Με αφορμή τις φετινές πυρκαγιές, αλλά και τις εν γένει φυσικές καταστροφές που αναπόφευκτα ενσκήπτουν κατά διαστήματα στη χώρα, με βάση την τετραετή εμπειρία μου ως αυτοδιοικητικού (αντιδήμαρχος Ζωγράφου, παρότι το αντικείμενό μου δεν είναι η Πολιτική Προστασία), επεξεργάστηκα την κατ’ αρχήν εξής πρόταση.

Η κυβέρνηση θα μπορούσε να εξετάσει την κεντρική προμήθεια μέσων που σχετίζονται με την αντιμετώπιση φυσικών καταστροφών και να τα διαθέσει στους δήμους με τον εξής σχεδιασμό: Πανελλαδική έρευνα και μελέτη από μεικτές επιτροπές μηχανικών, των κατά τόπους αυτοδιοικητικών (δημάρχων και αρμόδιων αντιδημάρχων), όποιων άλλων ειδικοτήτων χρειάζεται, της Πολιτικής Προστασίας με τις σχετιζόμενες υπηρεσίες (Πυροσβεστική, Δασικοί κ.λπ.) για τον προσδιορισμό και καταγραφή των ελάχιστων αναγκών κάθε δήμου σε μέσα αντιμετώπισης φυσικών καταστροφών.

Αναλόγως της γεωγραφικής θέσης και γεωμορφολογίας των δήμων (ηπειρωτικοί, νησιωτικοί, ορεινοί, πεδινοί, παραθαλάσσιοι, αστικοί, περιφερειακοί, τουριστικοί κ.λπ.), της έκτασης, του μόνιμου και εποχικού πληθυσμού, των καιρικών/κλιματολογικών συνθηκών, να προσδιοριστεί το είδος των μέσων-μηχανημάτων που απαιτούνται ώστε να μπορεί ο κάθε δήμος να συνδράμει στις προσπάθειες του κεντρικού μηχανισμού σε περίπτωση κρίσης.Υδροφόρες, πυροσβεστικά, εκχιονιστικά, αλατιέρες, μηχανήματα έργου, οχήματα γενικής χρήσης, σωστικά μέσα κ.λπ., αναλόγως των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών του κάθε δήμου.

Στη συνέχεια να γίνει μία κεντρική προμήθεια, εν είδει «εξοπλιστικού» της Αυτοδιοίκησης, και να παραχωρηθούν (όχι κατά κυριότητα, η οποία θα παραμείνει στο κεντρικό κράτος, αλλά για χρήση) στους δήμους. Έτσι: Το κράτος θα γνωρίζει ανά πάσα στιγμή τι μέσα αντιμετώπισης φυσικών καταστροφών υπάρχουν διαθέσιμα ανά την επικράτεια και τι μπορεί να κινητοποιήσει κατ’ ελάχιστον σε κάθε κρίση, σε κάθε σημείο της χώρας. Θα γνωρίζει ποιοι δήμοι μπορούν να συνδράμουν και με τι μέσα άλλον όμορο ή κοντινό δήμο που αντιμετωπίζει πρόβλημα. Θα επιτευχθεί ομοιοτυπία και οικονομίες κλίμακος στα ανταλλακτικά, καθώς η προμήθειά τους θα γίνεται κεντρικά και γενικά στη συντήρηση. Το ανθρώπινο δυναμικό που χειρίζεται τα μέσα (πρέπει να υπάρξει αντίστοιχη καταγραφή για διαθεσιμότητες, πλήρωση κενών κ.λπ.) θα μπορεί να διατεθεί εκτάκτως σε άλλον δήμο, αφού λόγω ομοιοτυπίας θα γνωρίζουν τον χειρισμό των μέσων.

Οι πόροι μπορούν να εξασφαλιστούν από την ΕΕ λόγω της φύσης του αντικειμένου. Σημαντικό: οι (εκάστοτε) δήμαρχοι να καταστούν προσωπικά υπεύθυνοι με ποινικές ή και αστικές ευθύνες για τη διαρκή επιχειρησιακή διαθεσιμότητα των συγκεκριμένων μέσων. Αυτή η προμήθεια δεν περιορίζει τη δυνατότητα των δήμων να προμηθευθούν άλλα μέσα κατά το μέτρο των αναγκών και δυνατοτήτων τους, αλλά θα υπάρχει μία ελάχιστη ομοιογενής υποδομή, βάσει της οποίας θα μπορεί να γίνει σχεδιασμός. Όπως προαναφέρθηκε, η κυριότητα των μέσων θα παραμείνει στην κεντρική διοίκηση και θα παραχωρηθούν για χρήση ώστε να υπάρχει η δυνατότητα (και η πίεση) του ανά πάσα στιγμή ελέγχου από το κράτος για την κατάσταση των assets του.

Τηρουμένων των αναλογιών και της κλίμακας, μπορεί κάτι παρεμφερές να γίνει και με τις περιφέρειες.

Δημοσιεύτηκε στην ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ στις 20/7