Η Ελλάδα χρειάζεται ένα νέο κράτος. Η Ελλάδα χρειάζεται μια νέα μαζική κουλτούρα στην κοινωνία της. Πιο δυναμική, πιο δημιουργική, πιο ελεύθερη, πιο συγκροτημένη. Η Ελλάδα χρειάζεται ένα νέο παραγωγικό μοντέλο και άμεση σύνδεση των επιχειρήσεων με την παραγωγή. Η Ελλάδα χρειάζεται να κατοικηθεί εκ νέου από τους Έλληνες. Κάτι σαν ανάστροφη «αντιπαροχή».

Τον τελευταίο καιρό στην Ελλάδα, σε επίπεδο δημόσιου διαλόγου, που δυστυχώς εξελίσσεται στα social media και όχι στο Κοινοβούλιο, κυριαρχεί η απίστευτη -γνωστή- φλυαρία περί μεταρρυθμίσεων. Η Ελλάδα, όμως, δεν χρειάζεται μεταρρυθμίσεις. Είναι εμφανές για δεκαετίες ότι χρειάζεται δομικές αλλαγές. Συγκρότηση. Κουλτούρα κράτους και κοινωνίας. Μεταρρυθμίσεις εξελίσσονται σε χώρες που έχουν ικανοποιητικό μοντέλο συγκρότησης και ανάπτυξης.

Η Ελλάδα δεν έχει. Καταστράφηκε μέσα στην ευρωπαϊκή ένταξη, όχι γιατί οι κανόνες της Ένωσης την κατέστρεψαν, αλλά γιατί δεν είχε ελίτ, μοντέλα, ασφάλεια «παιδείας», εθνική στρατηγική. Η Ελλάδα σε επίπεδο κράτους, επιχειρήσεων και κοινωνικής φιλοδοξίας πάσχει από έλλειψη «business plan». Εκπέμπει δουλοπαροικία, πολιτικό «κουτσαβακισμό» και κοινωνικά αδιέξοδο μικροαστισμό και νεοπλουτισμό. Ουσιαστικά, περιφέρει στην Ευρώπη και στο ευρύτερο διεθνές περιβάλλον το αδιέξοδο και την παρακμιακή διαφθορά της.

Το τέλος των ψευδαισθήσεων επήλθε με τη δημοσιονομική -δομική στη βάση της- χρεοκοπία του 2010. Ακολούθησε μια μακρά περίοδος ασφυκτικής «ξένης εποπτείας», αποικιοκρατίας στην ουσία, από τους Ευρωπαίους δανειστές και τραπεζίτες και λίγο ΔΝΤ. Δεν ήταν η πρώτη χρεοκοπία του νέου ελληνικού κράτους. Από το 1830 μέχρι σήμερα η ιστορία του κράτους των Ελλήνων είναι μια διαδοχή επισπεύδουσας (ευκαιριακής) ανάπτυξης και χρεοκοπιών. Στο εγχώριο και το ευρωπαϊκό σύστημα διακυβέρνησης και διαχείρισης κρίσεων πήρε περίπου 8 χρόνια για να εξέλθει θεσμικά από τα Μνημόνια. Πολύ περισσότερο από τον χρόνο που πήρε η κρίση στην περίπτωση της Ιρλανδίας, της Ισπανίας ή της Πορτογαλίας, που βρέθηκαν σε ανάλογο «κυκεώνα» από τα απόνερα της διεθνούς κρίσης του 2008 και του γερμανικού μερκαντιλισμού στην Ευρώπη.

Το 2022 είναι ιδιαίτερα κρίσιμο για την οργάνωση της χώρας, αφού είναι προβλεπτό ότι η πανδημία θα υποχωρήσει και ο πρώτος κύκλος της διακυβέρνησης Μητσοτάκη «κλείνει»

Επίσης, χρειάσθηκαν άλλα δύο χρόνια για να «σταθεί στα πόδια» της η χώρα μετά το 2019, εν μέσω διεθνών (COVID-19) και περιφερειακών (Τουρκία) κρίσεων. Την ευθύνη της διακυβέρνησης έχει ο κ. Κ. Μητσοτάκης, ο όποιος διαχειρίζεται στρατηγικά τις κρατικές υποθέσεις σε δύο άξονες. Από τη μια να διαφύγει οικονομικά και δημοσιονομικά η Ελλάδα από τον κύκλο της «ελεγχόμενης χρεοκοπίας», αποκτώντας αναπτυξιακή και επιχειρησιακή αυτοτέλεια, και από την άλλη να οργανωθεί ένα νέο κράτος, μια νεωτερική, απελεύθερη, μαζική κουλτούρα στην κοινωνική συγκρότηση που θα επιτρέψει στους Έλληνες και στην Ελλάδα να πετύχουν στον επόμενο κύκλο της παγκόσμιας διάταξης, την ψηφιακή εποχή.

Σε αντίθεση με τον κύκλο της μεταψυχροπολεμικής εποχής, που κατέληξε σε «Βατερλώ». Ο σημερινός πρωθυπουργός -έκπληξη για το πολιτικό και επιχειρηματικό κατεστημένο της χώρας μας στα μέσα της προηγούμενης δεκαετίας η ανέλιξή του- ασκεί έναν κυβερνητισμό που αναφέρεται στο μέλλον και όχι στα «σύνδρομα» του παρελθόντος, απευθυνόμενος στο έθνος πέρα και πάνω από τις ιδεολογικές «αγκυλώσεις» τη Δεξιάς, της Αριστεράς ή του Κέντρου. Ακολουθώντας οργανωτικές νόρμες εναρμονισμένες με τα ευρωπαϊκά πρότυπα, όσα από αυτά μπορούν να αποδειχθούν ωφέλιμα για την ελληνική στρατηγική αναδιάρθρωσης, ενώ ταυτόχρονα επιχειρεί με την κυβέρνησή του και στο μέτρο του εφικτού να ακολουθήσει μοντέλο ευέλικτης δομής επηρεασμένο από τις ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο, όπου ο πρωθυπουργός έχει βιωματικές εμπειρίες τόσο ως σπουδαστής -στα πλέον σημαντικά πανεπιστήμια- όσο στη συνέχεια και ως τραπεζίτης.

Σε ένα τέτοιο πλαίσιο, το 2022 είναι ιδιαίτερα κρίσιμο για την οργάνωση της χώρας. Αφού είναι προβλεπτό ότι η πανδημία θα υποχωρήσει και ο πρώτος κύκλος της διακυβέρνησης Μητσοτάκη «κλείνει». Αρα, είναι ο σημαντικός χρόνος για να προχωρήσουν και να εμπεδωθούν οι αλλαγές που προέκυψαν μέσα στην κρίση του COVID-19, ειδικά στη σχέση κράτους - πολίτη αλλά και στην επιχειρηματικότητα. Παράλληλα, θα πρέπει να προωθηθούν οι σημαντικές δομές που έχουν προγραμματισθεί. Το 2023 είναι μια εκλογική χρονιά. Αρχικά με τις εθνικές εκλογές, που προβλέπονται σε δύο γύρους, από τον Μάιο μέχρι και τον Ιούλιο, αλλά και τις περιφερειακές - δημοτικές, που θα διεξαχθούν τον Οκτώβριο.