Ο νέος πόλεμος είναι ραμμένος στα μέτρα μας
Άρθρο γνώμης
Η τεχνολογία υπάρχει. Οι ιδέες το ίδιο. Οι δυνατότητες επίσης. Όλα αυτά τα είδαμε συμπυκνωμένα στην DEFEA.
Αυτές τις μέρες επισκέφθηκα την έκθεση αμυντικού υλικού DEFEA που διοργανώνεται στην Αθήνα. Παρότι ο χώρος δεν επαρκεί -προφανώς- για να παρουσιάσουμε και να αναλύσουμε αυτά που είδαμε και μάθαμε (αυτό θα το κάνουμε με άλλο τρόπο), πρέπει να σημειωθούν τα εξής:
- Παρατήρηση πρώτη. Η τεχνολογία εξελίσσεται με τέτοιους ρυθμούς που τα συστήματα τα οποία φιλοξενούνται φέτος στην έκθεση δεν έχουν καμία σχέση με τα αντίστοιχα προ διετίας ή στην αμέσως προηγούμενη. Αυτό ισχύει, είτε για ολοκληρωμένα, αυτόνομα συστήματα είτε για τις τεχνολογίες που ενσωματώνονται ως αναβάθμιση υφισταμένων. Γενικά, η φετινή έκθεση ανήκει σε άλλο τεχνολογικό επίπεδο, σε άλλο κόσμο, σε άλλη μορφή πολέμου.
- Παρατήρηση δεύτερη. Η εντυπωσιακή παρουσία των ελληνικών εταιρειών με καινοτόμα προϊόντα, οπλικά ή άλλα, επιβεβαιώνει αυτό το οποίο γνωρίζουμε όσοι ασχολούμαστε με τον κλάδο. Ελληνική αμυντική βιομηχανία υπάρχει, απλώς τόσο καιρό κανείς δεν ασχολείται μαζί της, ώστε να εντοπίσει, να αναδείξει και να αξιοποιήσει τις δυνατότητές της. Ο ιδιωτικός αμυντικός τομέας είναι καινοτόμος, δυναμικός, γεμάτος ιδέες, γι’ αυτό εξασφαλίζει απαιτητικά συμβόλαια στο εξωτερικό, σε δύσκολες αγορές και σε εξελιγμένες τεχνολογικά χώρες. Το ελληνικό κράτος είναι αυτό που -πλην ελαχίστων εξαιρέσεων- δεν εκμεταλλεύεται το εγχώριο αμυντικό οικοσύστημα.
Η Τουρκία επένδυσε αδιάλειπτα στον δικό της αμυντικό τομέα με επιμονή και συνέπεια, διαθέτοντας μεγάλα χρηματικά ποσά. Η επένδυσή της απέδωσε. Έχει επιτύχει εκπληκτική αυτάρκεια σε οπλικά συστήματα και έχει καταστεί μία από τις σημαντικότερες διεθνώς εξαγωγικές χώρες αμυντικού υλικού. Το ελληνικό εξοπλιστικό πρόγραμμα, καθώς και η πανευρωπαϊκή εξοπλιστική προσπάθεια, στο πλαίσιο της οποίας θα διατεθούν εκατοντάδες δισεκατομμύρια, είναι ίσως η τελευταία ευκαιρία για να οικοδομήσει η Ελλάδα αυτό που θα έπρεπε να κάνει εδώ και χρόνια και που στην πραγματικότητα είχε, αλλά το άφησε να σβήσει και το απώλεσε. Να (επανα)δημιουργήσει αμυντική βιομηχανία. Ο πόλεμος αλλάζει σε πραγματικό χρόνο μπροστά στα μάτια μας. Μικρά, εξελιγμένα, χαμηλού κόστους συστήματα εξουδετερώνουν μεγάλες και πανάκριβες οπλικές πλατφόρμες. Μη επανδρωμένα οχήματα με κόστος λίγων χιλιάδων δολαρίων βυθίζουν μεγάλες ναυτικές μονάδες, καταρρίπτουν μαχητικά, καταστρέφουν υποδομές δεκάδων εκατομμυρίων.
Η χρησιμότητα των μεγάλων οπλικών πλατφορμών δεν έχει εκλείψει, έχει αυξηθεί όμως η ευαλωτότητά τους και επίσης αλλάζουν οι όροι αξιοποίησής τους στο πεδίο, καθώς πλέον -μεταξύ άλλων- μπορούν να συνεπικουρούνται από μικρότερα, ευέλικτα συστήματα. Η φύση, οι δυνατότητες και η αποστολή του ίδιου του στρατιώτη αλλάζουν, διότι είναι μέρος ενός ολοκληρωμένου συστήματος αισθητήρων και όπλων. Ο νέος πόλεμος είναι κομμένος και ραμμένος στα μέτρα και τις ανάγκες της Ελλάδας. Η τεχνολογία υπάρχει. Οι ιδέες το ίδιο. Οι δυνατότητες επίσης. Όλα αυτά τα είδαμε συμπυκνωμένα στην DEFEA. Λείπει αυτό που είναι μονίμως απόν. Πολιτική βούληση και αντίληψη. Ο σημερινός υπουργός Εθνικής Άμυνας δείχνει να αντιλαμβάνεται. Αλλά δεν αρκεί μόνο αυτός.
