‘Όταν ανέλαβε η κυβέρνηση Μητσοτάκη μετά από την άνετη επικράτηση στις εκλογές του Ιουλίου είχε μπροστά της να αντιμετωπίσει μια σειρά ζητήματα που άπτονταν στη λειτουργία του κράτους. Κυρίαρχα μεταξύ αυτών: η εσωτερική ασφάλεια , το μεταναστευτικό- που ξαφνικά μάλιστα σημείωσε έξαρση μετά το 2015 χάρη στην στρατηγική Ερντογάν για τον εποικισμό με μουσουλμάνους της Ελλάδας και τον εκβιασμό της Ευρώπης- και τα ζητήματα πολιτικής προστασίας , που μετά τις εκατόμβες νεκρών στην Μάνδρα αρχικά και στο Μάτι στη συνέχεια , αποτελεί πλέον «στοίχημα» για την εκάστοτε κυβέρνηση.

Ο τρόπος που αντιμετωπίζει την λειτουργία του κράτους ο νέος πρωθυπουργός ήταν και είναι ουσιαστικός. Αυτό διεφάνη αρχικά από τις τοποθετήσεις προσώπων στο υπουργείο προστασίας του Πολίτη. Στη βάση τους εξωκοινοβουλευτικών αλλά απολύτως έμπειρων στον χειρισμό των θεμάτων της τρομοκρατίας, της δημόσιας τάξης , αλλά και της εθνικής ασφάλειας .

Επίσης από τις αρμοδιότητες που ανατέθηκαν στο συγκεκριμένο κεντρικό υπουργείο πλέον που έχει υπό τις πολιτική αρμοδιότητα του την Αστυνομία και την Πυροσβεστική , αλλά πλέον στον τομέα ευθύνης του και τις φυλακές αλλά και ένα κύριο έργο για το μεταναστευτικό. Επίσης από τις τοποθετήσεις προσώπων στην Πολιτική Προστασία. Πέραν όμως αυτών ο πρωθυπουργός και ολόκληρη η κεντρική δομή της κυβέρνησης της κεντροδεξιάς, δείχνουν ότι αντιλαμβάνονται με απολύτως διαφορετικό τρόπο σε σχέση με τον ΣΥΡΙΖΑ την λειτουργία του κράτους. Αλλά και τον ρόλο που αυτό θα πρέπει να έχει προκειμένου να διασφαλίζονται τα δικαιώματα των πολιτών στην καθημερινότητα τους.

Ο ΣΥΡΙΖΑ όπως και ολόκληρη η Ελληνική Αριστερά διατηρεί μια ενοχική σχέση με το κράτος. Το θεωρεί ως μια δύναμη καταστολής , αντιδραστικής γραφειοκρατίας με μόνιμο έλλειμμα δημοκρατικής νοοτροπίας , ενδοτικό στην αυθαιρεσία. Έτσι η διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, παρά την κυβερνητική σύμπραξη με τους ΑΝΕΛ, αποδιοργάνωσε τους μηχανισμούς και τους αξιωματούχους εσωτερικής ασφάλειας και διαχείρισης κρίσεων του κράτους. Κάτι που είχαν υποθάλψει και κατά το παρελθόν και οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ , είτε της εποχής του Α. Παπανδρέου που επιχείρησαν και σε μεγάλο βαθμό πέτυχαν την κομματικοποίηση του κράτους με τις περίφημες «πράσινες κλαδικές» , είτε της εποχής του «εκσυγχρονισμού» - πρωθυπουργοί Κ. Σημίτης και Γ. Παπανδρέου- που επεχείρησαν την αποδόμηση των λειτουργιών και περισσότερο των αρμοδιοτήτων του κράτους μέσα από «δοτές» και πολιτειακά υπεροπτικές ανεξάρτητες αρχές που συγκρότησαν.

Στην παρούσα φάση ο πολύ πιο συγκροτημένες δεξιός , όσο και φιλελεύθερος στην οικονομία και τον κοσμοπολιτισμό πρωθυπουργός κ. κ. Μητσοτάκης με πολύ μεγαλύτερη ενάργεια από τον πατέρα του επίσης πρωθυπουργό Κ. Μητσοτάκη , αλλά και τους κ. Καραμανλή και Σαμαρά που ακολούθησαν από την Κεντροδεξιά , όχι μόνον εμπιστεύεται το κράτος και τις δομές του , αλλά κάνει κάτι πολύ πιο σημαντικό. Δεν συνεχίζει την κομματικοποίηση στην πολιτική οργάνωση-αυτή των υπουργείων- ενώ ταυτόχρονα θωρακίζει την εκτελεστική λειτουργία του στο δημοκρατικό πλαίσιο.

Ψηφίζει δηλαδή η πλειοψηφία του Κοινοβουλίου νόμους απαραίτητους για την ορθή και αποτελεσματική λειτουργία του κράτους .
Νόμοι όπως αυτός για το πανεπιστημιακό άσυλο. Οι διορθώσεις στον νέο Ποινικό Κώδικα που επιτρέπουν στην Αστυνομία να δώσει λύσεις ασφάλειας σε σχέση με τους εξτρεμιστές των Εξαρχείων και τους «τραμπούκους του μπάχαλου». Επίσης κρατάει επικίνδυνους κακοποιούς στις φυλακές . Αναθέτει τέλος την διαχείριση του δυσεπίλυτου πλέον μεταναστευτικού στις αρχές ασφαλείας και τις Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας, αντί για μια σειρά ΜΚΟ και κυκλωμάτων «trafficking” με ιδιότυπες σχέσεις, εξαρτύσεις και χρηματοδοτήσεις από διεθνή κέντρα.

Όλα αυτά μαζί δείχνουν έναν πρωθυπουργό που έχει σαφή αντίληψη για τη λειτουργία του κράτους και τον ρόλο που αυτό καλείται να έχει στην ασφάλεια, την ευζωία και την πρόσβαση στην παιδεία των πολιτών. Υπάρχει μια σειρά σχολίων και προσεγγίσεων από τις δεξιές τάσεις της Νέας Δημοκρατίας ή και πέραν αυτής , που ασκούν κριτική ειδικά σε σχέση με την αντιμετώπιση του μεταναστευτικού , λες και οι λύσεις θα δοθούν με «μαγικό ραβδί». Αυτό που θα πρέπει να ληφθεί υπόψη είναι ότι όλα τα κρίσιμα ζητήματα της χώρας χρειάζονται χρόνο και μεθοδικότητα για να εξελιχθούν.

Άλλωστε οι πολίτες στις εκλογές έδωσαν καθαρή εντολή τετραετίας και εμπιστοσύνη πλειοψηφίας 158 βουλευτών στον πρωθυπουργό κ. Μητσοτάκη και τις κυβερνήσεις του. Ενώ αυτός από την πλευρά του από τις πρώτες ημέρες της ανάληψης της διακυβέρνησης έχει δείξει ότι δεν «σπαταλά» καθόλου χρόνο…