Η τελετή της παρακμής και η σήψη της Δύσης
Άρθρο γνώμης
Το όλο θέµα ήταν κακόγουστο, υπερβολικά woke και χωρίς καµία σχέση µε το µήνυµα των Ολυµπιακών Αγώνων - Περισσότερο σε drag show παρέπεµπε
H Τελετή Έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων στο Παρίσι αλλά και η συνέχεια τις πρώτες ημέρες των αθλημάτων συγκέντρωσαν πυρά διεθνώς τόσο για το αισθητικό όσο και για το οργανωτικό μέρος. Κατά τη γνώμη μας απολύτως δικαιολογημένα κυρίως για το πρώτο, καθώς τα αθλήματα συνεχίζονται και το ταμείο θα γίνει συνολικά στο τέλος.
Αιχμή της κριτικής -αλλά όχι μοναδικό πεδίο- ήταν η σκηνή με την γκροτέσκα διακωμώδηση του Μυστικού Δείπνου. Η παγκόσμια κατακραυγή, όχι μόνο από χριστιανούς, οδήγησε τους διοργανωτές αφενός να αποσύρουν τα συγκεκριμένα στιγμιότυπα από το διαδίκτυο, αφετέρου να δώσουν μία «καθησυχαστική» ερμηνεία: ότι δεν πρόκειται για τον «Μυστικό Δείπνο» του Da Vinci αλλά για άλλον πίνακα, το «Συμπόσιο των θεών» του Ολλανδού καλλιτέχνη Van Biljert.
Παρά το αληθοφανές των εξηγήσεων είναι προφανές ότι πρόκειται για διαχείριση κρίσης, για damage control, προκειμένου να διασκεδάσουν τις εντυπώσεις και να κατευνάσουν τις αντιδράσεις. Πάντως, πέραν από την εκλαμβανόμενη προσβολή προς τον Χριστιανισμό, το όλο θέμα ήταν κακόγουστο, υπερβολικά woke και χωρίς καμία σχέση με το μήνυμα των Ολυμπιακών Αγώνων. Περισσότερο σε drag show παρέπεμπε παρά σε οτιδήποτε έχει να κάνει με το ολυμπιακό πνεύμα.
Όσο και να προσπαθούν να το τραβήξουν από τα μαλλιά και να το προσαρμόσουν στη σκοπιμότητα οποιασδήποτε ατζέντας και οποιασδήποτε διαταραχής ή τρικυμίας έχει ο καθένας στον εγκέφαλό του, το μήνυμα των Ολυμπιακών είναι σαφές και αναλλοίωτο. Κάλλος σώματος, πειθαρχία διάνοιας, δύναμη, άμιλλα, νίκη, υπέρβαση σωματικών και ψυχικών αντοχών και ορίων, δοκιμασία των δυνατοτήτων του σώματος και του νου, σε μία προσπάθεια διαρκούς διεύρυνσής τους.
Το παρακμιακό μήνυμα που εξέπεμψαν οι Γάλλοι δεν έχει καμία σχέση με τους Ολυμπιακούς. Περισσότερο την παρακμή της χώρας τους αντικατοπτρίζει έτσι όπως αυτή αποτυπώνεται στην πολιτισμική τους διολίσθηση, στην πολιτική υποχώρηση και τη δημογραφική αλλοίωση.
Το καπέλωμα των Ολυμπιακών από τη μισάνθρωπη και δυστοπική ιδεολογία της ακύρωσης (cancel culture) είναι ακόμα ένα σημάδι ότι η σήψη της Δύσης πρέπει να σταματήσει άμεσα και να αντιστραφεί με αποκατάσταση του πολιτισμικού περιεχομένου του δυτικού κόσμου. Αλλιώς σε λίγο θα μοιάζει ολόκληρος με ένα απέραντο παρακμιακό βερολινέζικο καμπαρέ με drag queens.
Αιχμή της κριτικής -αλλά όχι μοναδικό πεδίο- ήταν η σκηνή με την γκροτέσκα διακωμώδηση του Μυστικού Δείπνου. Η παγκόσμια κατακραυγή, όχι μόνο από χριστιανούς, οδήγησε τους διοργανωτές αφενός να αποσύρουν τα συγκεκριμένα στιγμιότυπα από το διαδίκτυο, αφετέρου να δώσουν μία «καθησυχαστική» ερμηνεία: ότι δεν πρόκειται για τον «Μυστικό Δείπνο» του Da Vinci αλλά για άλλον πίνακα, το «Συμπόσιο των θεών» του Ολλανδού καλλιτέχνη Van Biljert.
Παρά το αληθοφανές των εξηγήσεων είναι προφανές ότι πρόκειται για διαχείριση κρίσης, για damage control, προκειμένου να διασκεδάσουν τις εντυπώσεις και να κατευνάσουν τις αντιδράσεις. Πάντως, πέραν από την εκλαμβανόμενη προσβολή προς τον Χριστιανισμό, το όλο θέμα ήταν κακόγουστο, υπερβολικά woke και χωρίς καμία σχέση με το μήνυμα των Ολυμπιακών Αγώνων. Περισσότερο σε drag show παρέπεμπε παρά σε οτιδήποτε έχει να κάνει με το ολυμπιακό πνεύμα.
Όσο και να προσπαθούν να το τραβήξουν από τα μαλλιά και να το προσαρμόσουν στη σκοπιμότητα οποιασδήποτε ατζέντας και οποιασδήποτε διαταραχής ή τρικυμίας έχει ο καθένας στον εγκέφαλό του, το μήνυμα των Ολυμπιακών είναι σαφές και αναλλοίωτο. Κάλλος σώματος, πειθαρχία διάνοιας, δύναμη, άμιλλα, νίκη, υπέρβαση σωματικών και ψυχικών αντοχών και ορίων, δοκιμασία των δυνατοτήτων του σώματος και του νου, σε μία προσπάθεια διαρκούς διεύρυνσής τους.
Το παρακμιακό μήνυμα που εξέπεμψαν οι Γάλλοι δεν έχει καμία σχέση με τους Ολυμπιακούς. Περισσότερο την παρακμή της χώρας τους αντικατοπτρίζει έτσι όπως αυτή αποτυπώνεται στην πολιτισμική τους διολίσθηση, στην πολιτική υποχώρηση και τη δημογραφική αλλοίωση.
Το καπέλωμα των Ολυμπιακών από τη μισάνθρωπη και δυστοπική ιδεολογία της ακύρωσης (cancel culture) είναι ακόμα ένα σημάδι ότι η σήψη της Δύσης πρέπει να σταματήσει άμεσα και να αντιστραφεί με αποκατάσταση του πολιτισμικού περιεχομένου του δυτικού κόσμου. Αλλιώς σε λίγο θα μοιάζει ολόκληρος με ένα απέραντο παρακμιακό βερολινέζικο καμπαρέ με drag queens.
*Δημοσιεύτηκε στην «Απογευματινή»
