Η νέα κρίση στη σχέση της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ με τον Παύλο Πολάκη, που οδήγησε στη διαγραφή του τελευταίου από την Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, ήταν θέμα χρόνου. Οι εξάρσεις του «αψύ Κρητικού» δεν αφήνουν πολλά περιθώρια επικοινωνιακής διαχείρισης ακόμα και στο συγκεκριμένο κόμμα, που ο πολακισμός είναι δομικό στοιχείο πολιτικής συμπεριφοράς και αισθητικής.

Γι’ αυτό και σε προηγούμενες κρίσεις και επί Αλέξη Τσίπρα τα πράγματα δεν έφτασαν στην πλήρη ρήξη και η σχέση αποκαταστάθηκε με την επιστροφή Πολάκη στις τάξεις του ΣΥΡΙΖΑ. Εξάλλου και τώρα τη διαγραφή του βουλευτή από την ΚΟ ακολούθησε η δήλωση του Στέφανου Κασσελάκη ότι «ο Παύλος παραμένει στον ΣΥΡΙΖΑ».

Και για να μην υπάρχουν αμφιβολίες την επομένη πρόσθεσε ότι «τον αγαπάει τον Παύλο», για να εισπράξει την απάντηση ότι «δεν φτάνουν οι αγάπες». Το σύνθετο ερώτημα στο οποίο καλείται να απαντήσει ο κύριος Κασσελάκης είναι πόσο χρήσιμος είναι ο Πολάκης εντός για να τραμπουκίζει τους πολιτικούς αντιπάλους και πόσο επικίνδυνος είναι εκτός που θα κάνει μπούλινγκ και στον ίδιο. Επίσης πρέπει να σταθμίσει ποιο θα είναι το ισοζύγιο πολιτικού και εκλογικού κόστους και οφέλους στη μία και στην άλλη περίπτωση. Είναι προφανές ότι ο Στέφανος Κασσελάκης θα ήθελε με κάποιο τρόπο να ξεφορτωθεί τον Παύλο Πολάκη, διότι καθίσταται όλο και πιο ασύμβατος με τη στροφή στην οποία επιχειρεί να οδηγήσει τον ΣΥΡΙΖΑ.

Εξίσου προφανές είναι ότι αυτό δεν είναι διόλου εύκολο. Δεν είναι μόνο ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ που θα ήθελε με κάποιο μαγικό τρόπο να εξαφανιστεί ο βουλευτής Χανίων από την καθημερινότητα του κόμματος. Και άλλοι έχουν την ίδια ενδόμυχη επιθυμία αλλά δεν έχουν τρόπο να την επιβάλουν. Ευελπιστούν ότι ο Παύλος Πολάκης θα δώσει μόνος του την αιτία της οριστικής απομάκρυνσής του. Μέχρι τότε όμως θα πρέπει να μάθουν να ζουν με τον βουλευτή εντός, εκτός κι επί τα αυτά. Το ίδιο και ο κύριος Κασσελάκης.

Και αυτό ίσως αποδειχθεί πιο επιζήμιο από μία οριστική απόφαση προς τη μία ή την άλλη κατεύθυνση. Όπως αναφέρουν και οι «87» σε ανακοίνωσή τους για την υπόθεση απευθυνόμενοι στον κύριο Κασσελάκη «ο Πρόεδρος πρέπει να πάρει δύσκολες αποφάσεις. Αλλά πρέπει να αποφασίσει. Όποιος πατάει σε δυο βάρκες, συνήθως πέφτει στο νερό».