Οι Ηνωμένες Πολιτείες ως είθισται δημοσιεύουν ετησίως τη Στρατηγική Εθνικής Ασφαλείας, όπου αποτυπώνουν επικαιροποιημένες τις προκλήσεις, τις απειλές και τις προτεραιότητες. Η φετινή έχει ιδιαίτερη βαρύτητα, διότι προβαίνει σε διόλου αισιόδοξες προβλέψεις για την Ευρώπη. Αν έπρεπε να βάλουμε έναν τίτλο, θα ήταν ο εξής: «Αν η Ευρώπη συνεχίσει έτσι, σε 20 χρόνια δεν θα υπάρχει».

Το χειρότερο είναι ότι έχουν δίκιο. Ως μείζονα αιτία της επερχόμενης ευρωπαϊκής κατάρρευσης -αυτό περιγράφει- εντοπίζει την προοπτική καθολικής απώλειας της πολιτισμικής φυσιογνωμίας της ηπείρου ως απόρροια του Μεταναστευτικού και της βύθισης στην άβυσσο της woke παράνοιας.

Αντιγράφουμε: «Η ηπειρωτική Ευρώπη έχει χάσει μερίδιο του παγκόσμιου ΑΕΠ -από 25% το 1990 σε 14% σήμερα- εν μέρει λόγω εθνικών και υπερεθνικών κανονισμών που υπονομεύουν τη δημιουργικότητα και την εργατικότητα.

»Αλλά αυτή η οικονομική παρακμή επισκιάζεται από την πραγματική και ακόμη πιο έντονη προοπτική της πολιτισμικής εξάλειψης. Τα μεγαλύτερα ζητήματα που αντιμετωπίζει η Ευρώπη περιλαμβάνουν τις δραστηριότητες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και άλλων υπερεθνικών οργάνων, που υπονομεύουν την πολιτική ελευθερία και κυριαρχία, τις μεταναστευτικές πολιτικές που μετασχηματίζουν την ήπειρο και δημιουργούν διαμάχες, τη λογοκρισία της ελευθερίας του λόγου και την καταστολή της αντιπολίτευσης, τις καταρρέουσες γεννήσεις και την απώλεια εθνικών ταυτοτήτων και της αυτοπεποίθησης. »Εάν οι σημερινές τάσεις συνεχιστούν, η ήπειρος θα είναι αγνώριστη σε 20 χρόνια ή και λιγότερο».

Οι ΗΠΑ λένε ευθέως ότι αν η τάση δεν αντιστραφεί η Ευρώπη δεν θα έχει καν νόημα ως σύμμαχος. «Ως εκ τούτου (σ.σ. λόγω των παραπάνω), δεν είναι καθόλου βέβαιο εάν ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες θα έχουν οικονομίες και στρατούς αρκετά ισχυρούς ώστε να παραμείνουν αξιόπιστοι σύμμαχοι. Πολλά από αυτά τα έθνη αυτήν τη στιγμή επιταχύνουν την παρούσα πορεία». Προσέξτε την προειδοποίηση των Αμερικανών, η οποία έχει εμφανή αίσθηση αγωνίας: «Θέλουμε η Ευρώπη να παραμείνει ευρωπαϊκή, να ανακτήσει την πολιτισμική της αυτοπεποίθηση και να εγκαταλείψει την αποτυχημένη της εστίαση στη ρυθμιστική ασφυξία.

»Η αμερικανική διπλωματία θα πρέπει να συνεχίσει να υπερασπίζεται τη γνήσια δημοκρατία, την ελευθερία της έκφρασης και τις χωρίς απολογίες εκφράσεις του ιδιαίτερου χαρακτήρα και της ιστορίας των ευρωπαϊκών εθνών. Η Αμερική ενθαρρύνει τους πολιτικούς της συμμάχους στην Ευρώπη να προωθήσουν αυτή την αναβίωση του πνεύματος και η αυξανόμενη επιρροή των πατριωτικών ευρωπαϊκών κομμάτων πράγματι δίνει λόγο για μεγάλη αισιοδοξία. »Ο στόχος μας θα πρέπει να είναι να βοηθήσουμε την Ευρώπη να διορθώσει την τρέχουσα πορεία της. Θα χρειαστούμε μια ισχυρή Ευρώπη για να μας βοηθήσει να ανταγωνιστούμε επιτυχώς και να συνεργαστεί μαζί μας ώστε να αποτρέψουμε οποιονδήποτε αντίπαλο από το να κυριαρχήσει στην Ευρώπη.

»Η Αμερική είναι, εύλογα, συναισθηματικά δεμένη με την ευρωπαϊκή ήπειρο - και, φυσικά, με τη Βρετανία και την Ιρλανδία. Θέλουμε να συνεργαστούμε με χώρες-ομοϊδεάτες που θέλουν να αποκαταστήσουν το πρώην μεγαλείο τους»…

Δημοσιεύθηκε στην Απογευματινή