Ένα από τα συμπεράσματα των πολέμων που βρίσκονται σε εξέλιξη στα δύο βασικά μεγάλα μέτωπα, της Ουκρανίας και της Μέσης Ανατολής, είναι μία υπενθύμιση της διαχρονικής συσσωρευμένης γεωπολιτικής εμπειρίας. Οι πόλεμοι δεν τελειώνουν εύκολα και δεν τελειώνουν γρήγορα.

Ειδικά αυτοί οι οποίοι έχουν συσσωρευμένο ιστορικό υπόβαθρο και πολύ καύσιμη ύλη η οποία οδηγεί σε επαναλαμβανόμενη ανάφλεξη των ίδιων πεδίων σε διαφορετικές χρονικές περιόδους. Εάν ψάξει κάποιος το τι έχει συμβεί στο πρόσφατο αλλά και απώτερο παρελθόν σε αυτές τις περιοχές και με αυτούς τους πρωταγωνιστές, χονδρικά Ρωσία - Ευρώπη - ΗΠΑ - Δύση εν γένει, και επίσης στην πολύπλοκη μεσανατολική αρένα, μπορεί εύκολα να γίνει κατανοητό γιατί συμβαίνει αυτό τώρα και γιατί θα ξανασυμβεί. Επίσης θα αντιληφθεί γιατί η προσπάθεια των Αμερικανών να επιβάλουν γρήγορες διευθετήσεις χωρίς να ληφθούν υπόψη τα βαθύτερα ιστορικά και γεωπολιτικά αίτια είναι δύσκολο να αποδώσει βιώσιμες λύσεις.

Τα ελκυστικά οικονομικά deals που στην προσέγγιση της αμερικανικής πολιτικής μπορεί να αποτελέσουν πασπαρτού για την κατάσβεση στρατιωτικών εστιών υποτιμούν τις εθνικές, θρησκευτικές και πολιτισμικές ατζέντες και τα οράματα. Ειδικά σε μήκη και πλάτη του πλανήτη που παράγουν μεγάλες ποσότητες από τα παραπάνω.

Η περίπτωση της υπερβολικής αισιοδοξίας του Αμερικανού προέδρου ότι θα μπορούσε να λήξει σύντομα τις δύο συγκρούσεις, και τη ρωσο-ουκρανική και τη μεσανατολική, είναι ενδεικτική. Οι αρχικές προσδοκίες προσέκρουσαν στον τοίχο των διαφόρων φιλοδοξιών. Ούτε η Ρωσία είναι διατεθειμένη να εγκαταλείψει τον ευρύτερο σχεδιασμό της, πολύ περισσότερο που θεωρεί ότι έχει το στρατιωτικό πλεονέκτημα, αλλά ούτε και ο πιστός σύμμαχος των ΗΠΑ, το Ισραήλ, δείχνει διάθεση εγκατάλειψης του δικού του σχεδίου.

Οι Ισραηλινοί μάλιστα θεωρούν ότι η κυβέρνηση Τραμπ θαμπωμένη από τις συμφωνίες τρισεκατομμυρίων κάνει μία τελείως λάθος ανάγνωση των μεσανατολικών συσχετισμών και ότι παρασύρεται σε παγίδα από το Ισλάμ στις διάφορες εκδοχές του. Είναι χαρακτηριστικό ότι ενώ η Ουάσινγκτον προσπαθεί να εντάξει το Κατάρ σε μία κανονικότητα σχέσεων με το Ισραήλ, αποδίδοντάς του το ίδιο στάτους αξιοπιστίας με τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και τη Σαουδική Αραβία, η κυβέρνηση Νετανιάχου μόλις χθες άρχισε διαδικασίες για να χαρακτηριστεί το Κατάρ εχθρικό κράτος με ό,τι πρακτικές επιπτώσεις θα έχει αυτό… Έχουμε επίσης το οξύμωρο, ενώ επί προηγούμενης αμερικανικής διοίκησης, του Τζο Μπάιντεν, ήταν οι Αμερικανοί οι σκληροί της υπόθεσης εναντίον της Ρωσίας και οι Ευρωπαίοι οι διστακτικοί και απρόθυμοι, οι ρόλοι πλέον έχουν τελείως αντιστραφεί με τους Ευρωπαίους να ετοιμάζονται ακόμα και για απευθείας σύγκρουση με τη Μόσχα.

Συμπέρασμα, αυτό που είπαμε και στην αρχή. Δεν υπάρχουν εύκολοι και γρήγοροι πόλεμοι. Άπαξ και ξεκινήσει η πολεμική διαδικασία αποκτά τη δική της δυναμική, η οποία συνήθως οδηγεί σε περισσότερο πόλεμο πριν να υπάρξει οποιαδήποτε κατάληξη.

Δημοσιεύτηκε στην Απογευματινή