Η κυβέρνηση έχει πολλά προβλήματα να αντιμετωπίσει, όπως όλες εξάλλου, αλλά αυτό που της δίνει ακόμα πολιτικό καύσιμο και πίστωση χρόνου είναι ότι, όπως προκύπτει από δημοσκοπήσεις, κανείς από την αντιπολίτευση δεν κρίνεται ικανός προσώρας να διαχειριστεί τις υποθέσεις της χώρας. Αυτό δεν σημαίνει ότι η κυβέρνηση τα κάνει όλα καλά, αλλά ότι κατά την εκτίμηση της κοινής γνώμης τα κάνει καλύτερα από τους άλλους ή ότι ορισμένοι από τους άλλους δεν μπορούν καθόλου.

Υπάρχουν ωστόσο τομείς από τους οποίους κρίνεται περισσότερο από ό,τι ίσως η ίδια αντιλαμβάνεται. Το θέμα με την τσαντιροποίηση του Μνημείου του Άγνωστου Στρατιώτη έχει κακοφορμίσει. Η Αριστερά κατά τη γνωστή πρακτική της έχει εργαλειοποιήσει μία ακόμη τραγωδία και ορισμένους από τους συγγενείς των θυμάτων και ασκεί ένα διαρκές bullying στην κυβέρνηση. Έχει βρει το αδύνατο σημείο της. Έχει καταλάβει ότι είναι φοβική, ότι αδυνατεί να δώσει μάχες για το αυτονόητο φοβούμενη -ποιος ξέρει γιατί- ότι το περιθωριακό συνονθύλευμα εντός και εκτός Βουλής θα τη «χαρακτηρίσει» και έχει παραλύσει.

Αφήνοντας τη βιτρίνα της πρωτεύουσας αλλά και της χώρας, ένα ιερό σημείο αφιερωμένο σε αυτούς που έχουν δώσει τη ζωή τους για την πατρίδα, να κακοποιείται αισθητικά και ηθικά από αυτούς που ελλείψει σοβαρής πολιτικής ανάγουν το καραγκιόζ μπερντέ σε ακτιβισμό. Η κυβέρνηση δεν βρίσκει την ψυχραιμία να τους απάντησει όπως πρέπει. Ότι ο χώρος αυτός δεν μπορεί να τελεί υπό κατάληψη και ως βατήρας επίδειξης ψευτοευαισθησίας από αυτούς οι οποίοι ουδόλως νοιάζονται για τον πόνο εκείνων που έχουν χάσει τους δικούς τους, αντιθέτως τον εκμεταλλεύονται. Ότι το Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη είναι αυτό που λέει το όνομά του και όχι χώρος για να γράφονται τα ονόματα όσων έχουν χαθεί σε δυστυχήματα, όπως στα Τέμπη και στο Μάτι ή σε εγκλήματα όπως στη Marfin.

Για αυτούς τους συνανθρώπους μας μπορούν να στηθούν -και υπάρχουν- μνημεία και πλάκες με τα ονόματά τους σε άλλες τοποθεσίες. Και κάποια, όπως εκείνων που δολοφονήθηκαν στη Marfin, βανδαλίζονται από τους ομοϊδεάτες των καταληψιών του Συντάγματος. Η κυβέρνηση φοβάται να τους πει κατάμουτρα ότι δεν δικαιούνται να κουνούν το δάχτυλο, διότι οι ίδιοι δεν έχουν ούτε ιερό ούτε όσιο και για αυτό εξάλλου δεν αντιλαμβάνονται τη σημασία του χώρου τον οποίο έχουν μεταβάλει σε καταυλισμό και δεν έχουν πρόβλημα να λυμαίνονται τον πόνο άλλων για να παράγουν υποπροϊόντα ακτιβισμού. Στην αντίληψη των ίδιων των ψηφοφόρων της Νέας Δημοκρατίας, μία κυβέρνηση η οποία δεν μπορεί να διαφυλάξει την ιερότητα ενός εμβληματικού σημείου στο κέντρο της πρωτεύουσας και υποχωρεί μπροστά στον εκβιασμό του περιθωρίου δεν μπορεί να διαχειριστεί πιο σοβαρές καταστάσεις εντός και εκτός χώρας.

Η κυβέρνηση θα κριθεί και στο Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη. Δεν είναι υπερβολή. Διότι θα δώσει στίγμα ευρύτερων προθέσεων και δείγμα στοιχειώδους σεβασμού προς την πλειονότητα της κοινωνίας. Η οποία ασφυκτιά από τους διαρκείς συμβιβασμούς και υποχωρήσεις της κυβέρνησης σε μία σειρά από ζητήματα. Στη λαθρομετανάστευση, στην εγκληματικότητα, στην εξωτερική πολιτική και τώρα στην ιερότητα των συμβόλων του Έθνους.

Δημοσιεύτηκε στην Απογευματινή