Η περίπτωση του βουλευτή της ΝΙΚΗΣ που είχε βανδαλίσει «εκθέματα» στην «Εθνική» Πινακοθήκη τα οποία παρουσίαζαν εικόνες με τον Χριστό και την Παναγία σε προσβλητικές και προκλητικές αποτυπώσεις, για όποιον στοιχειωδώς αντιλαμβάνεται, είχε φέρει το θέμα στην πρώτη γραμμή της δημοσιότητας.

Πέραν της πράξης του βουλευτή, που είχε προκαλέσει δημόσια συζή τηση, η φιλοξενία στην Πινακοθήκη -η οποία μάλλον καταχρηστικά και παραπλανητικά ονομάζεται πλέον «Εθνική»- «έργων» που προσβάλλουν το θρησκευτικό αίσθημα των Ελλήνων και γενικά των χριστιανών είχε πυροδοτήσει αντιδράσεις, αλλά η απάντηση ήταν η γνωστή και αναμενόμενη. Πρόκειται για «ελευθερία της τέχνης».

Κατά έναν περίεργο τρόπο, αυτή η «ελευθερία της τέχνης» όταν πρόκειται να προσβάλει αισθήματα, να ειρωνευθεί έννοιες, να κακοποιήσει ιστορικά πρόσωπα ή να βεβηλώσει σύμβολα, αυτά αφορούν κατά κανόνα ελληνικά.

Αν τα εκθέματα σχετίζονταν με κάποια περίεργη απεικόνιση, ας πούμε του Κορανίου ή κάποιου θρησκευτικού προσώπου της μουσουλμανικής θρησκείας, οι πρώτοι οι οποίοι θα εξεγείροντο και θα κατηγορούσαν τον «καλλιτέχνη» για ρατσισμό, μισαλλοδοξία κ.λπ. θα ήταν οι ίδιοι οι οποίοι στην περίπτωση του χλευασμού της εικόνας του Χριστού και της Παναγίας βλέπουν «ελευθερία της τέχνης». Το ίδιο, αν ένα καλλιτέχνημα αποτύπωνε κάτι περιπαικτικό ή έστω χιουμοριστικό για ορισμένες ιδιαίτερες σεξουαλικές επιλογές. Επίσης, δεν θα έβλεπαν καμιά «ελευθερία της τέχνης» αλλά ρατσιστική διάθεση.

Η Πινακοθήκη, αφού προέβη σε αγωγή κατά του βουλευτή, επανέφερε τα προσβλητικά για τους χριστιανούς εκτρώματα σε περίοπτη θέση, αυτήν τη φορά προστατευμένα για να μην επαναληφθεί το φαινόμενο. Πρόκειται για χυδαία επίδειξη θράσους προς την πλειοψηφία του ελληνικού λαού που ασπάζεται τον Χριστιανισμό, είτε θρησκεύεται τυπικά είτε όχι.

Eίναι μήνυμα ενός συστήματος με προφανή χαρακτηριστικά που εν δημεί σε διάφορες πτυχές της δημόσιας ζωής, ότι δεν πτοείται και θα συνεχίζει να ασχημονεί και να βγάζει γλώσσα απέναντι στο εθνικό και θρησκευτικό αίσθημα και στην ελληνική συνείδηση.

Υπουργοί και βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος που παρουσιάζονται ως εθνικά ευαίσθητοι έχουν την ευκαιρία και την υποχρέωση να τοποθετηθούν δημόσια και να αποδείξουν ότι δεν παραπλανούν τους ψηφοφόρους τους. Ο ακαδημαϊκός κόσμος επίσης, αντί να κάνει ότι δεν καταλαβαίνει. Τη απουσία όλων αυτών, οι πολίτες μπορούν να πάρουν την υπεράσπιση της αξιοπρέπειάς τους στα χέρια τους, γυρίζοντας την πλάτη σε αυτήν την οντότητα, ζητώ ντας να αφαιρεθεί ο όρος «Εθνική» από τον τίτλο και προβαίνοντας σε μη βίαιο ακτιβισμό. Είτε ενημερώνοντας τους βουλευτές που στηρίζουν ότι περιμένουν τη δημόσια τοποθέτησή τους είτε δημοσιοποιώντας με επιστολές ή άλλως την αντίδρασή τους απέναντι στην ύβρη που υφίστανται. Αυτοί οι οποίοι επιμένουν να περιπαίζουν την εθνική ευαισθησία κάνουν λάθος να νομίζουν ότι μπορούν να συνεχίσουν να το πράττουν ασύδοτα, βασιζόμενοι στη δεδομένη δημοκρατική αντίληψη και πολιτισμική συγκρότηση αυτών που προσβάλλουν. Είναι σφάλμα να υποτιμούν τη σωρευμένη οργή που προκαλεί η διαρκής προσβολή του κοινωνικού σώματος και ότι η μόνη αντίδραση είναι αυτή που τους βολεύει, όπως του συγκεκριμένου βουλευτή. Υπάρχουν απολύτως νόμιμες και εντελώς μη βίαιες επιλογές με πολύ μεγαλύτερο αποτέλεσμα και αποτύπωμα.

Δημοσιεύτηκε στην Απογευματινή