Η ∆ύση εµφανίζεται διχασµένη -και σε µεγάλο βαθµό όντως είναι- για τη συνεχιζόµενη ισραηλινή επιχείρηση στη Γάζα, αλλά και συνολικά για την πολιτική του Ισραήλ στη Μέση Ανατολή. Λέµε «εµφανίζεται», διότι σε ό,τι αφορά αρκετές χώρες υπάρχει απόκλιση µεταξύ των δηµόσιων τοποθετήσεων και της πραγµατικής άποψης και ερµηνείας που έχουν για τα γεγονότα, καθώς και των αληθινών προθέσεων που έχουν αναφορικά µε τη στάση τους απέναντι στο Ισραήλ. Το είχε υπονοήσει ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Μπενιαµίν Νετανιάχου, λέγοντας ότι ∆υτικοί ηγέτες σε κατ’ ιδίαν συνοµιλίες τού εκµυστηρεύονται ότι αναγκάζονται να τοποθετηθούν δηµόσια επικριτικά προς το Ισραήλ λόγω της εσωτερικής πίεσης που υφίστανται.

Η οποία πίεση απορρέει από το γεγονός ότι αρκετές ευρωπαϊκές χώρες έχουν πλέον πολύ µεγάλο ποσοστό µουσουλµανικού πληθυσµού, µε αποτέλεσµα η εξωτερική τους πολιτική να καθίσταται όµηρος εσωτερικών εξαναγκασµών. Αφ’ ενός επειδή πολλοί από τους µουσουλµάνους των ευρωπαϊκών χωρών ψηφίζουν, αφ’ ετέρου επειδή αιωρείται ένας ανοιχτός εκβιασµός ασφαλείας υπό την απειλή ταραχών και τροµοκρατικών επιθέσεων. ∆εν πρέπει να παραγνωρίζεται, δε, η βαθιά διείσδυση και επιρροή ισλαµικών κεφαλαίων σε πολιτικά και οικονοµικά κέντρα στην Ευρώπη, που σε ορισµένες περιπτώσεις µεταφράζεται σε κανονική εσωτερική άλωση σε πλείστους τοµείς της λειτουργίας των κρατών. Αυτή η αµφισηµία αριθµού ευρωπαϊκών κρατών αποτυπώνεται και στη δίβουλη στάση τους, όπου ρητορικά καταδικάζουν, στην πράξη όµως αποφεύγουν, κάποια εξ αυτών, να συναινέσουν σε ουσιαστικά, σκληρά µέτρα κατά του Ισραήλ.

Ο Νετανιάχου, παρουσία του Αµερικανού υπουργού Εξωτερικών Μάρκο Ρούµπιο, ονοµάτισε ευθέως το Κατάρ ως βασικό οικονοµικό χορηγό και αυτουργό της «επικοινωνιακής πολιορκίας µέσω των διεθνών ΜΜΕ» που, όπως είπε, υφίσταται το Ισραήλ, υποστηρίζοντας ευθέως ότι η διεθνής καµπάνια κατά του εβραϊκού κράτους χρηµατοδοτείται και οργανώνεται από το συγκεκριµένο κράτος του Κόλπου µε τη δυσανάλογα µεγάλη επιρροή και από τη Μουσουλµανική Αδελφότητα.

Το ότι στη Γάζα υπάρχει ανθρωπιστική κρίση είναι προφανές. Πολλοί όµως αποφεύγουν να παραδεχθούν πού οφείλεται, ποιος είναι ο πραγµατικός υπεύθυνος και ποιες οι εναλλακτικές. Τείνουν να ξεχνούν ότι τα γεγονότα ξεκίνησαν από την τροµοκρατική επίθεση της 7ης Οκτωβρίου, πως τα στελέχη της «Χαµάς» -και όχι µόνο- δηλώνουν δηµό σια ότι θα επαναλάβουν τέτοιου είδους επιθέσεις όποτε τους δοθεί η ευκαιρία και πως η «Χαµάς» στη Γάζα είχε αναδειχθεί µε εκλογές µε µεγάλο ποσοστό και µόλις εξελέγη το πρώτο πράγµα που έκανε ήταν να εκτελέσει τους πολιτικούς αντιπάλους της Παλαιστινιακής Αρχής. Επίσης προσπερνούν το γεγονός ότι τα δισεκατοµµύρια δολάρια που έχουν διοχετευθεί όλα αυτά τα χρόνια στη Γάζα από τη ∆ύση θα µπορούσαν να τη µετατρέψουν σε µια πλούσια περιοχή, η οποία θα είχε τη δυνατότητα να διεξαγάγει διεθνώς τον αγώνα για την παλαιστινιακή υπόθεση µε πολιτικούς όρους, φέρνοντας το Ισραήλ σε πραγµατικά δύσκολη θέση.