Δημοσιεύτηκε στην Απογευματινή
- Παρατήρηση πρώτη. Η τεχνολογία εξελίσσεται με τέτοιους ρυθμούς που τα συστήματα τα οποία φιλοξενούνται φέτος στην έκθεση δεν έχουν καμία σχέση με τα αντίστοιχα προ διετίας ή στην αμέσως προηγούμενη. Αυτό ισχύει, είτε για ολοκληρωμένα, αυτόνομα συστήματα είτε για τις τεχνολογίες που ενσωματώνονται ως αναβάθμιση υφισταμένων. Γενικά, η φετινή έκθεση ανήκει σε άλλο τεχνολογικό επίπεδο, σε άλλο κόσμο, σε άλλη μορφή πολέμου.
- Παρατήρηση δεύτερη. Η εντυπωσιακή παρουσία των ελληνικών εταιρειών με καινοτόμα προϊόντα, οπλικά ή άλλα, επιβεβαιώνει αυτό το οποίο γνωρίζουμε όσοι ασχολούμαστε με τον κλάδο. Ελληνική αμυντική βιομηχανία υπάρχει, απλώς τόσο καιρό κανείς δεν ασχολείται μαζί της, ώστε να εντοπίσει, να αναδείξει και να αξιοποιήσει τις δυνατότητές της. Ο ιδιωτικός αμυντικός τομέας είναι καινοτόμος, δυναμικός, γεμάτος ιδέες, γι’ αυτό εξασφαλίζει απαιτητικά συμβόλαια στο εξωτερικό, σε δύσκολες αγορές και σε εξελιγμένες τεχνολογικά χώρες. Το ελληνικό κράτος είναι αυτό που -πλην ελαχίστων εξαιρέσεων- δεν εκμεταλλεύεται το εγχώριο αμυντικό οικοσύστημα.
Η Τουρκία επένδυσε αδιάλειπτα στον δικό της αμυντικό τομέα με επιμονή και συνέπεια, διαθέτοντας μεγάλα χρηματικά ποσά. Η επένδυσή της απέδωσε. Έχει επιτύχει εκπληκτική αυτάρκεια σε οπλικά συστήματα και έχει καταστεί μία από τις σημαντικότερες διεθνώς εξαγωγικές χώρες αμυντικού υλικού. Το ελληνικό εξοπλιστικό πρόγραμμα, καθώς και η πανευρωπαϊκή εξοπλιστική προσπάθεια, στο πλαίσιο της οποίας θα διατεθούν εκατοντάδες δισεκατομμύρια, είναι ίσως η τελευταία ευκαιρία για να οικοδομήσει η Ελλάδα αυτό που θα έπρεπε να κάνει εδώ και χρόνια και που στην πραγματικότητα είχε, αλλά το άφησε να σβήσει και το απώλεσε. Να (επανα)δημιουργήσει αμυντική βιομηχανία. Ο πόλεμος αλλάζει σε πραγματικό χρόνο μπροστά στα μάτια μας. Μικρά, εξελιγμένα, χαμηλού κόστους συστήματα εξουδετερώνουν μεγάλες και πανάκριβες οπλικές πλατφόρμες. Μη επανδρωμένα οχήματα με κόστος λίγων χιλιάδων δολαρίων βυθίζουν μεγάλες ναυτικές μονάδες, καταρρίπτουν μαχητικά, καταστρέφουν υποδομές δεκάδων εκατομμυρίων.
Η χρησιμότητα των μεγάλων οπλικών πλατφορμών δεν έχει εκλείψει, έχει αυξηθεί όμως η ευαλωτότητά τους και επίσης αλλάζουν οι όροι αξιοποίησής τους στο πεδίο, καθώς πλέον -μεταξύ άλλων- μπορούν να συνεπικουρούνται από μικρότερα, ευέλικτα συστήματα. Η φύση, οι δυνατότητες και η αποστολή του ίδιου του στρατιώτη αλλάζουν, διότι είναι μέρος ενός ολοκληρωμένου συστήματος αισθητήρων και όπλων. Ο νέος πόλεμος είναι κομμένος και ραμμένος στα μέτρα και τις ανάγκες της Ελλάδας. Η τεχνολογία υπάρχει. Οι ιδέες το ίδιο. Οι δυνατότητες επίσης. Όλα αυτά τα είδαμε συμπυκνωμένα στην DEFEA. Λείπει αυτό που είναι μονίμως απόν. Πολιτική βούληση και αντίληψη. Ο σημερινός υπουργός Εθνικής Άμυνας δείχνει να αντιλαμβάνεται. Αλλά δεν αρκεί μόνο αυτός.
Δημοσιεύτηκε στην Απογευματινή
