Το τελευταίο διάστημα πυκνώνουν τα σημάδια ότι κάτι έχει αρχίσει να αλλάζει στην κυβερνητική αντίληψη. Διακρίνονται σημεία μίας στροφής σε πιο ρεαλιστική, πραγματιστική προσέγγιση σε διάφορα ζητήματα. Από την εξωτερική πολιτική, που ήταν από τα κυρίως ζητούμενα, μέχρι την ασφάλεια, το Μεταναστευτικό -εκεί υπάρχει πολύς δρόμος να καλυφθεί ακόμα- και τα ενεργειακά ζητήματα.

Στα τελευταία είναι προφανώς καταλυτικός ο ρόλος των Ηνωμένων Πολιτειών όπου μετά τη δεύτερη θητεία Τραμπ και τις ενεργειακές συμφωνίες με την Ελλάδα επιβάλλουν εκ των πραγμάτων τελείως διαφορετικό πλαίσιο και βάζουν τη σφραγίδα τους στην αλλαγή πλεύσης της κυβέρνησης.

Ένας συνδυασμός δημοσκοπικής πίεσης, αναγκαστικής προσγείωσης σε μια πραγματικότητα από την οποία καθίσταται όλο και πιο δύσκολο να υπεκφύγει το πολιτικό σύστημα και προτεραιοτήτων της αμερικανικής πολιτικής -οι οποίες αγαθή τη τύχη συμπίπτουν με αυτά που θα έπρεπε ούτως ή άλλως να είναι δικές μας προτεραιότητες εδώ και καιρό- δημιουργεί προϋποθέσεις συνολικής ανακατεύθυνσης. Με αναγκαία συνθήκη βέβαια τη διατήρηση της δυναμικής και την αδρανοποίηση των θυλάκων οι οποίοι έχουν ήδη αρχίσει να υποσκάπτουν τη μεταβολή πορείας.

Τα κέντρα αυτά αντιδρούν σε οτιδήποτε διαταράσσει το βασικό αφήγημα σε όλες του τις εκδοχές, από την πράσινη μονοκαλλιέργεια, μέχρι την επενδυμένη με την προβιά του ανθρωπισμού λαθρομεταναστευτική μπίζνα και την πολιτική φινλανδοποίησης και πακετοποίησης των εθνικών συμφερόντων με την Τουρκία.

Η διαχρονική αυτή φάλαγγα, οριζόντια και διακομματική που εντοπίζεται τόσο στην αντιπολίτευση όσο και εντός των κυβερνητικών ορίων, αποτελεί μια διακριτή πολιτικοϊδεολογική οντότητα η οποία δημιουργεί συνθήκες ασφυξίας στη χώρα και κατά μεγάλα χρονικά διαστήματα κυριαρχεί επιβάλλοντας και οριοθετώντας την εθνική πολιτική, στην εσωτερική και εξωτερική σφαίρα.

Τώρα που φαίνεται ότι αρχίζει και χάνει -προσώρας τουλάχιστον- τον απόλυτο έλεγχο της δημόσιας συζήτησης και τη δυνατότητα επιβολής του κεντρικού αφηγήματος αισθάνεται άβολα. Έχουν ξεκινήσει οι τροχιοδεικτικές βολές με τοποθετήσεις, άρθρα, ενστάσεις, προειδοποιήσεις και αστερίσκους. Συνιστά στοίχημα για την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό προσωπικά να επιμείνουν σε νέο προσανατολισμό και να ολοκληρώσουν τη μετάβαση σε ένα άλλο επίπεδο άσκησης διακυβέρνησης με βασική αναφορά το εθνικό συμφέρον, απαλλαγμένοι από άτοπες θεωρίες, ψευδοεπιχειρήματα και σχήματα τα οποία εξυπηρετούν άλλες ατζέντες και έχουν κονιορτοποιηθεί από τον νέο κόσμο ο οποίος αναδύεται με βίαιο τρόπο. Η επαναφορά στην κοινή λογική δεν θα είναι απλή υπόθεση λόγω της μακροχρόνιας καθήλωσης σε ένα σηπτικό, διαβρωτικό περιβάλλον. Αλλά θα είναι λυτρωτική και ο πρώτος που θα το πιστωθεί και με άμεσους πολιτικούς-εκλογικούς αλλά και με ιστορικούς όρους θα είναι η κυβερνώσα παράταξη.

Δημοσιεύθηκε στην Απογευματινή