Ενα πέρασµα από τη Θεσσαλονίκη είναι πάντοτε γόνιµο και αναζωογονητικό, έστω και αν είναι σύντοµο: µια πόλη ζωηρή και ζωντανή, µε το µοναδικό παραλιακό µέτωπο (η νέα παραλία ίσως η πιο πετυχηµένη αστική ανάπλαση της τελευταίας εικοσαετίας), το µεγαλύτερο σε φοιτητικό πληθυσµό πανεπιστήµιο στη χώρα, ξένες επιχειρήσεις που ήρθαν προσµετρώντας θετικά το διαθέσιµο ανθρώπινο δυναµικό, από τα πλέον σύγχρονα και καλαίσθητα µετρό της Ευρώπης, σαφώς αναβαθµισµένο αεροδρόµιο, γαστριµαργική σκηνή που ανανεώνεται διαρκώς και πολλά πολλά ακόµα.

Μια πόλη βέβαια σαφώς αδικηµένη. Και από τον ίδιο της τον εαυτό - αρκεί να δούµε µε λίγη προσοχή ποιους εξέλεξε βουλευτές, δηµάρχους και νοµάρχες τις περασµένες δεκαετίες. Και από τις εκάστοτε κυβερνήσεις. ∆εν συµµερίζοµαι σε καµία περίπτωση τα περί «αθηνοκεντρικού κράτους», που χρησιµοποιούνται συχνά για να καλυφθούν άλλες αδυναµίες και παραλείψεις. Αν όµως έχει κανείς την υποµονή και παίξει σε επανάληψη τα βίντεο µε τις οµιλίες όλων των πρωθυπουργών στα εγκαίνια της ∆ιεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης, σε όλη τη διάρκεια της Μεταπολίτευσης, θα δει δυστυχώς ένα επαναλαµβανόµενο µοτίβο. Για µεγάλα έργα που εξαγγέλλονταν ανά τακτά χρονικά διαστήµατα και δεν έγιναν ποτέ. Η υποθαλάσσια αρτηρία, που όχι απλώς δεν υλοποιήθηκε, αλλά κόστισε στο ∆ηµόσιο 85.000.000 ευρώ που επιδικάστηκαν ως αποζηµίωση στην ανάδοχο εταιρεία του αυτοκινητοδρόµου. Η ανάπλαση ή µετεγκατάσταση του χώρου της ∆ΕΘ. Η αξιοποίηση των παλιών στρατοπέδων. Η γραµµή του τρένου που θα έκανε τη διαδροµή Αθήνα-Θεσσαλονίκη µέσα σε 3 ώρες και 15 λεπτά. Η σύνδεση του λιµανιού µε την εθνική οδό (ΠΑΘΕ). Το µετρό, όπου η πρώτη πινακίδα για το έργο είχε µπει κάπου στα µέσα της δεκαετίας του ’80 - ένα έργο που στη βασική του γραµµή επιτέλους πέρυσι παραδόθηκε. Κάποιες φορές µπορεί να πέρναγαν ακόµα και δέκα χρόνια και ο πυρήνας των κυβερνητικών εξαγγελιών σε σχέση µε τη Θεσσαλονίκη να παρέµενε ουσιαστικά ο ίδιος.

Όλα αυτά είναι εύλογο να έχουν δηµιουργήσει ένα κλίµα καχυποψίας απέναντι σε κάθε εξαγγελία και επιφυλακτικότητας σε οποιαδήποτε κυβερνητική δέσµευση. Υπάρχει όµως ο τρόπος αυτό να αλλάξει. Και µάλιστα µέσα στην επόµενη τριετία.

