Χθες σημειώθηκε μια σημαντική γεωπολιτική εξέλιξη για τα συμφέροντα του Ελληνισμού στην Ανατολική Μεσόγειο, η οποία αν ολοκληρωθεί θα προσθέσει έναν ακόμα κρίκο στην προσπάθεια Ελλάδας και Κύπρου να κατοχυρώσουν την ελληνική στρατηγική θέση στον φυσικό γεωγραφικό μας χώρο. Το υπουργικό συμβούλιο του Λιβάνου, υπό τον πρόεδρο, στρατηγό Τζόζεφ Αούν και παρουσία του πρωθυπουργού Ναουάφ Σαλάμ, ενέκρινε την εκκρεμούσα συμφωνία για την οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών με την Κυπριακή Δημοκρατία, η οποία δεν έχει κυρωθεί εδώ και χρόνια από το Κοινοβούλιο της χώρας. Μετά τη συνεδρίαση ο υπουργός Ενέργειας, Τζο Σαντέγκ, απαντώντας σε ερωτήματα σχετικά με πιθανή αλληλοεπικάλυψη με θαλάσσιες ζώνες άλλων χωρών, δήλωσε ότι τέτοια ζητήματα, για τα οποία «παραλήφθηκε σχετική έκθεση», θα εξεταστούν από τον υπουργό Πληροφοριών και ότι «το επόμενο βήμα είναι η ολοκλήρωση της οριοθέτησης των θαλάσσιων συνόρων με τη Συρία, κάτι που πρέπει να προχωρήσει».

Το επιπλέον σημαντικό της υπόθεσης είναι ότι η οριοθέτηση ΑΟΖ μεταξύ Κύπρου και Λιβάνου εκ των πραγμάτων διεμβολίζει και ακυρώνει την (ούτως ή άλλως παράνομη) ψευδοΑΟΖ που προβάλλει η Τουρκία, η οποία περικυκλώνει τις θαλάσσιες περιοχές της Μεγαλονήσου. Σημειωτέον ότι η ΑΟΖ του Λιβάνου δεν έχει καμία σχέση και καμία επαφή με την Τουρκία. Εφάπτεται με τις ΑΟΖ της Κύπρου, του Ισραήλ και της Συρίας. Η σημερινή ηγεσία του Λιβάνου υπό τον πρόεδρο (στρατηγό) Τζόζεφ Αούν και μία ενδιαφέρουσα προσωπικότητα στη θέση του υπουργού Εξωτερικών, τον Γιούσεφ Ραγκί, αμφότεροι Μαρωνίτες χριστιανοί, βρίσκεται στον αντίποδα προηγούμενων φιλοτουρκικών καταστάσεων. Το αντίθετο, ο Λίβανος ανησυχεί για το ενδεχόμενο επιθετικής κίνησης από το ισλαμιστικό καθεστώς της Συρίας, με την Τουρκία να κρύβεται από πίσω, η οποία εποφθαλμιά (και) λιβανέζικα εδάφη. Επίσης, οι ΗΠΑ έχουν ζητήσει από την κυβέρνηση της Βηρυτού να αντιμετωπίσει στρατιωτικά και να εξουδετερώσει τη Χεζμπολάχ, η οποία, παρότι αποδυναμωμένη από τα διαρκή ισραηλινά πλήγματα, παραμένει δύσκολος αντίπαλος για τον στρατό του Λιβάνου.

Με τις ΗΠΑ απρόθυμες να εμπλακούν, το βάρος πέφτει και σε αυτή την περίπτωση στο Ισραήλ προκειμένου να ολοκληρώσει τη «δουλειά». Εν τω μεταξύ οι ισραηλινές δυνάμεις δεν έχουν σταματήσει να βομβαρδίζουν θέσεις της Χεζμπολάχ (και) στον Λίβανο με τη σιωπηρή συναίνεση της κυβέρνησης, η οποία, όπως προαναφέρθηκε, δεν έχει ανάλογες στρατιωτικές δυνατότητες. Είναι πολύ πιθανό το επόμενο διάστημα να υπάρξουν και χερσαίες επιχειρήσεις του Ισραήλ για την πλήρη εξάρθρωση των στρατιωτικών δυνατοτήτων της οργάνωσης ώστε να δημιουργηθούν προϋποθέσεις σταθεροποίησης του Λιβάνου. Κάτι που πάντως δεν είναι εύκολο, διότι η Χεζμπολάχ αποτελεί δομικό στοιχείο και στο πολιτικό σύστημα της χώρας. Ο Λίβανος, η μόνη χώρα της Μέσης Ανατολής με κυρίαρχο το χριστιανικό στοιχείο, είναι απαραίτητος παράγων για την ευρύτερη σταθερότητα της περιοχής και για τη συνολική νέα δυτική αρχιτεκτονική ασφάλειας. Περιττό να τονιστεί η ιδιαίτερη σημασία που έχει για την Ελλάδα, η οποία επιχειρεί να είναι και αυτή παρούσα στις εξελίξεις στη χώρα.

Δημοσιεύθηκε στην Απογευματινή