Με αφορμή τη συμφωνία Βρετανίας - Τουρκίας για την αγορά από τη γείτονα 20 καινούργιων μαχητικών Eurofighter, η οποία θα συμπληρωθεί όπως σχεδιάζεται από την απόκτηση άλλων 24 μεταχειρισμένων από Κατάρ και Ομάν, 12 από το καθένα, έχει ανοίξει μία μεγάλη συζήτηση σε εμάς για το κατά πόσο αυτή η εξέλιξη επηρεάζει το αεροπορικό ισοζύγιο μεταξύ των δύο χωρών. Έχω φιλοξενήσει στην εκπομπή και έχω μιλήσει με ανθρώπους ειδικούς προσπαθώντας να βγάλω συμπέρασμα και ομολογώ ότι ακόμα δεν το έχω καταφέρει, καθώς οι απόψεις διίστανται. Και μάλιστα μεταξύ ανθρώπων σχετικών με θέματα μαχητικών αεροσκαφών και Πολεμικής Αεροπορίας. Κάποιοι θεωρούν ότι η ελληνική υπεροχή η οποία οικοδομείται με τον συνδυασμό F-16 Viper, Rafale και F-35 δεν θα ανατραπεί παρότι η ψαλίδα εν μέρει θα κλείσει. Ορισμένοι άλλοι θεωρούν ότι οι συσχετισμοί θα διαταραχθούν και ότι η Ελλάδα θα πρέπει να βρει απαντήσεις, καθώς η Τουρκία θα εντάξει στο αεροπορικό της δυναμικό ένα εξελιγμένο αεροσκάφος (τα σημερινά Eurofighter δεν έχουν καμία σχέση με τα πρώτα του τύπου) με την ενσωμάτωση ταυτόχρονα όπλων που θα εξισορροπήσουν το ελληνικό πλεονέκτημα.

Αναφερόμαστε, μεταξύ άλλων, κυρίως στους πυραύλους αέρος – αέρος Meteor. Εξάλλου, ο αριθμός των Eurofighter που θα αποκτήσει η Τουρκία, συνολικά 44 με ανοιχτό το ενδεχόμενο αύξησης στην συνέχεια, δεν είναι μικρός και επιπλέον τα 24 -μεταχειρισμένα μεν σύγχρονα δε και σχετικά καινούργια διότι δεν έχουν υποστεί καταπόνηση- θα θέσουν σύντομα, πριν από την έλευση των καινούργιων το 2030, νέα δεδομένα στον ανταγωνισμό αεροπορικής ισχύος στην περιοχή.

Με άλλα λόγια, η Ελλάδα δεν μπορεί να επαναπαυθεί στο προβάδισμα που διαθέτει σε αυτήν τη φάση και το οποίο, εφόσον υλοποιηθούν ομαλά τα δικά μας προγράμματα, θα διατηρήσει για ικανό διάστημα. Μία άλλη πτυχή εξίσου, αν όχι περισσότερο σημαντική, πέραν της επιχειρησιακής είναι η ευρύτερη γεωπολιτική. Η Τουρκία με αυτήν την κίνηση αγοράζει επιπλέον στήριξη από ευρωπαϊκές χώρες, όπως οι συμπαραγωγοί του μαχητικού Γερμανία, Βρετανία, Ισπανία και Ιταλία, οι οποίες θα αυξήσουν την πίεση προς την Ελλάδα και την Κύπρο προκειμένου να άρουμε το βέτο για την τουρκική συμμετοχή στο SAFE: το ευρωπαϊκό χρηματοδοτικό εργαλείο εξοπλισμών στο οποίο η Άγκυρα επιθυμεί διακαώς να συμμετάσχει.

Η Τουρκία δημιουργεί σοβαρές και όλο μεγαλύτερες συνέργειες στην Άμυνα με ευρωπαϊκές χώρες και εταιρείες ώστε να διευρύνει τους μοχλούς πίεσης που διαθέτει, να δημιουργεί νέες εξαρτήσεις και να τις εξαργυρώνει εκμεταλλευόμενη την κοντόφθαλμη ευρωπαϊκή προσέγγιση η οποία διακατέχεται από μονομανία με τη Ρωσία και δεν βλέπει τίποτα άλλο. Θέλει να αντιμετωπίσει έναν εισβολέα, τη Ρωσία, με τη συνδρομή ενός άλλου εισβολέα, της Τουρκίας, ο οποίος κατέχει έδαφος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και απειλεί κράτη-μέλη, την Ελλάδα και την Κύπρο, ενώ στο εσωτερικό έχει μετεξελιχθεί σε μία κανονική κεντροασιατικού τύπου οικογενειοκρατική δικτατορία.

Δημοσιεύτηκε στην Απογευματινή