Τα προηγούμενα χρόνια με αποκορύφωμα το τελευταίο διάστημα οι σχέσεις Ισραήλ - Τουρκίας πέρασαν διάφορα στάδια επιδείνωσης, από ψυχρότητα σε αντιπαλότητα και από κει σε ανοιχτή εχθρότητα με εκατέρωθεν απειλές στρατιωτικής παρέμβασης, ακόμα και φυσικής εξόντωσης.

Αυτό άνοιξε ένα μεγάλο παράθυρο αξιοποίησης για την Ελλάδα. Διπλωματικό, στρατιωτικό, ενεργειακό, πληροφοριών και ασφάλειας.

Μέχρι κάποια στιγμή η χώρα φαινόταν όντως να το διαχειρίζεται δημιουργώντας γεωπολιτικό κεφάλαιο, με τη συνεργασία να τείνει να εξελιχθεί σε στρατηγική.

Και ξαφνικά υπήρξε μείωση της δυναμικής, σταδιακή αποστασιοποίηση από πλευράς μας και εσχάτως στάση ανοιχτά υπονομευτική της σχέσης.

Η Αθήνα προτίμησε να υπογράψει διακήρυξη φιλίας με το κράτος που μας απειλεί ευθέως και συνιστά υπαρξιακό κίνδυνο, να εξωραΐζει τη συμπεριφορά της Τουρκίας έναντι τρίτων και άλλοτε έμμεσα και ενίοτε ανοιχτά να τη διευκολύνει ή να μη θέτει σοβαρά προσκόμματα στις επιδιώξεις της.

Στις διεθνείς υποθέσεις οι συσχετισμοί αλλάζουν και οι ευκαιρίες αν δεν αξιοποιηθούν μπορεί να γυρίσουν μπούμερανγκ.

Η Ελλάδα δεν φρόντισε να δημιουργήσει τετελεσμένα την περίοδο της όξυνσης μεταξύ Ισραήλ και Τουρκίας, που θα είναι δύσκολα αναιρέσιμα αν τα πράγματα μεταβληθούν και οι σχέσεις μεταξύ των δύο ομαλοποιηθούν, όπως πιέζουν οι ΗΠΑ.

Αντί να εκμεταλλευτεί τη μεταξύ τους κρίση προχωρώντας σε ακόμα πιο στενή στρατιωτική συνεργασία με το Ισραήλ, όπως εξάλλου το τελευταίο έχει προτείνει επανειλημμένως, η κυβέρνηση επιδόθηκε σε ένα μπαράζ κατευνασμού και επίδειξη φοβικότητας, απέχοντας από την άσκηση ακόμα και στοιχειωδών κυριαρχικών δικαιωμάτων.

Το καλώδιο ηλεκτρικής διασύνδεσης Ελλάδας - Κύπρου - Ισραήλ το πάγωσε, τον χάρτη του Θαλάσσιου Χωροταξικού Σχεδιασμού τον δημοσιοποίησε με χωρικά ύδατα 6 ναυτικών μιλίων (παρά την πάσα της Κομισιόν που έδειχνε 12 ν.μ.) και δίχως αποτυπωμένα έργα, ενώ ακόμα δεν τον έχει καταθέσει, θαλάσσια πάρκα ανακοίνωσε μέχρι τις… Νότιες Κυκλάδες.

Την ίδια ώρα στέλνει μηνύματα ίσων αποστάσεων από το Ισραήλ και τους αντιπάλους του, προκαλώντας εύλογες απορίες και εκνευρισμό στην Ιερουσαλήμ.

Η Κύπρος δείχνει πολύ μεγαλύτερη κινητικότητα και σταδιακά αποκτά μεγαλύτερο αποτύπωμα όπως στο θέμα των ελληνορθόδοξων χριστιανών της Συρίας. Οι οποίοι παρότι σχεδόν καθημερινά απευθύνουν έκκληση για διπλωματική και ευρύτερη βοήθεια από την Ελλάδα, η κυβέρνηση αδιαφορεί και αρκείται σε τυπικές δηλώσεις. Η Λευκωσία αντιθέτως ανταποκρίνεται και αυτό καταγράφεται.

Είναι αφύσικο η Ελλάδα σε αυτήν τη γεωγραφική θέση αυτή την περίοδο να είναι αδιάφορη (irrelevant) και εκτός ζυμώσεων για τις εξελίξεις σε Μέση Ανατολή και Ανατολική Μεσόγειο και αντιθέτως να υφίσταται τον έναν αιφνιδιασμό μετά τον άλλον.

Αγνοεί τα «δωρεάν» ερείσματα όπως οι ελληνορθόδοξοι της Συρίας και ευρύτερα, ενώ η Τουρκία δημιουργεί και εκεί που δεν έχει, υποσκάπτοντας παράλληλα έτοιμες συμμαχίες όπως αυτή με το Ισραήλ.

Ο πολιτικός χρόνος έχει πυκνώσει. Αν οι αρμόδιοι δεν αφυπνιστούν και δεν αντιληφθούν τι ακριβώς γίνεται και τι είναι αυτό που έρχεται -γιατί θα έρθει με τη μορφή πιέσεων αλλά και απειλών-, οι επόμενες εκπλήξεις θα είναι πολύ πιο δυσάρεστες από αυτές που έχουν ενσκήψει μέχρι τώρα.