Η υπόθεση του ΟΠΕΚΕΠΕ είχε ως παράπλευρη πολιτική απώλεια, μεταξύ άλλων, την παραίτηση του προηγούμενου, πλέον, υπουργού Μεταναστευτικής Πολιτικής, Μάκη Βορίδη. Αυτό συνέβη σε μία χρονική στιγμή που η κυβέρνηση λόγω εσωτερικής και εξωτερικής συγκυρίας αποφάσισε να εφαρμόσει πιο αυστηρή πολιτική. Αφενός η όξυνση του προβλήματος της λαθρομετανάστευσης προκαλούσε ακόμα μεγαλύτερο πολιτικό κόστος από αυτό που ήδη είχε σωρευθεί ένεκα της ανεπαρκούς αντιμετώπισής του το προηγούμενο διάστημα.

Αφετέρου, σε ευρωπαϊκό επίπεδο, κράτη της που μέχρι πρότινος ήταν είτε χαλαρά με το ζήτημα είτε είχαν υποστηρικτικές θέσεις για τα «ανοιχτά σύνορα» σκληραίνουν τη στάση τους, διότι το λαθρομεταναστευτικό προκαλεί κοινωνικές αντιδράσεις στο εσωτερικό τους και ως εκ τούτου πολιτικές παρενέργειες. Η εκλογή Τραμπ στις ΗΠΑ είχε ωθήσει ούτως ή άλλως σε αλλαγή κλίματος και σε ενίσχυση των δυνάμεων που τόσα χρόνια έλεγαν το αυτονόητο αλλά χαρακτηρίζονταν «ακραίες», «ακροδεξιές», «φασιστικές» και διάφορα άλλα.
Αυτό βέβαια ήταν εκ του πονηρού από τα παγκόσμια δουλεμπορικά κυκλώματα, μέρους του τεράστιου τζίρου των οποίων έφθανε και φθάνει σε πολιτικά σαλόνια και οργανώσεις. Ο αντικαταστάτης του Μάκη Βορίδη, Θάνος Πλεύρης, είναι στην ίδια γραμμή και αυτό δείχνει ότι η κυβέρνηση έχει συνειδητοποιήσει πως αν δεν αλλάξει πολιτική, το πολιτικό κόστος θα είναι ίσως η ελαφρύτερη από τις παρενέργειες της λαθρομετανάστευσης, η οποία είναι εκτός ελέγχου. Ολόκληρες περιοχές κινδυνεύουν με κοινωνική αποσταθεροποίηση και διολίσθηση σε ένταση από τις αντιδράσεις των τοπικών κοινωνιών που έχουν φτάσει στο μη παρέκει. Εδώ και καιρό υπάρχει μείζον θέμα ασφαλείας καθώς πυκνώνουν τα περιστατικά όλο και πιο σοβαρών εγκλημάτων ως φυσικό «στατιστικό» επακόλουθο της αθρόας εισόδου στη χώρα αχαρτογράφητων πληθυσμών. Εξάλλου η συντριπτική πλειοψηφία τους είναι άρρενες νεαρής, στρατεύσιμης ηλικίας, με τα γυναικόπαιδα να αποτελούν μικρό μόνο τμήμα των χιλιάδων που περνούν παράνομα τα σύνορα.

Οι αριθμοί οδηγούν μαθηματικά σε εσωτερική αναταραχή. Το ψευδοαφήγημα της «ενσωμάτωσης» έχει καταρρεύσει. Ευρωπαϊκές χώρες με υποτίθεται αποτελεσματικές δομές αφομοίωσης μεταναστών έχουν οδηγηθεί σε αδιέξοδο, διότι απλώς αυτές ποτέ δεν λειτούργησαν όπως σχεδιαζόταν. Μετανάστες τρίτης και τέταρτης γενιάς με τελείως διαφορετικό και ασύμβατο με το δυτικό πολιτισμικό υπόβαθρο, σχεδόν αποκλειστικά ισλαμικό, είναι πιο ριζοσπαστικοποιημένοι από τους γονείς και τους παππούδες τους με συνέπεια αυτά τα κράτη να αντιμετωπίζουν σοβαρό δομικό πρόβλημα. Έχουν δημιουργηθεί διάσπαρτες νομικές και πολιτισμικές μαύρες τρύπες στα σπλάχνα της Ευρώπης. Η Ελλάδα ακόμα προλαβαίνει να το «γυρίσει», βάζοντας απόλυτο φρένο στη χορήγηση νέων αδειών ασύλου και εργασίας σε ομάδες με συγκεκριμένη προέλευση και ξεκινώντας σταδιακές απελάσεις σε αυτούς που ήδη κυκλοφορούν ως αόρατος παράλληλος πληθυσμός στη χώρα.

Αν κάποια στιγμή ο «απέναντι» αποφασίσει να ενεργοποιήσει ομάδες, τις οποίες είναι βέβαιο ότι έχει φυτέψει μεταξύ αυτών που έρχονται, και η Ελλάδα ζήσει γεγονότα τύπου 7ης Οκτωβρίου στο Ισραήλ, οι ευθύνες όσων άφησαν να εξελιχθεί αυτή η κατάσταση στη χώρα θα είναι τεράστιες. Και η απόδοσή τους δεν θα είναι μια τυπικότητα.