους πολύπλευρους δεσµούς τους µε τον τουρκικό Στρατό.
Εχουµε υποχρέωση να σεβασθούµε τους αγώνες των Ελλήνων από την αρχαιότητα µέχρι σήµερα για την ελευθερία της Μακεδονίας. Εχουµε καθήκον να διδάσκουµε στα παιδιά µας την ιστορία του Μεγάλου Αλεξάνδρου, το θαύµα του ελληνιστικού πολιτισµού, τους Αγίους της Μακεδονίας, τις εξεγέρσεις της Χαλκιδικής το 1821 και της Νάουσας το 1822, τον Μακεδονικό Αγώνα, που αποκορυφώθηκε το 1903-1908. Πρέπει να αναζητήσουµε νόµιµους τρόπους απαγκίστρωσης από τη ζηµιογόνο Συµφωνία, χωρίς να κατηγορηθούµε για µονοµερείς ενέργειες.
Δημοσιεύτηκε στα Παραπολιτικά