Η επέκταση του µετρό, το Flyover, οι υποδοµές στην Υγεία, το παιδιατρικό νοσοκοµείο, ο προβλήτας του λιµανιού, η σιδηροδροµική γραµµή µε σύγχρονα τρένα και τα µεγάλα ιδιωτικά έργα είναι απολύτως ρεαλιστικό να έχουν παραδοθεί µέσα στην επόµενη τριετία

Η Θεσσαλονίκη το 2028 µπορεί να είναι µια πολύ διαφορετική πόλη από αυτή που είναι σήµερα, πιο φιλική και λειτουργική για τους κατοίκους της και να προσελκύει σαφώς µεγαλύτερο αριθµό εγχώριων και ξένων τουριστών. Αρκεί επιτέλους τα έργα υποδοµής να προχωρήσουν, να ολοκληρωθούν στην ώρα τους και να παραδοθούν χωρίς προβλήµατα. Τα έργα αυτά είναι πολύ συγκεκριµένα. Η επέκταση του µετρό Θεσσαλονίκης µε πέντε νέους σταθµούς, προς την Καλαµαριά, που θα δώσει την πραγµατική δυναµική του µέσου µε 18 συνολικά στάσεις και µεγάλο εύρος. Η ολοκλήρωση της Ανατολικής Εσωτερικής Περιφερειακής Θεσσαλονίκης (Flyover), µε θετικό δείγµα το γεγονός ότι υπάρχουν αυτή τη στιγµή πολλά εργοτάξια σε διαφορετικά σηµεία, που φαίνεται να λειτουργούν όλα καθηµερινά.

Το νέο κτίριο στο «Παπανικολάου», το νέο κτίριο για τα επείγοντα περιστατικά στο «Ιπποκράτειο» και -κυρίως- το πρώτο επιτέλους παιδιατρικό νοσοκοµείο της πόλης (δωρεά Ιδρύµατος Σταύρος Νιάρχος). Η λειτουργία του τεχνολογικού-επιχειρηµατικού πάρκου τέταρτης γενιάς (Thess - Intec). Ο 6ος προβλήτας του λιµανιού της Θεσσαλονίκης και η ολοκλήρωση της οδικής σύνδεσης της ΠΑΘΕ και της Εγνατίας µε τον νέο προβλήτα και συνεπώς απευθείας µε το λιµάνι της πόλης. Και µεγάλα ιδιωτικά έργα όπως η ανάπλαση της πρώην Ζυθοποιίας Φιξ στη δυτική είσοδο της πόλης και άλλα. Και φυσικά η σιδηροδροµική γραµµή Αθήνα-Θεσσαλονίκη, µε σύγχρονα τρένα που δεν θα θέλουν πάνω από τέσσερις ώρες για να κάνουν τη διαδροµή αυτή.

Όλα τα παραπάνω είναι απολύτως ρεαλιστικό να έχουν ολοκληρωθεί και παραδοθεί µέσα στην επόµενη τριετία, ίσως µάλιστα και αρκετά νωρίτερα. Είναι στο χέρι και του κράτους και των εταιρειών που τα τρέχουν. Μαζί µε νέες ξενοδοχειακές µονάδες, καινούργιες επιχειρήσεις και επιχειρηµατίες στην ευρύτερη περιοχή, µικρούς, µεσαίους και µεγάλους, που πρέπει να αποφασίσουν να βάλουν βαθιά το χέρι στην τσέπη για να αναβαθµίσουν το όποιο προϊόν τους. Εφόσον όλα αυτά -ή έστω σχεδόν όλα- πραγµατοποιηθούν, τότε το 2028 είναι βέβαιο πως θα µιλάµε για ένα τελείως διαφορετικό κοινωνικό, επιχειρηµατικό και πολιτικό κλίµα στη Θεσσαλονίκη. Το στοίχηµα είναι µεγάλο και πολύπλευρο. ΥΓ.: Το ταξίδι στη Θεσσαλονίκη έγινε µε αφορµή τα εγκαίνια σε µια νέα µονάδα παραλαβής, αποθήκευσης και ξήρανσης ρυζιού ελληνικής εταιρείας (της Agrino) στην Ηµαθία. Στο κοινό της εκδήλωσης πολλοί καλλιεργητές που ένιωθαν τί νι τρόπω συµµέτοχοι στο επιχειρηµατικό αυτό εγχείρηµα. Ένα σηµείο-κλειδί για κάθε τέτοια προσπάθεια.

Δημοσιεύτηκε στην Απογευματινή