Αντ’ αυτού, µετέτρεψε την οικονοµική βοήθεια σε υπόγεια τούνελ, οπλισµό, ρουκέτες και περισσότερη ριζοσπαστικοποίηση του πληθυσµού της Γάζας, αποµακρύνοντας τη λύση των δύο κρατών, µε την παλαιστινιακή ηγεσία να αρνείται το δικαίωµα του Ισραήλ να υπάρχει και να προτάσσει το σύνθηµα «from the river to the sea», εννοώντας ότι πρέπει να υπάρξει µόνο παλαιστινιακό κράτος από τον Ιορδάνη µέχρι τα παράλια.

Το ερώτηµα των πολλών δισεκατοµµυρί ων είναι τι πρόκειται να γίνει από εδώ και πέρα. Το Ισραήλ θα συνεχίσει την επιχείρηση στη Γάζα επιδιώκοντας την πλήρη, ολοκληρωτική εξάλειψη της «Χαµάς», πυρήνες της οποίας παραµένουν ενεργοί και µάχιµοι. Παράλληλα, εξωθεί µέρος των Παλαιστινίων είτε σε έξοδο -υπάρχουν συµφωνίες µε τρίτες χώρες για µετεγκατάσταση- είτε σε συγκέντρωση στον Νότο, ούτως ώστε να δηµιουργηθούν προϋποθέσεις ανασυγκρότησης της περιοχής σε νέα βάση χωρίς τη «Χαµάς». 

Το ερώτηµα των πολλών δισεκατοµµυρί ων είναι τι πρόκειται να γίνει από εδώ και πέρα. Το Ισραήλ θα συνεχίσει την επιχείρηση στη Γάζα επιδιώκοντας την πλήρη, ολοκληρωτική εξάλειψη της «Χαµάς», πυρήνες της οποίας παραµένουν ενεργοί και µάχιµοι. Παράλληλα, εξωθεί µέρος των Παλαιστινίων είτε σε έξοδο -υπάρχουν συµφωνίες µε τρίτες χώρες για µετεγκατάσταση- είτε σε συγκέντρωση στον Νότο, ούτως ώστε να δηµιουργηθούν προϋποθέσεις ανασυγκρότησης της περιοχής σε νέα βάση χωρίς τη «Χαµάς».

Το σενάριο της επόµενης ηµέρας προβλέπει ελεγχόµενη επαναφορά τµήµατος του παλαιστινιακού πληθυσµού, πολιτική και οικονοµική παρουσία αραβικών κρατών, κυρίως των πλουσίων του Κόλπου, παλαιστινιακή διοίκηση που δεν θα συµπεριλαµβάνει τις σηµερινές παλαιστινιακές ηγεσίες, υπό την «εποπτεία» των προαναφερθέντων Αράβων, αµερικανική επενδυτική και οικονοµική εµπλοκή, δίχως να αποκλείεται δηµιουργία αµερικανικής στρατιωτικής βάσης, ανεξαρτήτως του πώς αυτή θα εµφανίζεται, διατήρηση του ελέγχου της εξωτερικής ασφάλειας, των συνόρων, από τις ισραηλινές δυνάµεις και την εσωτερική δηµόσια τάξη να αναλαµβάνεται από την αραβική διοίκηση. Αυτά επί χάρτου και µένει να διαπιστωθεί αν και πώς θα φτάσει η κατάσταση µέχρι εκεί. Σε ό,τι αφορά την υπόλοιπη Μέση Ανατολή, θα δροµολογηθούν αυτά που έχουµε εκτενώς περιγράψει σε προηγούµενα κείµενα και στα οποία θα επανέλθουµε µε επικαιροποίηση των στοιχείων.

Δημοσιεύθηκε στην Κυριακάτικη Απογευματινή