Στον απόηχο της δημοσίευσης του κειμένου στρατηγικής εθνικής ασφάλειας των ΗΠΑ, μία φράση περιγράφει την κατάσταση. «Ο κόσμος δεν αλλάζει, άλλαξε». Δεν είναι πλέον όπως ήταν και όσο περνά ο καιρός τόσο θα απομακρύνεται από την παλαιά τάξη πραγμάτων. Επί της ουσίας και όσο πιο συνοπτικά γίνεται: η Αμερική μπαίνει σε ένα υβριδικό δόγμα Monroe όπου επικεντρώνεται στον έλεγχο της ηπείρου και συνολικά του Δυτικού ημισφαιρίου, αλλά δεν αποσύρεται καθολικά από τα υπόλοιπα σημεία του πλανήτη. Αλλάζει τους όρους της παρουσίας της, τους εταίρους, τους συμμάχους και τους συσχετισμούς. Ο αμερικανικός στρατός ανακοίνωσε δημιουργία μίας νέας Διοίκησης, της «Διοίκησης Δυτικού Ημισφαιρίου» με έμβλημα τον χάρτη της αμερικανικής ηπείρου, τον αμερικανικό αετό και τα γνωστά αμερικανικά αστέρια. Η πρόθεσή της όχι απλώς να αλλάξει, αλλά να διεμβολίσει τη σημερινή Ευρωπαϊκή Ένωση και να αναδιατάξει τον ευρωπαϊκό πολιτικό, γεωπολιτικό και πολιτισμικό χάρτη είναι σαφής.

Δεν αποτυπώθηκε μόνο στο κείμενο εθνικής ασφάλειας αλλά τονίζεται ξεκάθαρα στις δηλώσεις του Αμερικανού προέδρου. Το παλαιό και απερχόμενο κατεστημένο της ΕΕ είτε προσποιείται είτε όντως δεν έχει αντιληφθεί στην πλήρη του διάσταση αυτό το οποίο δρομολογούν οι Αμερικανοί και δίνει μάχη οπισθοφυλακών. Η αμφισβήτηση και εντέλει η απόρριψη της (δικής τους) μεταπολεμικής και μεταψυχροπολεμικής τάξης από τις ΗΠΑ είχε φανεί ήδη από την πρώτη θητεία Τραμπ και επιβεβαιώνεται εμφατικά στη δεύτερη. Τα πρώτα σημάδια ήταν η απόσυρση από τους διάφορους διεθνείς και πολυμερείς Οργανισμούς για τους οποίους η νυν κυβέρνηση θεωρεί ότι εξυπηρετούν άλλον σκοπό από αυτόν που αναφέρεται στον τίτλο τους και ότι είναι αλωμένοι από χώρες και κέντρα ανταγωνιστικά των αμερικανικών συμφερόντων.

Ακόμα χειρότερα, ότι αυτά τα κέντρα δεν είναι μόνο αντίπαλα σε επίπεδο συμφερόντων αλλά κακόβουλα σε ό,τι αφορά το μέλλον του πλανήτη και της ανθρωπότητας. Η Ουάσινγκτον διαμηνύει ότι δίνει και ιδεολογική και όχι μόνο γεωπολιτική μάχη. Αυτό που περιπλέκει την κατάσταση είναι ότι ο αγώνας της κυβέρνησης Τραμπ είναι διμέτωπος καθώς αυτά τα οποία καταλογίζει στην ΕΕ και στους διάφορους Οργανισμούς υφίστανται και στο εσωτερικό των ΗΠΑ και μάλιστα σε βαθμό που δημιουργούν συνθήκες εμφυλίου χαμηλής έντασης. Στην αμερικανική επιχειρηματολογία κυριαρχεί το πολιτισμικό στοιχείο, από τη μετανάστευση, την εθνική ταυτότητα, και την προσπάθεια κατάργησης των εθνών, μέχρι την ελευθερία του λόγου και το δημοκρατικό έλλειμμα, όλο το υπαρξιακό φάσμα της Δύσης. Αυτό όμως δεν αναιρεί το γεγονός ότι υπάρχουν αμφίσημες, αμφιλεγόμενες ακόμα και υπονομευτικές της «σταυροφορίας» επιλογές και συνεργασίες με κράτη και δυνάμεις που είναι σπόνσορες αυτού του οποίου η Ουάσινγκτον θέλει να πολεμήσει. Από την αναμόρφωση του παγκόσμιου σκηνικού δεν θα εξαιρεθεί ούτε ο ΟΗΕ και το Συμβούλιο Ασφαλείας ούτε βέβαια το ΝΑΤΟ. Ο δρόμος είναι μακρύς και το τέλος άδηλο. Βεβαιότητες δεν υπάρχουν, παρά μόνο μία. Όλο αυτό δεν θα γίνει ομαλά.

Δημοσιεύθηκε στην Απογευματινή