Η κατάληξη της (μη) συνάντησης κορυφής Ελλάδας - Τουρκίας στο περιθώριο της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς, αποτελεί μία καραμπινάτη διπλωματική αστοχία. Στα όρια του φιάσκου. Ο λόγος είναι ότι για ακόμα μία φορά οι υπεύθυνοι διαχειρίστηκαν με προχειρότητα ένα ζήτημα το οποίο είχε όλες τις προϋποθέσεις για να αποτελέσει παγίδα. «Φώναζε» από μακριά. Η προχειρότητα έγκειται στο ότι η ελληνική πλευρά, για ακόμα μία φορά, δυστυχώς, δεν ανέγνωσε και δεν ερμήνευσε τις προθέσεις της Τουρκίας και τα μηνύματα που είχε εκπέμψει. Η επιδίωξη της Αθήνας να γίνει οπωσδήποτε η συνάντηση, ενώ ήταν προφανές ότι δεν έχει τίποτα να προσθέσει στο διμερές κλίμα, αντιθέτως, εργαλειοποιήθηκε από την Άγκυρα. Οι Τούρκοι ανταποκρίθηκαν στην αρχή θετικά, παρασύροντας την ελληνική διπλωματία, η οποία μάλιστα στο υψηλότερο επίπεδο, διά στόματος του υπουργού Εξωτερικών, έσπευσε όχι μόνο να την ανακοινώσει αλλά και να δηλώσει ότι «δεν θα είναι εθιμοτυπική»…

Διαβάστε: Μητσοτάκης - Ερντογάν: Το παρασκήνιο πίσω από την αναβολή της συνάντησής τους στην Νέα Υόρκη - Ποια θεωρείται η πιο πιθανή ημερομηνία

Από πού προκύπτει ότι η συνάντηση, αν πραγματοποιείτο, θα ήταν ουσιαστική, από τη στιγμή που θα γινόταν στο περιθώριο της Συνόδου και δεν αποτελούσε οργανωμένη επίσημη επαφή π.χ. στο πλαίσιο κάποιας επίσκεψης στη μία ή στην άλλη πρωτεύουσα; Ακόμα και αν οι Τούρκοι δεν μας άδειαζαν με αυτόν τον τρόπο, έπειτα από όσα δήλωσε από το βήμα του ΟΗΕ ο Ταγίπ Ερντογάν, τι θα μπορούσε να συζητήσει μαζί του ο Έλληνας πρωθυπουργός; Λογικά θα έπρεπε να ήταν η Αθήνα αυτή που θα ακύρωνε με κάποιο πρόσχημα τη συνάντηση. Είναι η πολλοστή φορά που το υπουργείο Εξωτερικών βρίσκεται εκτός πλαισίου και σε αναντιστοιχία με την πραγματικότητα. Και αυτό έχει αρχίσει να κοστίζει στην εικόνα της χώρας. Τα «ήρεμα νερά» έχουν αναχθεί σε στρατηγικό δόγμα και η όλη υπόθεση αποκτά χαρακτηριστικά γραφικότητας. Με αυτόν τον τρόπο προσεγγίζεται από ξένους διπλωματικούς κύκλους η εμμονική μονομερής κατευναστική διαχείριση της Τουρκίας. Εξάλλου η πολιτική κρίνεται εκ του αποτελέσματος. Δεν περνά απαρατήρητο επίσης ότι υπάρχει πλήρης αφωνία της Ελλάδος σε μια σειρά από ζητήματα που θα μπορούσαν να ασκήσουν πίεση στην Τουρκία. Ενώ η χώρα μας είναι μη μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας για τα επόμενα δύο χρόνια και θα μπορούσε από τη θέση της να αναδείξει σωρεία θεμάτων παραβίασης του Διεθνούς Δικαίου από την Τουρκία, όπως επίσης και να είναι ενεργή η ίδια στην Ουάσινγκτον για αυτά που διεκδικεί η Άγκυρα, μεταξύ των οποίων τα εξοπλιστικά, σιωπά και απέχει. Την ίδια ώρα Ελληνοαμερικανοί και άλλοι γερουσιαστές πρωτοστατούν στην προσπάθεια να αποτρέψουν τυχόν χαλάρωση των κυρώσεων προς την Άγκυρα… Η συνολική εικόνα, όπως και να τη δει κάποιος, είναι εξόχως προβληματική.

Δημοσιεύτηκε στην Απογευματινή